Revenge, Yeonbin

3

Yanlış giden şeyleri düzeltmek için büyük bir kontrole sahip olmak gerekir. Ve her zaman, her şeyi elinde tutmaya çalışmak ve tutabilmek mümkün değildir. Bir şeyler kopar veya bozulur ve sonucunda yoldan çıkar.

Olanlara yükleyemediğim anlamda böyleydi. Yıllardır tuttuğum bu ipler elimden tek tek kayıyor ve her şey irademin dışında gerçekleşmeye başlıyordu.

Kontrolü kaybediyordum ve büyük bir felaket geliyordu.

_____

"Çıktım ben"

Elimdeki çantayı tek omzuma atıp evin kapısını kapattım. Anahtarımı cebime koyup asansörün düğmesine bastım.

Kısa süre içinde binadan ayrıldığımda motora yerleşip siteden de çıktım.

Yaklaşık on dakika içinde vardığım okula göz gezdirdim. Büyük beyaz bir binaydı. Bir kaç mavi çizgi ile desen yapılmıştı fakat yine de fazlasıyla sadeydi.

Motoru park edip çoktan gelmiş olan arkadaşlarımın yanına adımladım. Hepsiyle selamlaşıp banktaki boş yere yerleştim.

"Aniden okulu değiştirdik diye üzülmüştüm de bu okulda baya iyi kızlar varmış."

"Harbi, niye aniden değiştirdik?"

"Öyle gerekti."

Konuşulanları dinlerken bir yandan da sigara yakıp gözlerimi büyük bahçede dolaştırdım. Tek hedefi ezbere bildiğim yüz olan gözlerim bir kaç saniyeliğine arkası dönük olan birine takıldı, kafasını hafifçe çevirdiğinde gördüğüm yan profil fazlasıyla tanıdıktı.

İçimde yerini alan karışık duygular beni esir alıyordu. Vücudum  gerilirken görüş alanıma giren üç kişiye baktım.

Böyle olmasını kim beklerdi ki?

Bana seslenen arkadaşlarımı umursamadan önümdeki kişileri izlemeye devam ettim. Önce çok samimi bir şekilde selamlaştılar. Ardından gülüşerek az önce Beomgyu'nun tek olduğu banka yerleştiler.

Gözlerim dakikalar boyunca onlarda oyalandı. Ta ki Beomgyu ile göz göze gelene kadar. Zihnimdeki felaketler şiddetlenirken onun gözlerinde daha çok bir yabancıya değil de, tanıdık birine olan bir bakış olduğunu hissettim Vücudumu saran ürperti hissini yok etmek adına elimdeki sigaradan derin bir nefes çektim.

Beomgyu'nun gözlerini kaçırması ile kısa süreliğine arkadaşlarıma dönüp sohbete dahil oldum. Yine de gözüm sürekli onlara kayıyordu.

Biten sigarayı söndürüp izmaritini yere attım. Çalan zilin ardından ayaklandılar. Birbirine giren öğrenci kalabalığında dördünü arasam da bulamadım.

Soobin bana arkası dönük olarak durduğu için yüzünü görememiştim. Yine de az buçuk yan profilini görmüştüm. Onunla ilgili aklımda dolanan düşünceleri kovalayıp ayaklandım. Arkadaşlarımda benimle beraber ayaklandığında telefondan sınıflarımıza baktık. Hepimiz sınıflarımıza dağılırken tek çabam Soobin'in nasıl biri olduğunu tahmin etmekti. Önceki hayatının karmasını yaşıyor muydu? Yoksa yine aynı kişilikte, boktan bir hayatla yaşamaya devam mı ediyordu?

Hangi seçenek olursa olsun, artık bana karşı koyamazdı. O Soobin'den çok daha güçlüydüm.

/

Yeonjun böyle düşünürken Beomgyu elinden kayıp giden iplerin dağılışını izlemekten başka bir şey yapamıyordu. Tanrı onları bir arada bulumdurmaya karar verdiyse elinden bir şey gelmezdi. Yine de olacaklar konusunda olan korkusuna ve kaygısına karşı koyamıyordu.