darkness | taekook

* Başlangıç

"insanlar bazen çok tuhaf olabiliyor" dedi arabasıyla uzaklara götürdüğü kişiye. Bir gözünü yoldan çekerken, gözleri siyah bir bandanayla bağlanmış şekilde yanındaki koltukta oturan kişinin muhteşem görüntüsünü izledi ardından arabayı durdurdu, gecenin bu saatinde ıssız yolda arkadan gelen kimse yoktu.

İnce çenesinde yer alan dolgun dudaklara gözleri büyük bir açlıkla kayarken üzerinde toplanan kurumaya yüz tutmuş göz yaşlarını ve dudaklarını dahada kırmızılaştıran kanı izledi. Sarkmış alt dudağın titrediğini görürken tekrardan bir göz yaşı daha akmış dudağının üzerine konuk olmuştu.

"Ağlarlarken bunun zevkli olduğunu düşünebiliyorlar mesela" diye devam etti ilk başta dediğine karşılık, biraz daha bekledi ve kırmızı dudaklardan gözünü daha da yukarılara çekip küçük burna dikti. Üzerindeki ben komik ve sevimli duruyordu. Bin kez öpülmeye değerdi. "Acı duyduklarını sanırlarken içten zevk alıyorlar" dedi ve siyah bandanayı yukarıya kaldırdı.

Yavaşça açılan kızarmış gözlere baktı bitkin olmalarına rağmen hâlâ içinde bir çok duyguyu barındırıyordu. Jungkook en çok bunu seviyordu önündekinin bakışlarına her baktığında kendi duygusuz gözlerine bir hayatın girdiğini hissediyordu. Baştan aşağı süzdü, muazzam bir görüntüyle karşı karşıyaydı kusursuz bir tablodan çıkmış eser gibiydi bu kendisinden başka kimsede olmamalıydı.

Ona tek kendisi bakabilir dokunabilirdi, tek kendisi onun gözlerinde hayatı bulabilir gülümseyişiyle bir şeyler hissedebilirdi.

Yavaşça kendisine dönen bakışlarla bir kaşını çattı Jungkook önündeki güçlükle yutkunmuş dudaklarını aralamıştı "acıdan zevk alındığını düşünen kişiler senin gibi hasta aşağılık pisliklerden başkası değil" dedi kurumuş boğazıyla sertle çıkışırken, yaptığı büyük aptallığı fark etti, artık çok geçti. Jungkook'un yüzündeki seğirmeleri ve alnında beliren damarı görebiliyordu.

"Ama sen bundan zevk alıyor gibi davranmaktan hiç vazgeçmiyorsun minik Taehyung" dedi ve elini bu titrek bedenin saçlarında gezdirdi ardından boğazını avuçladı bununla birlikte saniyesinde dolan gözlere ve haykırışlara tanık oldu. Taehyung arkasında bağlı olan ellerini kelepçeden kurtarmak istercesine çekiştiriyor alabildiği her bir nefesle önündekinin adını haykırıyordu.

"Jungkook, yapma Jungkook, Jungkook!"

Bir hışım bıraktı sıktığı boğazı ve bandanayı gözlere geri taktı bu mükemmel tanrıçayı öldürecek hali yoktu çok yazık olurdu. Arabayı tekrar çalıştırırken derin öksürük seslerini duyabiliyordu, çok mu sıkmıştı?

"Diğer hastalara çok yakından davranıyordunuz Doktor Kim bana gelince ne değişiyor?" diye çıkıştı sertle Jungkook öksürüklere sesi karışmıştı.

Taehyung en sonunda kendisine gelirken hızla kafasını olumsuz anlamda iki yanına salladı "Hiçbir şey değişmiyordu kafanda kurdun kafanda oynatıyorsun!" Dedi kısık çıkan sesiyle, her hastaya eşit davranıyordu sadece Jungkook fazla kıskançtı bunu fark etmişti.

"Sorun yok Doktor Kim sonuçta hepsinden kurtulduk değil mi?"

Taehyung'un aklına tekrardan birkaç saat önce akıl hastanesinde olanlar gelince dudağını dişledi artık acısını hissetmiyordu bir hiçti.

"Doktor Kim?"

İsminin tekrarlandığını duyunca cevap vermesi gerektiğini anladı Taehyung, Jungkook yanıtsız kalmaktan nefret ediyordu. Tekrardan ters bir şey diyip çıldırmasını göze alamayarak sadece yanındakine itaat etme kararı aldı. "evet" hiçbir kelime boğazından bu kadar zor çıkmamıştı.

Koskoca suçluların bulunduğu akıl hastanesinde tüm suçluların kilitli kapısı açılmış serbest kalmışlardı bununla birlikte koridorlara çıkan hastalar çalışanları ve güvenlikleri öldürürken sıra doktorlara da gelmişti. O sırada hastaneden kaçmak için yola koyulmuşlarken bir kaç tanesi başarmış diğerleri öldürülmüştü Taehyung ise Jungkook'dan kaçmakla saklanmakla uğraşıyordu. Jungkook dışında hiçbir hasta kendisiyle ilgilenmemişti bizzat uyarmış olmalıydı ve şimdi buradaydı. Koca bir maaşını yatırdığı binmekten zevk aldığı kendi arabasında kendi kaçırılıyordu.