üstü kalsın / kendimden hallice
Yürümeye devam ediyorduk. Ayçagilin evi zaten bizim evden çokta uzak değildi o yüzden Emir hala yanımızdaydı. Ege ise teyzesine gidiyordu ve onların evi de bizim evin ilerisindeydi.
- Hadi gelin şu markete girelim, diyen Ayça ile hepimiz ona döndük.
- Gidelim, dedim ve marketin kapısına yol aldık. Ben direk cipslerin olduğu reyona ilerledim. Cipslere bayılırım. kim sevmez ki? Aklıma annem geldi.
- Ayyy şu ketçaplı olandan alalım mı? Kaç gündür canım öyle çekiyor ki, diyen Ayçayı onayladım ve sonrasında da kek ve enerji içeceği aldık. Emir ve Ege de kendilerine enerji içeceği almıştılar. Ve kasa kısmını da hallettikten sonra çıktık.
- Bence şu ileride ki parka gidip hep beraber oturalım,dedim. Aslın da Emirden ayrılmak istemiyordum.
- Aynen ha hadi gidek anneme haber veririm,dedi Ayça.
- İyi olur aslında teyzemgile gidip hiç Şenay'ı çekesim yok şuan, dedi Egeydi. Şenay'ı bende hiç sevmezdim. Çok iki yüzlü bir kızdı.
- Tamam o zaman hadi gidelim, diyende Emirdi.
Parka doğru ilerledik. Birden sırtımdaki yük hafifledi. Emir çantamı sırtımdan çıkarmak istiyor gibi tutuyordu
- Dur çantanı alıyım. Bugün baya ağır,dedi.
Bende sırıtarak yüzüne bakıyordum. Sonradan kendime geldim ve itirazda bulundum ama tabi ki en sonunda almayı başardı. Biraz daha yürüdük. Ve yol boyunca kimse konuşmadı. En sonunda geldik.
- Şuraya geçelim.
Salıncakların arkasında bulunan bankı gösteriyordu. Hepimiz onu onayladık ve banka yerleştik. Ben elimde ki poşeti masanın üzerine koydum. Ayça da içindekileri çıkarıyordu.
-Keşke Dicle de burada olsaydı,dedim.
- Aynen ama plan anlık geliştiği için yapacak bir şey yok, dedi Ayça.
- Ya onu bunu boş verinde ben bugün bir şey duydum,dedi Ege. Ve konuşmaya devam etmedi. Bizi meraklandirmak için oluşturduğu sessizliği Emir böldü.
- Ne duydun oğlum söylesene! dedi Emir.
- Bizim sınıftaki Nazlı var ya taşınıyormuş, dedi.
Vay be Nazlı severim aslında iyi kızdır ama bir kaç kez Emire sulanmıştı. Emire sulanan bir sürü kız vardı ve ben onlara gıcık oluyordum.
- Ve yeni biri gelecekmiş,dedi.
- Oha cidden mi? Ay inşallah yakışıklı biri gelir! Aminnn! dedi Ayça.
- Ne malum kız gelmiyeceği? dedi Emir.
- O da var ama yakışıklı bir erkek gelse fena olmazdı,dedim.
- Eee kızım biz burada neyiz ayıp oluyo ha! dedi Ege.
Emir ise öylece durmuş suratıma bakıyordu. Sanki donmuştu. Noldu ya bu çocuğa? En sonunda aval aval bakmayı kesip konuştu.
- Ege doğru söylüyo biz burda neyiz? Hem siz napıcaksınız yakışıklı erkeği hayırdır kısmet mi arıyorsunuz? dedi Emir.
Kısmet dediği de ne sanki evleneceğiz aynen Emir. Şimdi benim kısmetim zaten karşımda duruyor desem napardı acaba.
- Aslında ben sıkıldım böyle sap sap dolaşmaktan,dedim. Aslında amacım tamamen Emiri kışkırtmaktı. Ve başarmıştım da.
- ÖYLE Mİ DİLA HANIM! dedi Emir. Şuan yüzüme öyle bir bakıyordu ki yani korkmadım desem yalan olur. Aslında Emir hep böyleydi. Her bu konuyu açtığımda çok sinirlenirdi. Korumamdı sanki! Bir keresinde ortaokuldayken bir çocuğu sadece yan yana oturuyoruz diye dövmüştü. Abim yetmiyormuş gibi bide Emiri çekiyordum. Ama büyüdükçe Emirin aslında abim gibi korumacı olarak yapmadığını anladım. Kıskanıyordu ve bu benim hoşuma gidiyodu.
- Dila ben bile korktum şuan Emirin içinden canavar çıktı kız! dedi Ege.
- Tamam abi kızma kız gelsin kız! dedi Ayça. Korkmuş gibi yaparak.
- Ne yani ömür boyu böyle mi gezeyim sap sap,dedim.
- Bana uyar böyle sap sap gez,dedi Emir.
- Niye? Diye sordum.
- Daha çok küçüksün ondan,dedi. Ne küçüğü ya!
- Bizim aynı yaşta olduğumuzu unuttun herhalde,dedim.
- Şuan aramızdaki en küçük sensin aşkım, dedi Ayça.
- Oda ay olarak,dedim.
- Yani aynı yaştayız,dedim ama kime ne iyi ki bir kaç ay önce doğmuşlar ha!
- Bu konuyu kapatıyoruz, dedi Emir. Öyle ciddi konuşmuştu ki bende sustum.
- Aslında Dila doğru söylüyo bende sap sap dolaşmaktan sıkıldım, dedi Ege. Bu çocukla kafamız öyle uyuşuyorduki. Ruh ikizim benim.
- Bizim kaderimiz bu a dostlar! Dedi ve enerji icecegini havaya kaldırdı Ayça. Bizde ona ayak uydurarak kaldırdık.
- Sap olanlara, dedi Ege.
