That Tang'inang Man (KaiSoo FF)

Day 6

Kyungsoo's

"Kuya, may bumibisita sayo" sabi ni Jungkook na nasa labas ng kwarto ko.

"What? Sino?" I asked. Irritated. Ikaw ba naman, gisingin ng 6 in the morning, Hindi ka ba magagalit? Plus the fact na hindi ko mawala ang kaba sa dibdib ko.

"Just, you know, go down and find it out for yourself" sabi nito at nakarinig ako ng mga yabag pababa ng hagdan. Ugh. Istorbo. Shet.

Pagkababa ko, dumiretso ako sa sala. May nakita akong lalaki na nagbabasa ng news paper. Napansin niya sigurong may nakatayo sa harapan niya kay isinara niya ang news paper. "Hi Kyungsoo" bati niya at agad na binaba ang news paper na binabasa niya. Pagkakita ko sa mukha niya, agad akong napamura sa isipan ko.

"What are you doing here, you ass? Diba sabi ko layuan mo na ako? Hindi ka ba nakakaintindi?" Instead of answering, napangisi lang siya.

"How are you?" tanong niya habang hindi sinasagot ang tanong ko at bigla niyang hinawakan ang mukha ko. Hinawi ko naman ang kamay niya at nagsalita.

"Gago. Ano ba? May papatayin ka na naman? May sisirain ka na namang buhay? Pwede ba, Jongshin, tumigil ka na. Hindi ka pa ba nakuntento sa ginawa mo sakanilang dalawa? " tanong ko habang inaalala ang ginawa niya noon. Pumatay siya. Pinatay niya silang dalawa. Kaya hinding-hindi ko sya mapapatawad.

"If yun ang kailan para bumalik ka sakin Kyungsoo, then fine. I'll kill evryone who stands in my way" he tried cupping my face pero inilayo ko ang mukha ko sakanya. He disgusts me. I will never go back to him. After what he had done? No way in hell would I try going back to him.

"You disgust me. Stay away from me, I don't know you anymore" suway ko sakanya tapos umatras ng kaunti. Bakas sa mukha ko ang galit. Galit na sa tingin ko ay mamamalagi na dito sa puso ko. It's a good thing that neither Mom nor Dad came out of their room. At buti na lang din at pumunta si Jungkook sa itaas para maligo. It's a good thing that only Jongshin and I know this. It's for the benefit of everyone.

Hinawakan niya ang wrist ko at nag-salita ulit. "No Kyungsoo, no. You can't hate me. You. Just. Can't" sabi niya at ibinaon ang mga kuko niya sa wrist ko. Masakit. Pero hindi kasingsakit kung ikukumpara mo sa ginawa niya dati.

"I trusted you. I trusted you na wala kang gagawing masama sakin. I guess I'm having some trust issues" I then laughed sarcastically. Even if I complain and whine here all day, I still know that he wouldn't listen to me. After that, we heard clicks from the door upstairs. Meaning someone will go out. Nang tumingin ako sa itaas, napansin kong si Mom pala yung lumabas, awtomatikong napangiti si Mom ng makita si Jongshin. Para kasi sakanya, si Jongshin ang nababagay sakin. Little did she know, yung kagaguhan na ginawa sakin ng lalaking ito, abot langit na.

Napansin naman ni Jongshin yung pagtingin ko sa itaas kaya tumingin din siya. Agad na napakalma siya at inayos yung gusot niyang damit tapos ngumiti kay Mom. Napaka-plastic niya talaga. He always had a way with my mom. It's either by gifts or by sweet talking.

"Oh, Jongshin hijo. Anong ginagawa mo dito? It's a good thing na bumisita ka. Para naman may makausap si Kyungsoo" srsly, napaka-naive ng mga magulang ko.

"I'm just visiting, tita. I won't be long, actually, paalis na nga po ako eh" sabi niya at napababa naman ng hagdan si Mom. Botong-boto talaga siy sa hayop na 'to ah.

"No, hijo, why don't you stay for breakfast? Hmm." sabi ni Mom. Pa shy type naman itong si Jongshin at uling-iling pa. Tch. The nerve of this guy. "No tita, but thank you for inviting me. Seems like Kyungsoo doesn't want me around" Plastic. Plastic. Plastic. At talagang humanap pa siya ng kakampi.