အ႐ွင္​မင္​းႀကီး ​ေကာင္​းကင္​ဘံုကို မႂကြ​​ေသးဘူးလား

Chapter 42.1

“ဖာခ့္***နင့္အေမက ေလေပၚပ်ံေနၿပီ”

Spirit Roadရဲ႕ Spokespersonေတြအျဖစ္ ေၾကာ္ညာ႐ိုက္ကူးေရးက ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒါ့အျပင္  ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ကူးေရးကလည္း Golden Flower Awards ဆုေပးပြဲႀကီးမတိုင္ခင္ လက္စသတ္ဖို႔အတြက္ အျမန္႐ိုက္ကူးေနရတာေၾကာင့္ ထန္းေ႐ွာင္နဲ႔မူေခ်ာင္တို႔မွာ သူတို႔ရဲ႕Schedulesေတြနဲ႔ မအားလပ္ႏိုင္ေပ။

ေန႔ေရာညပါ မနားမေနအလ်င္စလို ႐ိုက္ကူးေနရတဲ့အျပင္ ေခ်ာင္ရိက်င္ရဲ႕ရံ႕ဖန္ရံခါ ထေဖာက္တတ္တဲ့ အဆိပ္ျပင္းတဲ့လွ်ာ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းပါ ထပ္ေပါင္းထည့္လိုက္ရရင္ ထန္းေ႐ွာင္တစ္ေယာက္ သူမကိုယ္သူမ ေခြးေသတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး ခံစားေနရေတာ့တယ္။

အလြန္႔အလြန္ အလုပ္႐ႈပ္လြန္းတဲ့ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ႐ိုက္ကူးေရးအၿပီးမွာေတာ့ လက္ေထာက္ဒါ႐ိုက္တာက ထန္းေ႐ွာင္ကို ပတ္ပတ္လည္မွာ အလ်င္စလို လိုက္႐ွာေနေလတယ္။

“အ.. မူေခ်ာင္ပါလား, မင္း ထန္းေ႐ွာင္ကို ျမင္မိေသးလား?”
လက္ေထာက္ဒါ႐ိုက္တာက လက္တစ္ဖက္မွာ ဖုန္းကိုင္ထားရင္း အျမန္ေမးလိုက္တယ္။

“ေနာက္႐ိုက္မဲ့အခန္းအတြက္ ဝတ္စုံလဲေနတယ္ ထင္တယ္, ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”
မူေခ်ာင္ ေမးလိုက္တယ္။

“ဒါ႐ိုက္တာက်ိက ငါ့ဆီကို အခုေလးတင္ ဆက္သြယ္လာတာ။ သူေျပာတာ ထန္းေ႐ွာင္နဲ႔အတူ႐ိုက္ခ်င္တဲ့ ကားတစ္ကား႐ွိတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတို႔ေတြ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေတြ႕လို႔ရႏိုင္မလားလို႔ ေမးခိုင္းေနတာ”

မူေခ်ာင္ရဲ႕မ်က္ခုံးအစုံက က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္။
“ဒါ႐ိုက္တာက်ိလား? ဘယ္ဒါ႐ိုက္တာက်ိလဲ?”

“က်ိမင္႐ူေလ, အရင္တုန္းကလည္း သူက ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ေအးဂ်င့္နဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔လုပ္တိုင္း ဆက္တိုင္း အျငင္းခံေနရတာ။ ငါ အရင္တုန္းက သူနဲ႔အလုပ္တြဲလုပ္ဖူးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခုဒီမွာ သူက ထန္းေ႐ွာင္ ႐ိုက္ကူးေရး႐ွိတယ္ၾကားေတာ့ ငါက ၾကားလူအေနနဲ႔ သူတို႔ကို အတူအလုပ္တြဲလုပ္ဖို႔ ကူညီေပးရတာေပါ့”

မူေခ်ာင္ ခဏေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္, က်ိမင္႐ူ….

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္တုန္းက က်ိမင္႐ူနဲ႔ သူ ႐ုပ္႐ွင္ကားႏွစ္ကားမွာ အလုပ္တြဲလုပ္ဖူးတယ္။ ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး။