~Akın
Sınıftan çıkarken alyayı görmüştüm nereye gittiğini merak ettim ve ona gozukmeden pesinden gitmeye başladım gorkemle sevgiliyken hep gittikleri kafedelerdi onu gorkemin yanından götürmek için hemen gidip bileğini tuttum ama Alyanın söylediği kelimeler kalbimi paramparça etmişti
"Sana bir şans daha vericegim sevgilim"
Alyanın gozlerine baktım bana bakmıyordu gözlerimin dolmaya basladigini hissettim kırıldım üzüldüm yoruldum onu üzen birini nasıl hemen affede bilir ona kızgındım ama..
Bilegini bıraktığım gibi kafeden çıktım gözümden akan bir damla yaşı hiçe sayarak eve doğru yürümeye başladım Alyayla her zaman geldigimiz parka gelip oturdum benim düşüncelerimi hiçe sayıyor ama onu aldatan birini affedebiliyordu neden bilmiyorum ama bu sefer onu gormek istemiyordum.
Kaç saat o parkta oturdum bilmiyorum ama hava kararmıştı eve çıktım Alya eve hâlâ gelmemisti belli ki içeri girdim telefonumu kapattım ve yatağa uzanıp kendimi uykunun kollarına bıraktım..
~Alya
Bilegimde ki elin sahibine baktığımda onu gördüm ama gorkemden daha fazla kaçmak istemiyordum hiç dusunmeden ona bir şans daha verdim akına bakamadım ona ihanet etmiş gibi hissediyordum o beni korumaya çalışırken gözünün önünde bunu yapmak akının gittigini gördüm ama gidemedim artık ne yapmam gerektiğini bilmiyordum görkem bana gulumserken yüzümde acı bir tebessüm oluştu biraz daha oturduk ve kalktık saat geç olmuştu eve gitmek istemiyordum akının yanında durdukça onu üzmüş gibi hissediyordum ama aklımdan çıkmıyordu görkem eve gitti bende yakınlarda bir parka oturdum akını aradım ama telefonu kapalıydı kaç kez aradım bilmiyorum ama en son kapısına gidip vurmaya başladım açmıyordu endiselenmistim boyle bı anda ortadan kaybolacak biri degildi tekrar asagi indim ve markete dogru yurumeye başladım hava kararmaya başlamıştı tekrar eve gittim akının kapısına bile bakmadan içeri girdim sinirlendigini anlıyorum ama bu kadarı fazla tam 78 kez aramanın sonunda sarjimin bitmesiyle telefonu bıraktım ve uykuya daldım.
~2 hafta sonra
Yaz tatiline girmistik ve akindan tam iki haftadir tek bı haber alamadım aramalarimi acmiyor evde değil ve gidebilecek bı yeri yok bildigim kadarıyla onu merak ediyordum bir kez daha etrafa bakmak için ayakkabılarımı giyip asagi inerken merdivende bı hat buldum ve az ileride bı telefon bı dakika ama bu akının telefonuydu arkasında bizim 3 yıl önce yaptığımız cizimler vardı hat parcalanmis ve telefon kırılmıştı gözlerim doldu benden kaçmak istiyordu belki ama bu kadarı fazlaydı kırılmış telefonu alıp tekrar içeri girdim onun hakkında daha fazla endişelenmeye başlamıştım aklımda seneryolar kurup aglamaya başlıyordum ya başına bir sey geldiyse
~4 ay sonra~
Akindan tamı tamına 4 aydır haber yoktu kafayı yiyecektim keşke o gün onu demeseydim diye çok düşündüm ama nereye gittigini bilmiyorum eve hiç gelmedi telefonuda burda zaten en azından nereye gittiyse bir veda edebilirdi okul başlamıştı ve her yaz tatilinde surekli gezip birbirimizde kalırdık yaz tatilinde tüm gün evde ağladım dışarı çıkmadım onsuz hiç bir seyin tadı yok zaten gorkemle hâlâ konusuyorduk ama haftada bir iki gün okuldaki hocalara sormaya karar verdim müdüre sorduğumda kayıdını aldirdigini söyledi resmen yıkılmıştım yani tamamen gitmismiydi hemde bana elveda etmeden onu gördüğüm yerde bitirecegi ya o benim tek arkadasim sayılırdı 11 yılın hayrına bı gorusuruz diyebilirdi en azından kimseye birsey demeden gitmişti ayrıca ama ben akının yokluğunda sanırım ona karşı hislerimi farkettim o varken böyle degildi hiç gitmiyecek gibiydi ama şimdi kim bilir nerde ve ben onu çok özlüyorum bunları düşünürken kapı vuruldu ayağı kalktım ve kapıya doğru yavaşça yürüdüm gozumden akan iki damla yaşı umursamadan kapıyı açtım ve hiç birsey olmamış gibi karşımda duruyordu..
