O gün kahvaltıyı olabildiğince sakin bı şekilde yaptık ve geri eve gitti belki hâlâ bana kızgındı ama haklıydı belkide o çocuk beni 2 kez aldattı ve ben bı şans daha verdim haketmiyordu ama işte en kızgın oldugum konu ise içimde hâlâ bazı hislerin olmasıydı kendime kızıyordum akın kızıyordu ama olmuyordu işte yazdığı mesaja girdim
Görkem; günaydın güzelim
Alya;sen ne yüzle hâlâ bana yazıyorsun ya
Görkem;öyle deme ben seni seviyorum güzelim geri dön
Alya;bunu beni aldattiktan sonramı söylüyorsun
Görkem;o arkadaşın olmasaydı biz hâlâ sevgili olurduk
Alya;bu konunun akınla alakası yok o sadece beni korumaya çalıştı sen beni aldattığını için ayrıldık biz ayrıca bana yazmayı bırak artık
Görkem;seni bırakamam sevgilim seni seviyorum ben sensiz yapamam
Bu saçma konusmadan sonra sohbetten çıktım defalarca kez fake hesap açıp yazıyordu akınla o kahvaltıdan sonra konuşmadık 1 gün boyunca ne geldi ne aradı ne mesaj yazdı onunla konustugumu biliyor sanırım ama bu kadar kızması çok saçma
Ama gorkemde üzülüyordum ona karşı hâlâ birseyelr hissediyordum ve akın bunun farkındaydı ben gorkemin beni aldattığını fark ettiğimde akında ordaydi ve sonra benim onunla bidaha konusmam için uyardı ve bundan kimseye bahsetmiyecegini söyledi akına yazmam gerek sanırım
Alya-neden bugün hiç gelmedin yada yazmadın
Alya-merak ettim iyimsin
*Görüldü*
Aradım ama telefonunu kapatmıştı gercketen merak etmistim çünkü kolay kolay telefonunu kapatmadı hemen evden çıktım ve kapılarını çaldım ama açan olmadi üzerime bı ceket alıp bu saatte gidebilecegi tek yere doğru yavasca yürümeye başladım oturdugumuz yere 10 dakika uzaklıkta olan küçük bir park etrafı ağaçlarla çevrili küçükken hep burda otururduk ne zaman dertleşsek buraya gelirdik ve tahmin ettiğim gibiydi kaldırımın kenarına oturmuş dizlerini kendine doğru çekmişti ama ağlıyordu bu defa yeşil gozlerinden asagi süzülen bı damla yas yanağından aşağı akarken içimde bı hüzün oluştu yanına iyice yaklaştım
"Akın iyi misi-"
Bı anda sarılmasıyla şaşırdım ve öylece durdum
Titreyen sesiyle konuşmaya başladı "annemgil gelmiyormus yine bu yaz tatilindede gelmiyeceklermis"
Onun adına üzülmüştüm annesigil gittiginden beri her ay gelecegiz diyip asla gelmiyorlardı ne arkadaşı ne akrabası vardı çok yanlız hissediyordur.
Kollarımı yavaşça ondan ayırdım
"Akın hadi eve gidelim hava soğumaya başladı"
"Sen git istersen ben biraz daha oturucam"
"Hadi ya"
"Tamam hadi"dedi ve yavaşça eve doğru yürümeye başladık ben asansöre asla binmez ve çok korkardım ve o da bu yüzden her zmana benim yanımda asansöre binmez merdivenden çıkardı eve geldik o kendi kapısını açarken seslendim
"Akın iyi hissetmiyorsan bugün bizde kalabilirsin"
"Hayır ya gerek yok cocukmuyum ben"
"O zaman sabah erkenden bize gel kahvaltiyi beraber yapalım"
Güldü,sadece sağ yanağında olan gamzesi oldukça hoş duruyordu
"Ben gelince sinirlenirdin sen"
"Hadi hadi bı seferlik ben davet ediyorum"
İyi akşamlar diyip iceri girdik
Her zaman ki gibi kapının yumruklanmasiyla uyandım uff bu cocuk deli edicek beni
Zar zor gözlerimi acip yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim ve kapıyı açtım ama bugün farklıydı gozleri kıpkırmızı gozlerinin altı iste mosmor olmus ve şişmişti dün gece uyumadigi ve agladigi belliydi
"Günaydın " dedim
Zorla gülümsemeye calisarak"günaydın"diye fısıldadı ailesinden ayrı olmak onu yoruyor ve üzüyordu bugün okul vardı ve saat erkendi hemen biseyler atistirip evden çıktık eski sevgilimde bizim okuldaydı ama son sınıftı akınla biz ise 11. Sınıftık akın onu gormekten hoşlanmıyor ama sürekli karşımıza çıkıyordu ama ben sanırım hâlâ seviyordum onu beni aldatmasına rağmen babam biz küçükken gitmiş annemse babamla uğraşıp onu aramaya çalışmış kendi başıma buyudum öyle böyle ama görkem beni seven biriydi yada ben öyle sanıyordum sınıftan içeri girdik ve ders başladı tenefuste kantine indik ve yine görkem karşımıza çıktı
Görkem-ama mesajlarına cevap vermiyorsun böyle olmaz ki güzelim dedi
Ve elini saçıma degdirdi
Ben ise akına bakıp tepkisini ölçmeye çalışıyordum kaslarını çatmış sınırlı bir şekilde gorkemin sacimdaki eline bakıyordu benim bisey demedigimi görünce bir iki saniye gozlerime bakıp hızlıca yanımızdan gitti bu tavrına anlam veremedim.bende hızlıca gorkemin yanından uzaklaştım gorkemle suan konusamazdim akının peşinden gidicektim ama hiç bir yerde bulamadım en son sınıfa gittim sırasına oturmus ve kafasını masaya koymus duruyordu bisey demedim ve bende kendi duramayz geçtim gorkeme mesaj attım
Alya-gorkem her zamanki okulun yanındaki kafeye gel.
Görkem-yeterki sen iste güzelim
Aslında gorkemden hoşlanıyordum beni aldatmisti ama sarhos oldugunu söyledi ve sevmeseydi 2 yıldır pesimde dolasmazdi zil çaldıktan sonra çantamı alıp sınıftan çıktım akına gozukmemeye çalışarak okuldan çıktım görkem kafede beni bekliyordu oturur oturmaz elimi tuttu
"Güzelim sadece bir şans daha ver olurmu"
Tam konuşacağım sırada bileğimi bir elin tutmasıyla sustum.
