Adım Adım Sensizlik. (HyunLix)

5

Telefonunu salonda bıraktığın günlerden biriydi Hwang Hyunjin. O kişiye bakmak istiyordum. Nasıl biri olduğuna bakmak istiyordum. Bana sürekli yalan söylemene sebep olan kişiyi görmek istiyordum.

Ellerim titreye titreye telefonunu açtım ve galerine girdim. Oradaydı işte Hyunjin. İtiraf etmeliyim ki, cidden güzeldi o. Giydiği siyah kadife elbise ile yanına yakışıyordu. Peki ben Hyunjin? Ben yanına yakışmadığım için miydi bu yaptığın?

Gözlerim duvardaki fotoğraflarımıza kaydı, hayır Hyunjin. Biz çok güzeldik. Hiç olmadığı kadar uyum içindeydik. Ardından bir fotoğrafa kaydı gözüm, kısa mavi saçlı biri ile öpüşüyordun. Kaç kişi ile aldatıyordun beni? Bu soru gibi, beni neden aldattığını cevabını da bilmiyordum. Bildiğim şey o kolyedi bulunan saç teli bu kişiye aitti. Belki de çabalamak fazlaydı. Boşuna çabalıyordum. Akan gözyaşlarımı kesmek için kafamı kaldırdığımda gözüme bana aldığın gül takıldı. Soluyordu Hyunjin. Özenle baktığım gülümüz soluyordu, tıpkı evliliğimiz ve ilişkimiz gibi.

"Ne yapıyorsun bebeğim?"

Gülümseyerek yanıma geldiğinde artık içimde tutamayacağımı fark etmiştim.

"Beni nasıl ve kimlerle aldattığına bakıyorum Hyunjin"

Hızla yanıma gelip elimden telefonunu almıştın. Olan olmuştu ve ben görmüştüm o fotoğrafları Hyunjin. Bana düzelteceğine söz vermiştin, kimi kandırıyorduk ki? Düzelecek bir şey yoktu ortada Hyunjin. Çoktan kopmuştuk biz.

"Bak Felix yemin ede-"

"Söyleyeceklerini cidden dinlemek istemiyorum. Artık hayatında ben yokum. Umuyorum ki o kişiler ile mutlu olursun"

Günler önce tekrardan taktığımız yüzüğümüzü çıkardım ve avuçlarına bıraktım. Katlanamıyordum Hyunjin. Seni sevdiğimden de elimden başka bir şey gelmiyordu. Ben beyin kanseri ile savaşırken, sen mutlu olabilirdin. Bu beni mutlu ederdi.

"Felix bırakmaya çalıştım. Yemin ediyorum ki bırakmaya çalıştım. Yapamadım ama, gönlüm el vermedi buna"

"Nasıl böyle söylersin Hyunjin? Ben ne olacaktım peki? Sen beni aldatırken ben öylece seni mi beklemeliydim evde! Ya da onlar da gelirdi grup yapardık belki-"

Sözlerim yanağımda hissettiğim tokat ile kesilmişti. Sen o gün bana vurmuştun. Ben senin bir saç teline kıyamazken, sen bana vurmuştun Hyunjin.

"Tanrım.. Özür dilerim sevgilim. Bilerek olma-"

"Sus Hyunjin.. Yalvarırım.. Sadece sus"

Gözyaşlarım şelaleymiş gibi akarken, evden sadece aldığım cüzdanım ve telefonum ile ayrılmıştım. Sen ise ağlayarak beni izliyordun. O an dedim ki, daha çok ağla Hyunjin. Benim yaşadıklarımı anla ve daha çok harap ol.