Το Ένοχο Μυστικό του Καθηγητή Πιέρ (3 βιβλίο) Σε Αναμονή

Κεφάλαιο 1

"Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται δολοφόνος..δεν το φέρει στα γονίδια του.. ανεξάρτητα από τις παραδοσιακές θεωρίες, οι οποίες υποστηρίζουν.."

Ήμουν έξαλλη, καθώς μόνο αναστεναγμοί ηχούσαν από το ακροατήριο, και συγκεκριμένα από τις συμφοιτήτριες μου, οι οποίες όσο μας παρέδιδε ο καθηγητής της εγκληματολογίας το μάθημα του, εκείνες δεν έδιναν καμία βάση στην διάλεξη του, αλλά στο γυμνασμένο στήθος του, μέσα από κολλητό Καντ μπλουζάκι που φορούσε, στους τρικέφαλους του και όλοι οι υπόλοιποι που είχαμε έρθει για να διδαχτούμε βασικές γνώσεις της εγκληματολογίας και όχι της σεξολογίας, δεν μας άφηναν να παρακολουθήσουμε.

"Όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι.." Η σέξι φωνή του σε συνδυασμό με άπταιστη γαλλική προφορά του..προκαλούσε παραμιλητά σε όλο το αμφιθέατρο.

Περπατούσε με χάρη, μπροστά από την έδρα του, όσο μας παρέδιδε το πρώτο μάθημα στο αντικείμενο του, την εγκληματολογική ψυχολογία. Το ύφος του κατά την διάρκεια όλου του μαθήματος ήταν αμείλικτο, σκοτεινό, αν τον συναντούσες στον δρόμο μπορεί να τον περνούσες για ψυχρό εκτελεστή... αλλά δύσκολα για έναν καθηγητή πανεπιστημίου, σε ένα από τα καλύτερα κολέγια της Γαλλίας. Ήταν αρκετά ψηλός άντρας..για Γάλλος..Το στενό παντελόνι που φορούσε, σου έδινε όλη την θέα του υπέροχου και γυμνασμένου πισινού του.. Σχεδόν όλες οι φοιτήτριες δεν έπαιρνα τα μάτια τους από τον θεϊκά οπίσθια του.

Κατά την διάρκεια του μαθήματος, από τις πίσω θέσεις, ακούγονταν φοιτήτριες ξετρελαμένες μαζί του να παραδέχονται η μία στην άλλη, τις φαντασιώσεις που έκαναν μαζί του. Το ελληνικό ταμπεραμέντο μου..δεν με άφηνε σε ησυχία σε όλη την παράδοση. Ήθελα να σηκωθώ και να τις ξεμαλλιάσω, μία προς μία..αλλά δεν είχαν ιδέα.. στην πραγματικότητα δεν έφταιγαν οι συμφοιτήτριες μου...αλλά εκείνος, που δεν φορούσε την βέρα του, για να τους κόψει τον αέρα.

"Ονομάζομαι Πιερ Σίβιλ και μαζί μου σε αυτό το εξάμηνο, θα διδαχτείτε το μάθημα της εγκληματολογικής ψυχολογίας 1." Σε αυτό θα έπρεπε να συμπληρώνει ότι ήταν παντρεμένος με παιδί..αλλά ήθελε να το παίζει ελεύθερος και ωραίος..Ο Γάλλος της κακιάς ώρας..

Δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους ακαδημαϊκούς καθηγητές, με το ένα πόδι στον τάφο, τα αυστηρά κουστούμια και τις αναχρονιστικές απόψεις..και αυτό ήταν που τάραζε όλες τις φοιτήτριες του, που τις έκανε να φαντασιώνονται ερωτικά τον καθηγητή τους. Ήταν μόλις σαραντά τεσσάρων χρονών, με σπουδές είκοσι τουλάχιστον χρόνον στην εγκληματολογία, με μοντέρνο ντύσιμο..και με μία απίστευτη αμεσότητα προς τους φοιτητές του, σαν να ήταν και ο ίδιος ακόμα είκοσι χρονών..και το κυριότερο.. πανέμορφος..Η ομορφιά του κάθε φορά που τον κοιτούσες, σου έκοβε την ανάσα..