Pinaka tignan ko ito, parang isang panaginip na siya mismo ang pumunta saakin, I thought he was angry at me, I thought he already forget me, I-I thought he is happy to have Risa than me.
Marami nang nagbago sakanya simula nang huli ko syang makita ng malapitan, he has stubbles, he has strong jaws now and intimidating look for a for a guy who will soon be a businessman because he will inherit the F&M Line.
"Hindi mo man lang ba ako papapasukin?" Taas kilay nitong tanong, I was cut off of my personal bubble and binigyan ko ito ng space para makapasok sa unit ko at naglakad ito papuntang living room.
"Ngayon sasagutin mo na ba ako?" Halukipkip ko sa mga kamay ko.
"Kamusta ka?" Pagbabaling ng tanong ko rito.
"Alam ko hindi ka dito pumunta para makipag kamustahan saakin, so cut the crap Ron." Pagtataray ko rito, ayoko sa lahat ay yung mga taong binabaling pa sa iba ang usapan.
"No pleasantries?" Umiling ako. "No?" Tumango ako and he sighed at may kinuha sa loob ng suit nito. "Here gusto kang pumunta nila mom and dad." Inabot nito saakin ang pink na may butterfly na inviation.
"Ano to?" Kinuha ko ang invitation at itinaas sakanya.
"Invitation sa 18th birthday ni Risa." Nandilim naman ang paningin ko, gusto talaga nila akong papuntahin sa birthday niya.
"Hah, talagang bibigyan niyo ako ng ganito." Tinapon ko ang invitation sa coffee table at naglakad papuntang front door at binuksan ito. "Makakaalis ka na Ron." Mahinahong sabi ko rito.
"Ron? Hindi mo na ba talaga ako ginagalang?" He humorlessly asked me. "Kuya mo ako Amber." Matigas na sabi nito at sinarado ko uli ang pinto for privacy naming dalawa.
"Kuya? Wow ha, pagkakatanda ko ay nawala na ang pagiging kuya mo saakin nang dumating si Risa and plus bakit naman kita tatawagin sa titulong yon? E hindi naman talaga kita kadugo." Galit na sabi ko rito.
"Amy simula nang bata tayo tinuring na kitang kapatid, kahit pa dumating ulit sa buhay namin si Risa. Kapatid kita kahit sa ayaw mo at sa gusto mo, kahit hindi sa dugo okay lang kahit sa papel." Giit nito saakin, his eyes are telling the truth but I refuse to acknowledged that truth, I'm better off with myself than to be with their happy family.
"Pasensya ka na ha? Kasi ang pagkakatanda ko ay naging replacement lang ako ni Risa, kaya hindi mo ako masisisi na magalit sainyo." Panunumbat ko dito, no I won't cry not with them.
"Amy!" He yelled in desperation.
"Shut up, don't call me in that name!" Pasigaw kong sabi dito at binuksan muli ang pinto. "Ron please, just go!" Turo ko sa labas ng unit ko.
"No Amy, you and I need to figure this thing out. Hindi ka naging substitute, never." He run a hand to his hair and look so helpless.
"Never? Wow never pala, kaya pala I feel so left out." Mahina pero puno na hinanakit kong sabi.
"Nawala siya saamin, that's why... that's why bingay namin ang mga tim na nawala siya saamin." Malungkot nitong sabi.
"Please Ron, please just go, please." I beg, I didn't even realised that I am crying already till I felt two arms lock me and placed my head to his chest.
"Babe." Ang calmadong boses ni Caleb ang nagpatigil sa galit ko.
"Sino ka?" Matigas na tanong ni Ron.
"Boyfriend niya, sino ka?" Malamig na balik sakanya ni Caleb.
"Kuya ni Amber."
"Ron umalis ka na please." Pagmamakaawa ko dito, narig siguro nito ang desperasyon sa boses ko kaya naramdaman ko nalang ito dinaanan kaming dalawa para lumabas ng unit ko. Pagkasarado naman ng pinto ni Caleb ay nag collapse ako, umiyak ako sa dibdib nito at hinalikan ang noo ko.
