The Dawning of Cosmos

5

Ria.

"Alam niyo na kung bakit ako nandito," matalim kong tinignan ang principal namin habang ito ay nakangisi lang sa akin.

He pulled some strings!

He sent a mail to Inang, notifying her that I disagree to join the summit. Kahapon pa ako badtrip sa pagmumukhang ng matandang 'to. Malapit ko na 'tong masapak, wala akong pake kung principal pa siya.

Inirapan ko siya at naglakad palabas sa office niya.

"Prepare for next week! I'll let someone tell you about the details, do not forget!!" pahabol na sigaw ni Mr. Tomas.

I went to the grade school department to see Yulian.

"Ate, what brought you here? At bakit ang sama ng timpla ng mukha mo," bungad sakin ni Yulian ng matagpuan ko siya sa playground at nakaupo sa swing. I sat on the swing next to his.

"You, ikaw ang sadya ko, don't ask for more questions. I'll go home. I'll fetch you later or not depends on you," I said.

"Huwag na, kaya ko na umuwi," sagot niya.

"I'll go ahead then, take care," I said and stand up. Nabuburyo ako sa mga tao, gusto ko silang sakalin.

Nakaabot ako sa bahay. Nagpalit lang ako ng damit 'tsaka pumunta sa kwarto kung saan ako parating gumagawa ng gamot. Our house has four rooms, it's two-storey so lahat ng rooms ay nasa taas.

I looked around the room and realized that I finished making all the medicine that I can make. I don't have any herbal plants left.

Malas. Wala akong magawa.

Umalis ako sa bahay para gumala dahil wala rin naman akong magawa. I saw a lot of people running around, talking, walking, or whatsoever they are doing around the street.

I decided to go to an eatery. Ikakain ko na lang ang init ng ulo ko.

This is the real God's gift! Bread!

I ordered a slice of strawberry cake, garlic bread, and milk shake. I sat near the glass window of the store.

I took a bite of the cake.

Jeez. This is heaven!

I was about to take another bite when I felt something's coming and I was right, the window next to my table was smashed or broke. May malaking bato na tumama rito kaya nabasag at halos magiba ang buong tindahan dahil sa impact. Mabuti na lamang at walang tao na nakaupo doon mismo ngunit ang ibang customer na nasa malapit ay napuruhan.

Oh, God! My food! Fuck it!

Napatayo ako dahil sa inis nang makita ko na may mga bubog at natapon ang pagkain ko. I glanced at the other customers and there are wincing in pain.

Gusto ko lang namang kumain ng tahimik at magpalamig ng ulo!

Tinignan ko kung saan galing ang bato and I saw a giant rock golem going berserk. It came from the forest of Luvia.

I went to the people who's been injured because of the incident. 3 people.

"Hey! Manong, tulungan mo akong mailipat sila sa malinis na pwesto," pagtawag ko sa tulalang lalake nasa counter ng store. Natauhan ito dahil sa pagtawag ko at nagmadaling pumunta sa akin.

The people are unconscious meanwhile the other one is awake and wincing in pain.

We successfully move them near the counter where there's no shards of glass.

"Hey, may malinis ka bang tela diyan at wine?" pagtawag pansin ko sa lalakeng nasa counter kanina.

I mend the wounds of the one who's conscious. I can't fully heal them because we're in a public space. It's just a first aid but they will feel much better.

Nakabalik na ang lalakeng inutusan ko habang dala ang isang bote ng alak at puting tela.

Ginamit ko ito panglinis sa sugat ng mga walang malay na napuruhan. It will be fast.

I also asked the man if they have an available tweezers. I need to get the glass from their skin.

I mend them for almost 5 minutes.

"Ayos na sila, tumawag ka ng tulong upang maipadala sila kaagad sa ospital. Sabihin mo na kailangan nilang tahiin agad ang sugat ng babae sa kanyang tagiliran dahil maari itong mamatay dahil sa pagkaubos ng dugo, medyo malalim ito. Ang dalawang ito naman ay ganon din ngunit hindi gaano kalalim ang kanilang sugat. Kailangan mong bilisan," tugon ko sa lalake at tumayo na, hindi ko inantay ang sasabihin niya o kaya ang reaksyon niya.

Pinagpag ko ang aking damit at lumakad palabas. Nakita ko ang mga tao na nagkakagulo. May mga kawal ding nakapalibot sa higante ngunit hindi nila ito kaya. Their telekinesis cannot handle that. That's not enough.

Sa daming oras na pwede kang sumulpot dito sa syudad ay sa oras kung saan pa kumakain ako.

Naubos ko na ang huling pitik ng aking pasensya dahil sa kupal na higanteng ito. At bakit napakatagal ng mga Majio upang pauwiin ang nilalang na ito.

I do not want to interfere. I'm collecting my mind to stay calm but my eyebrows are furrowing.

Ah. Putangina.

Walang tigil kakapadyak at kakabato ang higante.

Why the fuck is he throwing tantrums in here?

Hindi ko kayang tignan ang sitwasyon dahil ang mga kawal ay parang lilipad na dahil winawaksi ng higante ang mga lubid na iginapos sa kanya.

Nahagip ng aking mata ang isang batang nakatingala malapit sa higante.

Madali akong kumilos upang kunin ang bata dahil matatapakan siya ng nagmamaktol na higante.

Why do they left this child unattended?!

I got the child before the giant stomp onto him. Nanginginig ang bata na aking hinahawakan dahil sa higante. I thought he was amazed by the giant, he was just stunned by it.

I took the child consciousness and gave him to someone near I see.

Mukhang bukas pa makaka-abot ang mga Magio.

I teleported at the giant's left shoulder. I want to smack him for good.

"What's your problem, giant?" I asked.

"Babae, paano ka nakarating diyan?!" rinig kong sigaw ng isang kawal mula sa baba. Hindi ko ito pinansin.

"If you won't stop this shit and won't tell me the problem, I will put the whole Luvia forest into fire," matalim kong sabi.

I heard a voice. Finally.

"Ang puno ng Nario. Ang puno namin sa gubat ay pinuputol nila! Kinuha nila ang prutas nito! Hindi sa kanila iyon!" sigaw ng isang malaking tinig.

I looked down and saw people crouching and covering their ears because of the giant's voice. They cannot understand it. It's only a sonic noise that they heard instead of words.

"Who did that?" I patiently asked.

"Nakapula sila! May ibon ang kanilang kapa! Tumungo lamang kami ng aking mga kapatid sa ibang parte ng gubat pagkatapos ay pagbalik namin ay ubos na ang prutas ng Nario at ang mga sanga nito ay putol na!" malaki man ang boses niya but I can still hear the frustrations from its voice.

I heard people scream. The noise must have left a great impact to them.

"I will help you. The only thing you'll do right now is to shut up and calm down," mahinahon kong sabi.

"Sino ka? Sino ka para tulungan ako? Sino ka at bakit mo ako naiintindihan?!" tanga ba tong hayop na 'to? Kanina ko pa siya kausap tapos nagtaka pa siya dahil naiintindihan ko siya.

Kumibot ang labi ko sa inis. Ipapalamon ko talaga ito sa lupa.

"I can help you. You should ask the Gods for who I am."

"Now, listen to me, guardian of the forest of Luvia. You will go back to your home and stay there. You have caused enough havoc in this city. Once you oppose to my order, you will be punished. I will go to you soon. Go, for now," parang isang hipnotismo ang aking tinig dahil tumigil ang higante at naglakad pabalik sa gubat na para bang walang nangyari.

So it's the fault of that school. Red cape, huh.