Suicide Notes

17/07/2015

Σήμερα φεύγει η μητέρα μου για ένα επαγγελματικό ταξίδι, πράγμα που σημαίνει πως θα μείνω μόνη μου με τον πατριό μου.

Είναι παντρεμένοι μια πενταετία τώρα, τα τελευταία χρονιά όμως τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά όσο στις αρχές. Η μαμά έχει πολλά νεύρα, συνέχεια τα βγάζει πάνω μου. Εκείνος προσπαθεί συνέχεια να μου βάζει όρια, λες και είναι πατέρας μου.
Τον μπαμπά μου έχω να τον δω χρόνια, από όταν ήμουν ακόμα μωρό. Χώρισε με τη μαμά και εμένα δεν ήθελε να με ξαναδεί. Δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό, λες να έκανα κατι;

Έπαιζα με τα Playmobil μου, τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια γιατί μπορώ να κάνω τα πάντα! Να φτιάξω μια υπέροχη οικογένεια, με γονείς που αγαπάνε και προσέχουν τα παιδιά τους. Τους αγοράζουν ρούχα και παιχνίδια και ποτέ δεν τα πληγώνουν. Ξαφνικά μπήκε η μαμά στο δωμάτιο.

"Άλεξ εγώ απόψε φεύγω. Θέλω να προσέχεις τον μπαμπά" έτσι αναφέρεται στον πατριό μου... "Να κοιτάς να κάνεις καμιά δουλειά στο σπίτι, δεν μπορεί να τα κάνει εκείνος όλα είναι και ο άντρας" συνέχισε.

"Ναι μαμά" απάντησα θέλοντας και μη να συμφωνήσω μαζί της. Δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές...

"Επειδή δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνος του όμως, αγάπη μου, σε παρακαλώ πήγαινε τα βράδια όσο λείπω να ξαπλώνεις μαζι του. Κρίμα είναι να μην κοιμάται." Μου είπε και εγώ πάγωσα. Τι εννοεί να ξαπλώσω μαζί του; Να κοιμηθώ στο ίδιο κρεβάτι με τον άντρα της; Ενιωσα έναν πανικό μέσα μου, να κοκκινίζω και έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να βάλει τα κλάματα. Σταμάτησα όμως.

"Γιατι να κοιμηθώ μαζί του μαμά; Εγώ θέλω το κρεβάτι μου." Της απάντησα δειλά.

"Δεν μπορεί να κοιμάται σε άδειο κρεβάτι, έχει μάθει μαζί με εμένα όποτε θέλει παρέα. Σε παρακαλώ κοιμήσου μαζί του" Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που μου είπε πριν φύγει από το δωμάτιο μου.

Γιατί να το θέλει αυτό το πράγμα η μαμά;

Είμαι μόλις 13 χρόνων, δεν σκέφτεται πως μπορεί να κάνει το οτιδήποτε;
Το φοβάμαι αυτό το πράγμα. Φοβάμαι πολύ. Με έχει ακουμπήσει στο παρελθόν σε σημεία του σώματός μου που μπορεί να μην ήταν τα πιο πρόστυχα, αλλά είχα εκφράσει την ενόχλησή μου και δεν σταμάτησε ποτέ. Η μαμά το ξέρει αυτό. Αλλά δεν κάνει κάτι.

Για λίγο ήμουν ακόμα παγωμένη εκεί, να κοιτάω το κενό που άφησε η μαμά όταν βγήκε από το δωμάτιο. Ξύπνησα όμως και απλά γύρισα ξανά στα Playmobil μου και συνέχισα να παίζω.