ZAZALAB ONE SHOT STORY

THE DAY YOU SAID GOOD NIGHT

”Are you tired, deborah?” tumango ako sa aking asawa habang tinutulungan niya akong umakyat patungong kwarto.

This is our 3rd anniversarry as a married couple. We have one year old beautiful daughter who always make our vibes more possitivity.

Inihiga niya ako sa kama, nakangiti siya sa akin habang sinusuklay niya ang malambot ko'ng buhok. Our daughter is sleeping with my mom's room, ayaw nila akong mapagod kahit pa na gusto ko'ng alagaan ang aking anak.

But i can't carry her too long, My heart was not strong when im tired.

Naging malakas naman ako noon ngunit muling sinusubok ng tandaha ngayong nanganak ako.

My body was giving up, I have heart disease that making my body weak.

Nginitian ako ng aking asawa  ”You can sleep now..”

Ngayong gabing ito ay nakakaramdam ako ng matinding kirot sa aking dibdib. But i don't want to say and tell what im feeling. Ayoko ng mag-alala pa sila.

”Matulog ka na rin..” my husband smiled to me, he's a good husband for almost three years, naging mapagmahal rin itong nobyo noong hindi pa kami ikinakasal, Wala akong masabi kundi sobrang swerte ko.

But i can't give him another child too.

Hindi ko na kaya pa.

Hindi na kaya pa ng katawan ko.

Ng puso ko...

”I want to sleep forever, laurence..” natigilan siya sa aking sinabi, he divert his eyes before stand and took a deep breathe.

This is all true, I'm tired for fighting. Iniisip ko lamang ang aking anak ngunit bawat araw na nagdaraan ay nagiging masakit sa akin.

Ayoko ng mahirapan pa sila.

”How about our baby, hindi pweding mawalan siya ng ina, deborah..”

”Nariyan ka pa naman, laurence. Maaari kang tumayo bilang buong magulang ni heaven..”

”Let's stop talking about this, deborah. Matulog ka na..” lumapit siya sa akin, mahigpit na yakap ang naramdaman ko sa kanya bago ako nito halikan sa labi.

”Goodnight, deborah...”

Second morning I woke up by myself, walang katabi at bukod tanging pagkain ang nasa gilid.

Tumayo ako kahit mahina ang mga paa, I tried to open the door but someone push it. Pumasok doon si mama karga ang aking anak.

Mommy is very seem happy when she enter my room.

"Goodnews, anak. My donor ka na..”

Isang malaking balita ang bumungad sa akin ng umagang iyon, Finally. I have time to spend my life with our baby, and to my husband too.

After that day i start to take a rest, nagpapalakas para sa paparating na operasyon. But laurence is not here, ang sabi ni mama ay may inasikaso daw ito tungkol sa donor ko.

Ngunit gusto ko siyang makita bago ako maoperahan, I want to see him.

Dalawang buwan ng matapos ang operasyon, it's a successfull heart transplant. Malusog akong muli, malakas at makakaya ko ng magkaroon ng panibagong anak.

I want to scream because of happiness.

Ngunit ang aking asawa ay nanatiling wala sa aking tabi, nakakaramdam ako ng matinding kaba, pangungulila at biglaang lungkot sa aking dibdib.

Where are you laurence?

One night i sleep with my daughter, I have streght to taking care of her. Makakaya ko na ang lahat dahil sa bagong puso na nasa akin.

Itinabi ko ang librong binasa kanina, I place in my table after i seen a letter with an heart drawing.

Kinuha ko iyon at binuksan.

It was an august 20, 1998.
11;30pm

Hi deborah, How was your heart feeling today? May masakit pa ba sa iyo? Siguro ngayong nababasa mo ito ay malakas ka na, Maaalagaan mo na ang ating anak. Hindi ba iyon ang pangarap mo, So i will give it to you. Lahat ay kaya ko'ng ibigay maging masaya lang ang dalawa ko'ng prinsesa.

Sa kalahati ng sulat ay halos mabasa ko na ang hawak na papel dahil sa aking luha, my hand was shaking and i can't continue reading.

Sumisikip ang dibdib ko sa pigil na pag-iyak upang hindi magising ang bata.

But after i cried, I read his last message.

I will always love you deborah, Ingatan mo ang anak natin. At maging ang puso ko ay ingatan mo dahil sayo lamang iyan nararapat. Ilove you deborah, Goodnight, you can sleep with our baby...

***

THE DAY YOU SAID GOODNIGHT