Το Ένοχο Μυστικό του Καθηγητή Πιέρ (3 βιβλίο) Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 6

Παρόν..

Με αρκετά νευρικές κινήσεις άπλωνα, το ταχίνι πάνω στο ψωμί, ενώ το κρατούσα με το αριστερό μου χέρι. Όσο ο Πιέρ καθόταν απέναντι μου πίνοντας λίγο από τον καφέ του, αγνοώντας εντελώς την ύπαρξη μου. Τί συνέβη εκείνη την μέρα; Ποιός τον έφερε στην πόρτα του σπιτιού μας, λιπόθυμο, από τον τον άγριο ξυλοδαρμό που είχε δεχτεί; Δύο εβδομάδες είχαν περάσει από εκείνη την μέρα και δεν είχα καταφέρει να του πάρω ούτε μία λέξη, για αυτό το συμβάν. Δεν προσπάθησε ούτε μία δικαιολογία να βρει, για να καλύψει το περιστατικό.

Τα ουρλιαχτά μου σαν play back έπαιζαν ξανά και ξανά μέσα στο κεφάλι μου. Θυμάμαι να περνάω όλη την μέρα μέσα στην αγωνία, καθώς ο Πιέρ ποτέ δεν εξαφανιζόταν, χωρίς να με ενημερώσει. Είχαν περάσει συνολικά έντεκα ώρες που έλειπε από το σπίτι μας, όταν άκουσα τα λάστιχα ενός αυτοκινήτου να σπινιάρουν. Εντελώς ανυποψίαστη εκείνη την καταραμένη ώρα για το τι επρόκειτο να αντικρίσω, άνοιξα τις κάμερες ασφαλείας στο κινητό μου, για να δω αν είχε γυρίσει εκείνος. Τότε τον είδα από τις κάμερες τις εισόδου, στο έδαφος, με το πρόσωπο του να έχει καλυφθεί από το αίμα. Τα ουρλιαχτά μου και το κλάμα της κόρη μου, γέμισαν την περιοχή γύρω από την μονοκατοικία μας. Μέχρι να συνέλθω από το σοκ και να ελέγξω τον σφυγμό του, νόμιζα ότι ήταν νεκρός.. πως τον έχασα για πάντα.

"Δύο εβδομάδες..έχεις να με αγγίξεις!"

Καταλάβαινα ότι τις πρώτες μέρες ανάρρωνε, όμως ούτε ένα απλό χάδι, ούτε ένα σύντομο φιλί δεν μου είχε χαρίσει. Η κόρη μας έπαιζε με το αρκουδάκι της, στο ειδικό καρεκλάκι της χωρίς να έχει να αντιληφθεί, πόσο επικίνδυνη ήταν τόσες μέρες, η απέραντη σιωπή ανάμεσα στους γονείς της. Το βλέμμα του έπεσε γεμάτο περιφρόνηση πάνω μου. Οι υποψίες μόνο ότι υπήρχε άλλη γυναίκα με τρέλαιναν. Το σεξ δεν το είχαμε σταματήσει ούτε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, ακόμα και όταν ήμουν στο μήνα μου..σε μία τέτοια στιγμή μας, με έπιασαν οι πόνοι και ήρθε στον κόσμο η Αναστασία.

Μόνο για ένα μισή μήνα που το σώμα μου ανάρρωνε από την γέννα, δεν κάναμε σεξ. Κατά τα άλλα η ένταση ήταν τόσο δυνατή μεταξύ μας, που από την μέρα που τον είχα γνωρίσει στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, δεν είχε περάσει ούτε μία μέρα δίχως να αγγίξει το κορμί μου. Ξαφνικά, το σώμα μου συγκρούστηκε τόσο δυνατά με τον τοίχο πίσω μου, που η Αναστασία τρομαγμένη από τον ήχο και μόνο που άκουσε. Καθώς δεν είχε οπτική επαφή από την θέση που καθόταν, άρχισε να κλαίει γεμίζοντας με τη φωνή της την τραπεζαρία. Τα δάχτυλα του Πιερ έσφιγγαν με τέτοια δύναμη τα μπράτσα μου, που από τον πόνο τα μάτια μου αυτόματα δάκρυσαν.