Mijn Engelse leraar

Hoofdstuk 8

Heeejj!!!!

Jullie zijn echt topfans!!! Heel erg bedankt voor jullie leuke berichtjes en votes!

Het spijt me dat jullie zooo lang moesten wachten op een nieuw hoofdstuk, maar ik heb het nogal druk gehad met school. (pww, so's, projecten, werkstukken enz.) Dit is mijn tweede dag vakantie, en ik besloot gelijk maar een lekker lang hoofdstuk te maken. Ik schrijf zsm weer mijn volgende hoofdstuk! Laat maar weten wat je ervan vindt!! 

greetzz,

your little writer,

Hilde

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het einde van het schooljaar kwam steeds dichterbij. Tijdens de Engelse lessen bestudeerde Jille Robin altijd goed. Af en toe is ze zo gefocust, dat anderen er iets van zeggen: 'Hallo?! Waar zit jij met je gedachten, haha!' Jille keek ze dan verward aan, en zei dat ze een beetje moe was. De Engelse lessen werden steeds leuker. Toen Robin tijdens de laatste les haar een knipoog gaf, keek Jille verschrikt om zich heen, ontspande toen ze zag dat niemand het had gezien, en knipoogde toen glimlachend terug. 

Vanavond, oftewel zondagavond, kwam Robin weer bij hen eten. Hierna had ze alleen nog proefwerkweek, en dan had ze eindelijk vakantie! En Robin ook. Ze besefte dat Robin dan waarschijnlijk vaak hier zou zijn... 

Zondagochtend sliep ze eerst uit, en ging toen douchen. Ze gebruikte een lekker ruikende shampoo, en zachte douchegel. Haar haar deed ze in een losse staart, omdat het veel te warm was om het los te laten hangen. Ze deed geen make-up op. Ze hield haar gezicht liever naturel. Vrolijk fluitend liep ze naar de keuken. Haar moeder keek haar verbaasd aan. 'Wat ben jij vrolijk!' Jille zou het liefst uit willen schreeuwen dat ze Robin vanavond weer zou zien, maar in plaats daarvan haalde ze haar schouders op en ging brood smeren. Toen ze haar ontbijt op had, suggereerde haar moeder dat ze maar eens moest gaan leren. Jille zuchtte, maar bedacht toen dat ze dan wel alle tijd had om ongestoord aan Robin te denken. Ze huppelde naar boven, naar haar kamer en schoof aan haar bureau. Ze pakte zonder te kijken een boek van de plank en sloeg het open. 

'Fill in the correct verb form and .........' Jille haalde opgelucht adem. Gelukkig geen aardrijkskunde! Ze bestudeerde het hoofdstuk en begon toen aan een samenvatting van alle grammatica. Toen ze klaar was besloot ze alle woordjes even door te nemen. Ze kwam tot de conclusie dat ze met dit hoofdstuk met gemak een 9 kon halen. Engels was haar lievelinsvak, omdat ze het altijd gelijk begreep. Ze was op de basisschool altijd al goed in talen. Dat bracht haar op haar havo niveau. Met andere vakken, en dan vooral aardrijkskunde, had ze al moeite een voldoende te halen. Er leek gewoon geen logica in te zitten. Net als ze dacht dat ze het snapte, bemerkte de leraar dat het toch een beetje anders zat.

Ze was al snel klaar met Engels leren. Ze pakte het volgende boek van de plank. "FRANS" stond er in haar handschrift opgeschreven. Ze pakte haar laptop en sloeg daarna haar boek open. Ze opende internet, en begon alle woordjes in WRTS in te voeren. Toen ze die had ingevoerd, overhoorde ze zichzelf bij alle lijsten 2 keer, en zette toen de laptop weer uit. Ze kende het!  

Ze keek op haar horloge. Kwart over 3 alweer. Nou ja.. Ze besloot om ook alvast het allerlaatste vak van de proefwerkweek te leren. Aardrijkskunde! Geschiedenis had ze gisteren al geleerd, en ze leek het ondertussen te snappen. Toen ze aardrijkskunde eindelijk een beetje leek te snappen, stond ze met een zucht op. Ze trok haar bikini aan en ging in de tuin zonnen. Na een uurtje viel ze in slaap. Langzaam werd ze wakker. Ze hoorde een bekende stem haar naam roepen. 'Jille?' Jille zat in één keer rechtop toen ze besefte wie het was. Ze keek naar Robin, die een paar meter verderop haar stond te observeren. Hoe lang stond hij daar al? Ze rekte zich uit. Robin bleef een paar seconden stil naar haar kijken. Keek toen op en deelde mede dat ze gingen eten. Jille knikte, sprong op en ging hem voor naar de eettafel buiten. Het eten smaakte goed. Het was gezellig. Regelmatig probeerde Jille oogcontact te maken met Robin, maar hij wendde zijn hoofd dan snel af. 

Na het eten bleef Robin nog even, maar ging toen naar huis. Jille verwachtte ook niet dat hij bleef, want hij moest morgenochtend waarschijnlijk ook bij één van de pww klassen surveilleren. Het gerucht ging dat meneer van Schijndel bij Jilles' klas moest surveilleren. Dat werd dus zeker geen spieken. Jille zuchtte. Ze begonnen morgen met geschiedenis, en daarna hadden ze duits. Haar beste vriendin was verschikkelijk in duits, maar goed in geschiedenis. Goede combinatie dus, behalve als er geen mogelijkheid was voor spieken. Als meneer van Schijndel er inderdaad zou zijn, waagt niemand het te spieken. Vorig jaar had hij een jongen gesnapt die spiekte bij degene voor hem. Hij kreeg direct een 1 en werd aan zijn haren meegesleept naar de rector. Sinds die keer heeft nooit meer iemand gespiekt bij Van Schijndel. 

Jille keek nog even snel haar samenvattingen door en ging toen op tijd naar bed. Dromend over Robin viel ze in slaap.

Gelukkig hadden ze de volgende dag niet meneer Van Schijndel. Ze hadden hun Duits leraar, waarvan ze zelf vonden dat hij zo aardig was dat hij beter op de basisschool zou kunnen werken. Nog nooit had iemand straf van hem gehad. Ook dinsdag en woensdag hadden ze hem weer. Spieken was easy. Hij vertrouwde hen zo dat hij onoplettend aan zijn bureau toetsen ging nakijken. Toen ze zag dat Marijn op dinsdag zelfs zijn toetsblaadje aan Daan gaf, die vervolgens zijn antwoorden vergeleek met die, en daarna het blaadje weer teruggaf begon Jille zachtjes te grinniken. Haar vriendin keek haar even raar aan. Ze maakte met een handgebaar duidelijk dat ze het later wel zou vertellen.

Ze toetsen gingen tot nu toe best goed voor haar gevoel. Toen ze donderdag het klaslokaal weer binnenliep, en snel een blik wierp op het bureau voorin de klas, sloeg haar hart een slag over. Daar, aan het bureau, zat niet haar Duits leraar, maar Robin! Ze ging snel zitten en besteedde er verder niet te veel aandacht aan. Toen vrijdag eindelijk de laatste toets afgelopen was. Stond ze met een zucht op. Terwijl iedereen wegstormde, riep Robin nog of er nog een paar mensen even konden helpen met alles terugzetten enzo. Jille bleef als enige achter. Robin en Jille keken elkaar even aan en haalden toen tegelijkertijd hun schouders op. Jille vond het fantastisch. Een moment helemaal alleen met Robin!! Terwijl ze de tafels en stoelen terugschoven op hun plek, hield Jille Robin in haar ooghoeken in de gaten. Terwijl Jille de ene tafel vasthad schoof Robin de andere tafel er met kracht tegenaan. Haar knokkels zaten er precies tussen en met een schreeuw trekt Jille haar hand tussen de tafels uit. De tranen schieten in haar ogen. Robin schrikt en slaat een hand voor zijn mond. Hij haast zich naar haar toe en pakt voorzichtig haar hand. 'Auwww' jammert Jille. 'Het spijt me, het spijt me zo' prevelt Robin. Hij bekijkt de hand aandachtig en zegt dan: 'We moeten hem koelen.' Langzaamaan begint haar hand dikker en blauw te worden. 

Voorzichtig duwt hij haar richting de lerarenkamer. Ondertussen is daar niemand meer. Robin draait de kraan open, voelt even de temperatuur met zijn eigen hand, en houd haar hand er dan onder. 'Is het niet te koud?' vraagt hij bezorgt. Jille schudt haar hoofd. Langzaam begint de pijn weg te trekken. 'Het is wel goed zo.' zegt ze, en ze probeert zachtjes haar arm uit Robins' greep te krijgen. 'Nog een paar minuutjes, dan wordt het niet zo dik.' zegt hij zachtjes. Jille knikt. Even later draait hij de kraan weer dicht. Hij bekijkt haar hand weer. 'Ik doe er voor de zekerheid een verbandje omheen.' Jille kijkt op: 'Kun je dat?' Robin knikt bevestigend. Hij kijkt achter zich en trekt een stoel naar zich toe. 'Ga maar eventjes hier zitten.' zegt hij. Jille gaat zitten en kijkt terwijl Robin een kastje opentrekt en daar een verbanddoos uit haalt. Hij loopt naar haar toe met de verbanddoos en gaat op zijn knieën voor haar op de grond zitten. Hij haalt een verbandje en een rol watten tervoorschijn en begint haar hand te omwikkelen. 'Zit het niet te strak?' Hij kijkt omhoog. Zijn gezicht is maar een centimeter van die van haar verwijderd. In een impuls buigt ze haar hoofd naar voren en drukt haar lippen op de zijne. Robin schrikt even, trekt zijn hoofd weg, kijkt in zijn ogen en pakt dan met zijn handen haar hoofd vast. Zachtjes drukt hij zijn lippen weer op de hare. Ze zoenen even. Hoe lang was het? Jille weet het niet. Ze voelt een tintelend gevoel in haar lippen, en synchroom bewegen ze. Dan ineens stopt Robin. Hij staat op en woelt door zijn haar. 'Nee dit kan niet. Godverdomme ik had dit nooit kunnen doen!' Robin draait zich weer naar Jille. 'Het spijt me. Dit kan niet, Jille. We moeten dit vergeten.' Ze zwaait zijn excuus snel weg. 'Ja je hebt gelijk. We moeten dit vergeten.' 

Jille fietst naar huis. Ze weet niet wat ze voelt. Ze is opgetogen, en tegelijkertijd teleurgesteld. Die avond kwam Robin bij hen eten. Toen hij haar zag sloeg hij zijn ogen neer. Er hing een gespannen sfeer. Niet te veel op elkaar letten, besloot Jille, dan valt het best mee.