Missing solace

DOS

Chapter 2

Ramdam ko ang panlalamig ng mga kamay ko at malamig na pawis na namumuo sa noo ko.

Binaba kami ni Kuya Leo sa may harap ng school. Sa labas pa lang rinig na rinig ko na ang malakas na sigawan at ingay ng mga tao sa gymnasium. Na mas lalong nakakadagdag sa kaba ko. Sumasabay pa sa tibok ng puso ko na parang may tugtog at ritmo silang sinusundan.

"Nagsisimula na kaya?" Kinakabahan kong tanong.

"Yup, yes, yeah," walang pag-aalinlangang sagot niya. Shit, shit na magaling.

Pinagpag ko ang damit ko at sinuklay ang buhok ko gamit ang daliri ko bago tumakbo. It's weekend today that's why I forgot this. I'm a grade 10 student of Dasuberich International High School. A prestigious and prominent school because everyone here is academically inclined and is from different empire and wealthy clans. Every student here can be compete in any kind of competition and contest. Name it.

The entrance of our school is the embodiment of perfection. It was a tall and huge gate, with a intricate Victorian design. It have a motion sensor and facial recognition. It was painted shining midnight but when hit by a sunlight, the color will turn to shining crystals.

Kusang bumukas ang gate. "Kaliyah Salvador, 16, Grade 10 student of Horney section. You entered at exactly 2:29:45 p.m. today, February 20, 2022." Mahabang litanya nung boses robot na nagmumula sa speaker matapos madetect ang facial recognition ko. Ganun din ang nangyari kay Mali.

Walang makakapasok sa loob kung hindi ka kilala ng system. Masyadong mahigpit dahil na rin sa mga kilala at bigating estudyante ang nag-aaral dito. Ang school ang malilintikan kung may mangyaring masama sa mga bata. Also, it can also detects metals. Sa oras na may madetect sayo, iilaw ang buong gate. You have to tell and give a head ups sa guard kung anong dala mo na metal, bago ka makapasok.

Takbo lakad ang ginawa namin para makaabot kaso kahit kasing bilis na namin si Flash, dumadagundong na sigawan ang bumungad sa amin dahil nagsisimula na ang laro.

Bumilis ang tibok ng puso ko na nakikipagkarera sa ingay. Mabilis hinanap nang mata ko kung nasaan si Kalixton, ang kapatid ko. Nakipagsiksikan ako at mabilis naman silang tumatabi dahil sa basa kami o dahil sa tinis ng boses ni Mali na nakakabingi.

"Move! I said, move!"

Nakita ko si Yton na hindi naglalaro at nakabusangot na iniikot ang mata sa paligid. Malabo niya akong mahahanap sa laki nitong gymnasium. Punong puno pa ng mga estudyante kahit weekend ngayon.

Tinatawagan na ako ni Yton kaso hindi ko masasagot yun, nasa bahay ang phone ko.

"The fuck, move! Move!" Napakatinis ng boses akala ko megaphone pero dahil sa tinis ng boses niya napalingon sa gawi namin si Yton na ngayon ay may malaki ng ngiti sa mukha.

He mouthed "Ate." Hinila na ako ni Mali pababa sa bleachers papunta sa mga players. Naramdaman ko na may nakatingin sa akin. Tumutusok sa kaluluwa ko yung mga tingin niya.

"Your boyfie is staring at you like a predator ready to devour you," kinikilig na sambit niya.

"Go to him and I'll stay with my Kalix." Tinutulak tulak niya ako sa kabilang grupo. Napasimangot ako dahil ayaw ko sa grupo ni Zachariah. Pakiramdam ko hindi ako tanggap ng grupo niya.

"Don't you dare hurt my sister." Kalmado ngunit may diin na sambit ni Yton. Nakalapit na pala siya. Hinila niya ako paupo sa tabi niya habang naiwang tulala si Mali.

"You're a bad kid. Go tell her you're sorry." Kinurot ko si Yton sa braso. "Puntahan mo na." Utos ko dahil malapit na umiyak si Mali at naglalakad na siya palayo. She's very sensitive when it comes to my brother. Konting pagtaas lang ng kapatid ko ng boses, parang bata siyang inaway at inagawan nang laruan.