Neighbors (Dutch)

🧸1🧸

Luna Pov.

"Jennie?" Vroeg ik. Niemand antwoorde. "Jennie?" Vroeg ik weer. "Ja?" Antwoorde Jennie. "Kom even naar beneden oke?" Vroeg ik. "Keekee." Zei ze en rende de trap af. "Ben er watsupp." Zei ze. "Ga maar even zitten." Zei ik tegen me zusje en Jennie ging zitten. "Dus em.." Zei ik. "Zeg gewoon wat er is zo erg kan het niet zijn." Zei ze met een glimlach op haar gezicht. Die glimlach gaat er zo weer vanaf... Dacht ik. "Oke." Zei ik en nam een diepe zucht. "De buurvrouw gaat verhuizen." Zei ik snel en probeerde me tranen intehouden.
"WAT!?" Zei Jennie en ze begon te huilen.  Toen ze drie minuten achterelkaar gejankt had begon ze weer te praten.  "M-maar ze was de enige die we n-nog hebben s-sinds."

Luna en Jennies ouders overleden in een auto ongeluk toen Luna Luna 10 was en Jennie 4. De buurvrouw was er áltijd voor hun en zorgde altijd voor eten,drinken,dekens
,warmte,knuffels en een praatje jullie noemde haar altijd Omie omdat ze een soort oma was.

Jennie kon haar zin niet afmaken en barstte in tranen los. "Sinds het ongeluk met papa en mama." Maakte ik haar zin af. 'Ik heb wel gehoord dat er acht nieuwe mensen zijn die in haar huis gaan wonen meer weet ik niet." Zei ik. Jennie rende naar boven zonder iets te zeggen en deed de deur met een bonk dicht. Ik liep haar achterna naar haar kamer. Ik klopte op de deur. "Mag ik even binnenkomen?" Vroeg ik. "NEE!" Zei ze. Ik ging toch naar binnen. "Zullen we doei zeggen tegen Omie?" Vroeg ik. "Ja." Zei ze en pakte haar lievelings knuffel, die ze nog van papa en mama had gekregen voor haar 3e verjaardag. "Wat ga je met Knuffie doen?" Vroeg ik. "Aan Omie geven." Zei ze. "Zeker?" Vroeg ik. Ze knikte. Ik veegde haar tranen weg en we liepen naar buiten. Jennie zag Omie en rende naar Omie. Jennie gaf  Omie een knuffel. Ik liep naar Omie. "Heyy Luna." Zei ze en gaf me ook een knuffel. "WAAROM GA JE WEG!?" Vroeg Jennie boos. "Chill." Zei ik tegen Jennie "Ik wil niet weg maar ik moet, ik word te oud lieverds ik verhuis naar een verzorgingstehuis ik kan niet meer alleen wonen, als het kon dan bleef ik dat weten jullie ook." Zei Omie. "WIE MOET ER DAN VOOR ME ZORGEN?!" Vroeg Jennie, nog steeds boos.  "Luna." Zei Omie. "Maar jij kan beter voor iemand zorgen dan ik hoor." Zei ik. "Jij kan dat ook goed jij zorgt al 10 jaar voor Jennie en voor mij." Zei Omie. Ik knuffelde haar. "Maar wat als er dan iets gebeurt dat ik niet kan oplossen?" Vroeg ik. "Ik heb de nieuwe buuren gebabbeld en jullie mogen daar altijd naartoe zeiden ze. Ze zijn aardig en ook jou leeftijd Luna." Zei ze met een knipoog. "En ik?" Vroeg Jennie, iets minder boos. "Sorry, de jongste is 20." Zei Omie. " Zes jaar verschil.." Zei ik tegen Jennie. "Pech voor jou." Zei ik. "OMIE IK WIL MET JOU MEE." Zei Jennie huilend.

Er kwam een zwart busje de straat in rijden en stopte voor de deur van Omies huis. "Dat zijn de nieuwe buurtjes." Zei Omie. We keken naar de bus. Er stapte acht mensen uit, acht jongens. Omie wenkte de jongens te komen en ze kwamen. "Heyy jongens dit zijn Jennie en Luna, jullie nieuwe buuren." Zei Omie "Hey ik ben Lee Felix of Yongbok Felix is me Australische naam en Yongbok me koreaanse." Zei Felix/Yongbok "Zeg maar gewoon Felix." Zei Felix. "Hey ik ben bangchan!" Zei Bangchan. "Noem me maar Chris of Chan." Zei Chan.
"Hoi ik ben Hwang Hyunjin." Zei Hyunjin. "Hoi Luna en Jennie ik ben Jisung!! Han Jisung!" Zei een druk iemand. "Minho." Zei iemand. Jisung gaf hem een por. "Hoi ik ben Lee Minho." Zei hij en keek jisung aan. "Seo Changbin." Zei Changbin. "Kim Seungmin in da BUILDING!" Zei iemand. "Hoii ik heet  Yang jeonin. " Zei nog een druk iemand.

"Leuk om jullie te ontmoeten!" Zei ik. "Ook jullie te ontmoeten!" Zeiden ze. "Wij moeten maar weer eens gaan." Zei Chan. Jisung,Felix,Jeongin en Hyunjin rende naar boven. "CLAIM." Hoorde ik iemand roepen. "NEE IK HEB DIE AL GECLAIMD!" Hoorde ik nog iemand roepen. Terwijl Changbin, Chan,Seungmin en Minho naar de deur liepen rende iedereen behalve Chan naarbinnen en even later hoorde ik weer "CLAIM!" Chan keek nog even naar buiten,zuchtte en deed de deur dicht. "Omie zorg goed voor Knuffie." Zei Jennie met een traan in haar oog en gaf Omie haar knuffel. "Weet je het zeker?" Vroeg Omie. "Ja." Zei Jennie en Omie gaf ons allebei een dikke knuffel. "Ik zal er goed voor zorgen." Zei Omie en gaf Jennie een kus op haar hoofd. Jennie barste los in tranen. "Jullie kunnen altijd langs komen of bellen!" Zei ze om ons optevrolijken.

Lysm voor lezen :) als je een leuk deel vind vergeet niet te liken en tips zijn welkom
Ly❤

👉844 woorden👈