Aşkın Gelişi|Zeyçağ|

5.BÖLÜM|Sükut-u Hayal

•İyi okumalar💛

İzlediğim doğum vlogu videosu beni öyle çok duygulandırmıştı ki...Benim böyle açıp izleyebileceğim bir videomun maalesef olmadığından başkalarınınkine bakıyordum.Videoyu bitirdiğimde kendimi iki gözü iki çeşme ağlarken bulmuştum.Ne ağlama dayanamam şeklinde teselli verenim ne de omzunda ağlayabileceğim çağrı vardı..Ağlamayı zayıflık olarak görmüyordum belki ama güç göstergesi de değildi.Çağrıyı sevmenin bedeli kredi kartı borçları gibiydi ödeyerek bitiremiyordum bir türlü.Ona ne kadar kızgın olsam da eline diken batsa ilk canı yanan ben olurdum.

En çok çabasızlığına kırgındım.Onun işi dağımak benim işimse toplamaktı.O nasıl ki beni kandırdığı için suçluysa bende ona kandığımdan en az onun kadar suçluydum.Aşk konusunda derece yapan ben gidip aşkta sınıfta kalana tutulmuştum.İki kişilik olan aşkın sancısını hep tek başıma çekmiştim.Adalet bunun neresindeydi tam olarak?

Koşarak yanıma gelen oğlumun iki elindeki dondurma dikkatimi çekmişti.Kaç kere yabancılardan birşey almaması gerektiğini söylememe rağmen bir kulağında giriyor diğer kulağından çıkıyordu.Bana diğer dondurmayı verdiğinde Sana bunu kim aldı diye sorduğumda yanıtını işaret parmağıyla gösterdi.Onu görüşümle elimdeki yere düşürdüğüm dondurmanın üzerine basmamak için kenarından geçmiştim.
Oğlum emire yan evde oturan anneme gitmesini söylemiştim.

Zeynep:Ne işin var senin burada?

Çağrı:Aşkımızın meyvesini görmeye geldim.

Zeynep:Kabul et ya da etme bizim aşkımızın katili ben değilim,sensin çağrı!Aşkın durumu hatırladığım en son ağır yaralıydı ve sen hiç acımadan,gözünün yaşına bakmadan öldürdün!

Çağrı:Yoklasan nabzını,dinlesen kalbini ölmemiştir belki.Olamaz mı?

Zeynep:Beni neden sevmedin?

Çağrı:Onu da nereden çıkardın?Sevdim,hâla da seviyorum seni.

Zeynep:Seven insan eşini hiç doğum anında terkeder mi peki?Beklemek cehennemin ta kendisiydi çağrı,yanıp kül olacağımı bile bile bekledim seni.Ama sen ne yaptın?

Çağrı:Gelmedim ama keyfimden değil inan ki geçerli sebeplerim vardı bunu beni dinlediğinde daha iyi anlayacaksın.

Zeynep:Sebebin her ne olursa olsun beni yalnız bırakmamalıydın.Madem bıraktın neden tuttun ellerimi?

Çağrı:Evliliğimize kaldığımız yerden devam edemez miyiz?

Zeynep:Hiçbir şey yaşanmamış gibi..

Çağrı:Denesek en azından.

Zeynep:Ya ben mi anlatamıyorum yoksa sen mi anlamıyorsun?Bir bardak düşün meselan,kırdın özür diledin ne işe yarar söylesen?Yeniden eskisi gibi olur mu zannediyorsun?

Çağrı:Ne yapar eder,gerekirse imkansızı başarır birleştirir eski haline getiririm.

Zeynep:Hayır getiremezsin!Nasıl olsa ablam boşanma avukatı,en yakın zamanda boşanacağım senden.

Çağrı:Bir kere ablan en büyük ZeyÇağ shipinin destekçilerinden biri olduğundan bizi boşayacağını hiç zannetmiyorum.

Zeynep:Git artık buradan sinirlerimi bozuyorsun.

Çağrı:Bana olan kızgınlığını anlayabiliyorum ama söz veriyorum ki sana kendimi affettireceğim.Tabii bundan önce emirle vakit geçirip,kaybettiğimiz zamanı şöyle dolu dolu geçirerek telafi etmek istiyorum.Size nasıl hasret kaldığımı anlatamam.

Emir:Baba!

Ege:Efendim oğlum.

Başımdan aşağıya dökülen kaynar suları hiçbir soğuk su acımın dinmesine yetmezdi.Canımın yanışıyla,Akan gözyaşlarımı bütün itfaiyeciler gelse söndüremezdi.Öyle bir kâbusun içine düşmüştüm ki ne kadar bağırsam da, çıkmaya çalışsam da bitmiyordu.Artık bıçağı mutfaktan değil de sırtımdan alıp kullanacak olma hissiyatı oturdu içime.
Girdiği şoka ve uğradığı ihanete daha fazla bünyesi kaldıramayan kalbim geçirdiği kriz yüzünden yere yığılmıştım..