*1 წლის შემდეგ*
მე: ფელიქს ისე მიხედავ ბავშვს როგორც გააღვიძე!
ფელიქსი: კაი ხო, შენ მაინც არ გეკარება.
მე: ნუ მახსენებ იმას რომ შენ უფრო უყვარხარ თორე გცეემმმმ!!
ფელიქსი: ვაფშე ჰიუნჯინმა რო ჩაიბაროს?
მე: არა.
ფელიქსი: მაშინ ჰანმა.
მე: არაააა!! ეგ და მინჰო იმხელაზე წივიან ბავშვს გამიგიჟებენ.
ფელიქსი: მაშინ ჩანმა.
მე: ეგ კაი აზრია, დავურეკავ.
——————————
მე: აუუუუუუუუ შენთან მაქვს უდიდესი თხოვნა.
ჩანი: მითხარი აბა.
მე: შეგიძლია დღეს ავა დაიტოვო?
ჩანი: დავიტოვებ მარა რა მოხდა?
მე: რა და აღარ შემიძლია უკვე! ყოველ ღამე 63917263919-ჯერ ადგომა, მერე ფელიქსის გაღვიძება რო ბავშვი დააწყნაროს რადგან მარტო მამამისს ეკარება! მერე კიდე საჭმლის კეთება და ძალით ჩატენვა იმიტო რო არაფერს არ ჭამს, კიდე იმის ატანა რო მე მირტყავს და მამამისს ეფერება და უცინის, ზედ მარწყევს და კიდე იმდენი რამე რო ვეღარ ვთვლი!
ჩანი: აბა რა გეგონა ბავშვს რომ აჩენდი?
მე: არ ვიცი. კაი ცოტახანში მოვიყვანთ და თუ გინდა საერთოდ შენ გყავდეს.
გავთიშე და ბავშვის ჩანთა ჩავალაგე. მერე კი ჩავაცვი და ჩანთან წავედით.
მე: აბაა კარგად მიხედე იცოდე.
ჩანი: აუცილებლად.
წამოვედი და 5 წუთში სახლში ვიყავი.
მე: აუ რა კაიაა.
ფელიქსი: რამე გავაკეთოთ სანამ დრო გვაქ.
მე: ჯერ ფილმს ვუყუროთ და მერე რამე მოვიფიქროთ.
ფილმი ჩავრთეთ. ვერც გავიგეთ ისე დამთავრდა.
ფელიქსი: ეხლა რა ვქნათ?
მე: არ ვიცი. მაინცდამაინც მაშინ გვაფიქრდება ყველაფერი როცა ავა სახლშია.
ფელიქსი: ეჰჰ.
*რამდენიმე საათის შემდეგ*
კარგად გავერთეთ მაგრამ ავა ამ წამს მოვიყვანეთ სახლში.
ავა: მამაა.
მე/ფელიქსი: ეეეე!
ავამ თავისი პირველი სიტყვა თქვა.
ფელიქსი: ნახე, დედა არ უთქვამს.
მე: ფელიქს ხო იცი რო მწყინს უკვე ეგეთები.
ფელიქსი: კაი ბოდიში. ავა აბა თქვი დედა.
ავა: მამა.
თავზე ხელი შემოვირტყი.
ფელიქსი: არა მე გითხარი დედა.
ავა: მამა.
მე: ღმერთო რა დავაშავე.
ფელიქსი: ავააა თქვი დედაა.
ავა: დედა.
მე/ფელიქსი: ყოჩაღღ!! - თან ტაშს ვუკრავთ.
ფელიქსი: აჰა ხო თქვა, ეხლა აღარ იწუწუნო.
მე: შემეშვი.
ფელიქსი: კაი.
მე: კაი მაშინ მე წავალ სონუს დავურეკავ და-
ფელიქსი: არ გაბედო!
მე: რატო? ეჭვიანობ?
ფელიქსი: არა, უბრალოდ.. ამმ...... კაი ხო! ვეჭვიანობ და მერე რა?
მე: უიმეეე. - მივედი და ჩავეხუტე.
ფელიქსი: წადი და სონუს ჩაეხუტე!
მე: ეხლა მართლა წავალ!
ფელიქსი: კაი მოვრჩი.
ამ დროს ბავშვის ტირილი გავიგეთ, ორივე მისკენ გავქანდით. იქ კი ავა ძირს გაშხლართული დაგვხვდა. ხელები გავწიე რომ ამეყვანა.
ავა: მმმმ! - ტიროდა და თავს აქნევდა. მერე კი ფელიქსს ჩაეხუტა.
მე: აუუუუუუ!! - ოთახში გავიქეცი, ფელიქსიც გამომყვა.
ფელიქსი: კაი რა, რაზე ბრაზდები.
მე: არ შეიძლება ერთხელ მაინც მე რომ ჩამეხუტოს?
ფელიქსი: რომ გაიზრდება ეგრე აღარ იქნება.
მე: მართლა?
ფელიქსი: კი. - თქვა და ლოყაზე მაკოცა. ამ დროს კი ავა შემოვარდა და ჩამეხუტა.
მე/ფელიქსი: ეეეე!
დასასრული
————————————-
ვიცი ცოტა უაზრო დასასრული ქონდა მარა დავიკიდოთ. აბაა ვიზე გინდათ შემდეგი ფიკი? თუ იდეები გაქვთ მითხარით როგორი გინდათ რო იყოს. 🥰❤️
