Serenades of Waves

CHAPTER ONE

"Can I be your boyfriend?"

I just looked at him.

He's infront of me, smiling like an idiot. I don't understand him. I rejected him many times yet, here he is, asking me again to be his girlfriend. This is not the first time he did this.

I roamed my eyes. Nasa school garden kami. May mga lobo at kung ano-ano pang mga desenyo ang nasa paligid, mayroon ding malamyos ng kanta. Sa totoo lang this is perfect, everything is perfect but, I don't like him. Kahit pa gustuhin kong i-appreciate ang lahat ng effort nya ay hindi ko magawa. Kung ibang babae siguro ay kikiligin na. Sino ba namang hindi kikiligin kung nageffort ang manliligaw mo na punuin ng lobo at pulang tulips ang buong garden para sayo? Not me.

"You know my answer. It's a no," I said without hesitation.

I know its too harsh but, I don't care kailangan nya 'to para tumigil na s'ya. I already told him before na hindi ako nagpapaligaw pero nagpumilit s'ya.

Nagkibit balikat ito at ngumiti ng matamis sa akin. Napakunot naman ang noo ko dahil doon.

S'ya lang ang kilala ko na nireject na nga nagagawa pang ngumiti.

"I better luck next time, I guess?"

"Wala nang next time!"

Umiling ito at pinisil ang tungkil ng ilong ko. Agad ko namang hinampas ang kamay nya.

"There's always a next time, princess," he said lowering his head same level as mine.

Sobrang lapit ng mukha namin sa isa't-isa na nagbabangga na ang tungkil ng mga ilong namin.

"Whatever. Bahala kang mapagod. Basta hindi ako nagkulang sa pagpapaalala sa'yo,' I said on his face before i turned my back on him ay narinig ko pang may sinabi ito.

"I will never get tired of you. I know everything will be worth it."

I just rolled my eyes kahit pa alam kong hindi na nya makikita iyon dahil nakatalikod ako.

"Dani, nandyan na naman sa labas 'yong suitor mong hottie," ipit na boses ni Camila'ng saad.

"Oh, come, I don't care."

I'm busy fixing my things dahil dismissal na. Bago lumabas ay tiningnan ko muna ang sarili ko sa salamin, nag apply ako ng lipbalm to moisturize my lips.

"Wag kana magpaganda," rinig kong saad ni Camila mula sa likod ko.

"Puntahan mo na 'yong manliligaw mo doon."

"Maghintay s'ya."

Di pa rin natigil sa pangungulit kaya padabog kong kinuha ang bag ko at lumabas ng classroom at tama nga sya nandoon nga si Arturo Gabriel nakasandal sa dingding habang nakikipag asaran sa mga kasama nyang basketball players.

Nang makita ako ng isa sa kanila ay nagsimula na silang tuksuhin si Arturo Gabriel na s'yang kamot ang batok na palapit sa akin.

"Hi, Felice," nakangiting bati nito kaya lumalabas ang dalawang dimples nito.

Narinig kong nagtilian ang mga kaklase kong babae kaya binalingan ko sila ng masamang tingin at pinagtaasan ng kilay natahimik sila na syang kinatawa naman ni Arturo Gabriel.

"Walang tumatawag sa akin sa second name ko Arturo Gabriel," pagtataray ko dito.

"Alam ko kaya nga yon ang tawag ko sayo, eh," mas malawak itong ngumiti kaya nagtilian na naman ang mga babae sa likuran ko.

"Wag ka ngang ngumiti! Naiirita ako."

"Yes, Ma'am!" agad itong nagpoker face na hindi naman bagay sa kanya.