Hanggang Kailan?

Chapter 6

I feel so exhausted, but... my family needs me, especially Hiro. I calmed myself down and wiped away my tears.

Hindi ako pwede maging mahina, ako nalang ang maasahan nila ngayon. kailangan kong maging mas matatag para sa pamilya ko.

"Tata?" Pagtawag nya sa'kin.

Hindi ko namalayan ang paglapit sa'kin ni Hiro. kitang kita sa maliit niyang mata ang pagtataka.

Matalinong bata si hiro kaya alam kong may idea na sya kung ano ang nangyayari.

"Why baby? nagugutom ka ba?" I asked him.

Pinaupo ko sya sa tabi ko at mahigpit na niyakap. biglang tumulo ang luha ko, eto ang gusto ni kuya harvey ang iyakap ko sya ng mahigpit kay hiro.

"Tata are you ok?" he asked.

Tinanggal ko ang pagkakayakap sa kanya at tsaka pinahiran ang mga luha ko. I face him and I give him a small smile.

"Yes baby i'm ok" i smiled

"Ahmm.. tata? why is my daddy inside the coffin?" he asked tearfully

Nadudurog ang puso ko sa nakikita kong luha sa mga mata nya.

I kissed his forehead and I held his hand.

"Listen to me baby ok?" I took a deep breath before continuing to speak.

"You're a smart boy. and I know we can't hide what happened to your daddy."
I gulped, "he's gone baby, iniwan na tayo ng daddy mo." pigil ang luhang saad ko.

Sumasakit yung lalamunan ko dahil sa pagpipigil na umiyak. ayokong maging mahina sa harap ni hiro.

Nagulat ako sa pagtayo at pagsigaw ni hiro.

"NO! You're lying tata! my daddy is not dead! he promised me that he would never leave me, like my mommy did to us!" tears ran down his cheeks.

Parang sinasaksak yung puso ko, hindi ko kayang makitang umiiyak si hiro.

my poor baby Hiro....

At a young age his mother abandoned him and now his father died. this pain is to much for him, he just a kid. he doesn't deserve it!

Niyakap ko siya ng mahigpit at hinaplos ang kanyang buhok.

"Sshhhh... tahan na baby, I know it will take a while before you accept what happened to your daddy. pero laging nandito si tata para sa'yo handa ako maging daddy at mommy mo ok?"

Kumalas ako sa pagkakayakap ko sa kanya at hinawakan ko ang mukha niya. pinunasan ko ang mga luhang patuloy na tumutulo sa mga mata nya.

"Tandaan mo baby kahit wala si daddy mo lagi naman siya nandito sa mga puso natin."

hinawakan ko ang kamay niya at inilagay sa dibdib niya kung nasaan ang puso niya.

"Hinding hindi siya mawawala diyan. kaya tutuparin niya parin yung promise niya sa'yo. hindi ka niya iiwan, palagi ka niyang babantayan." I smiled to him.
"Kaya Tumahan kana baby, diba sabi mo you're brave and you doesn't cry.
kaya tahan na ok?" pag-aalo ko sa kanya.

Humihikbing pinunasan niya ang mga luha niya at pilit pinakalma ang sarili.

For a 5 years old kid, he so smart.
madali niya maintindihan ang mga bagay. pero napaka-bata niya pa para sa mga ganitong pagsubok.

He give me a tight hug, and he smile.

"Thank You tata, I love you so much."

"I love you too baby, ikaw ang lakas ni tata. lahat gagawin ko para sa'inyo"