Take You To Azrael

Chapter 1

Serene's POV

"You devil one! Aren't you happy that you killed me?"

"You killed me, are you satisfied now?"

"I'll never forgive you and I won't leave you, Serene!"

Those scary faces and expressions na nakapalibot sa'kin. Nakaramdam ako ng takot na kailanman ay hindi ko pa naranasan. They're full of blood at mga sugat na inu-uod na.

"What are guys doing?" Sigaw ko sa kanila at napa-upo ako sa sahig habang iniiwasan kong makita ang mga mukha nila.

They laughed at me at mas lalo pang lumakas ang halakhak nila na halos masira na ang tainga ko sa sobrang ingay.

Tumulo na'ng mga luha, hindi ko alam kung ano'ng dahilan. Natakot ba? Nasaktan ba? Galit? Inis?

Biglang may malamig na hangin ang bumalot sa buong katawan ko, at may bumulong. "Nagtatanong kapa? Di mo na dapat ginawa 'yon sa simula palang."

I didn't open my eyes dahil sa takot na nararamdaman ko.

They're all my Victims, I killed them one by one and now they're all hunting me. I couldn't help but cry...

Bigla akong nakarinig ng isang pamilyar na boses mula sa malayong lugar pero ramdam ko ang enerhiya na malapit lang sa'kin yung taong yun.

"Erene!"

"Serene, wake up!"

"Rene, wake up. It's me, your brother."

When I heard those words, lahat ng mga maiingay na nakapalibot sa'kin ay nawala at nawala narin yung mga kakaibang naramdaman ko.

I opened my eyes at nakita ko ang postura ni kuya Polly na nakahawak sa kamay ko. Malabo pa ang buong paningin ko at saka ko lang namalayang umiyak pala ako.

Kahit na di ko masyadong makita ang mukha niya, nahahalata ko ang ngiti at pag-alala mukha niya, "Good, Rene. You're finally awake. You scared me to death, alam mo ba yun? It's been 1 and a half days kang tulog and I wonder kung anong nangyari." He said.

Agad niyang pinahiran ang basa kong pisngi at ang mata ko.

Tahimik lang ako while gazing at him. Inayos niya'ng unan at pinaupo ako.

"Are you okay now?" He asked.

I just nodded and asked him, "Ba't nandito ako?"

I'm curious, it's— nasa school lang ako no'n and...I collapsed.

"Tumawag sa'kin si Felipe na nahimatay ka raw sa school niyo, and I asked her na pagbantayan ka sa infirmary until makarating ako. Pero di ka parin gumising, so I decided to bring you back here." He answered.

Napayuko ako, "I see..." I replied.

Tumayo si kuya at nagsalita, "Alright! Since you're finally awake,  just stay there and I'll bring your refections."

At tumalikod na siya, di pa siya makalabas ng kwarto tinawag ko na kaagad siya. "Kuya!"

He turned around and answered, "Yup?"

"Anong petsa na ngayon?" I asked him while holding my breath.

He frowned and answered, "12th day of June, why?"

'12th day of June? So this is the day! I've been sleeping for thirty-six hours, my energy level isn't bad."

I suddenly stood up at napatalon mula sa kama papunta sa sahig. Halos matumba pa'ko sa ginawa ko and I realized na mahina pa talaga'ng katawan ko nataranta naman si kuya pagkatapos niyang makita ang ginawa ko.