Kâhinin ihaneti bir nebze de olsa düzeni bozarken. . .
Lord Malachi tahtında oturmuş ezici otoritesi ile Dilfu'ları diz çöktürmüştü. Salonun dev gümüş kapısı aralanınca Lordun bakışları yukarıya tırmandı. Tahtın önüne gelen üç kişi yüzleri yere bak...
zihnimin parçalara ayrılıp bedenimi terk edişini izledim. . .
Onları teker teker toplayıp sayfalara yerleştirdim.
Bazı kırık parçalar elime battı, birkaçı etrafa saçıldı. . .
Eğer sayfalarım arasında kan görürseniz sakın korkmayın!
Onlar ruhumun somutlaşmış hâlidir, bilin istedim."
-Nerezza
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♫ Russian Lullaby - Tili Tili Bom ♫
Honoria günü, gece yarısı saatlerine doğru gerçekleşen Ay tutulması Valy sokaklarını gizemli bir şekilde aydınlatmıştı. Pencere pervazının yanında yatağına kurulmuş Vincent merakla tutulmayı izliyor, bir yandan eski parşömen kâğıtlarından oluşan deri defterine notlar alıyordu. Bu, Ay tutulmasına ilk tanıklık edişi değildi sadece bu sefer ki tutulma ona daha cazip ve biraz da garip bir hava vermişti.
Vincent ensesinde ki ürpertiyle başını hızla yana çevirdi. Metalin sivri, soğuk ucu gözlerinin önüne serilmişti şimdi, başını kaldırdı merakla karşısındaki kişiye baktı. Pelerinin arasında kaybolmuş kişi iç çekti.
"Hislerin körelmiş."
Vincent Adamın yüzünü görebilmek için eğildiğinde, Adam geri adım atıp uzaklaştı.
"En azından gözlerim var." Dedi Vincent haylazca, iki parmağıyla gözlerini gösterdi.
"Kemiklerim tıkırdadı."
Vincent'in dudakları yana kıvrıldı, bu adamın 'çokta umurumda demesinin başka bir yoluydu. Vincent boynunu oynatıp elindeki kâğıtlara göz gezdirdi.
"Araştırmaya hala devam ediyorsun, hah?"
"Mhm."
Vincent onu onayladığında karşısındaki kişinin başını iki yana salladığından habersizdi.
"Yaşanan onca şeyden sonra kendini çok yoruyorsun Vincent. . . Eğer kendini bu kadar yorduğunu bilselerdi eminim ki-"
Vincent gözlerini yumup şakaklarını ovdu, parmaklarını geri çekip arkasını döndü,
"Bilselerdi ne olurdu?"
"Cheng?"
Vincent defalarca adamın ismini tekrarladı, aldığı cevap ise sessizliğinin tüyler ürpertici sakinliğiydi.
