Mijn Engelse leraar

Hoofdstuk 11

Hee lieve readers!

Sorry dat ik al zo lang niet meer heb geschreven. Ik heb lang na zitten denken over hoe en of ik nog verder zou schrijven. Maar hier is het volgende hoofdstuk dan eindelijk en als het meezit volgt 12 snel! Nog een vraag voor jullie: maak een top 3 van jouw favoriete namen!

XxHilde

-----------------------------------------------------

De vakantiedagen gingen snel voorbij. Ze zijn er ondertussen al weer 4 dagen. De sfeer is relaxed, hoewel Robin raar doet. Hij lijkt Jille te ontwijken sinds die eerste dag.

Ze hebben net ontbeten.

'We moeten eigenlijk nog wel even naar de supermarkt', merkt Jilles moeder op. Robin knikt.

'Weetje, gaan jullie anders maar lekker zwemmen dan ga ik wel!'

'Zeker?', vraagt Robin. Aan zijn gezicht is te zien dat hij blij is met het voorstel.

'Jaja zeker!'

Dus een halfuurtje later lopen Jille en Robin samen richting het meer. Al gauw zwemmen ze vrolijk om elkaar heen en een watergevecht begint. Spetterend zwemmen ze van elkaar weg en naar elkaar toe. Jille duikt onder. Robin duikt ook onder en zo zwemmen ze naar elkaar toe. Als ze weer bovenkomen zijn ze vlak bij elkaar. Robin kijkt weer op dezelfde manier als op de eerste dag naar haar gezicht, haar ogen, haar lippen en dan weer haar ogen. Dan pakt hij haar hoofd in zijn handen en zoent haar. Jille schrikt even, maar dan voelt het fijn, bijna vertrouwd. Zijn zachte lippen die de hare teder zoenen. Ze heeft maar kort om ervan te genieten. Hij laat haar weer los.

'Sorry ik uhh ik had dit nooit mogen doen dit was niet de bedoeling het sp..'

Voordat hij zijn zin afmaakt drukt Jille haar lippen weer op zijn lippen en legt haar handen in zijn nek. Ze voelt hoe hij nu ontspant en zijn handen om haar zij legt. Maar dan laat hij weer los.

'Dit moeten we vergeten,  oké?'

Hij durft haar niet aan te kijken.

Jille knikt. Nee niet oké,  denkt ze.

Ze voelt zich blij en verdrietig tegelijk. Dit was geweldig! Maar ze wil het niet vergeten, ze wil het liefst schreeuwen van geluk. Zou hij nou echt iets voor haar voelen of...?