TILA PAYAPA

UNA

Kamiya

Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang lahat pilit akong ibinabalik ng panaginip na iyon sa nakaraan

Its been a year pero parang kahapon lang iyon naganap

"kamiya maiwan muna kita dito sa kwarto mo kung kailangan mo ako ay nasa baba lang ako at maghahanda ako ng pagkain baka mamaya ay nandito na si dok" bakas ang kasiyahan sakanya habang nagsasalita tiningnan ko lamang siya at binalik ang tingin sa labas ng aking bintana

That dream it keeps on haunting me reminding me of a painful past naramdaman ko nanaman ang pag-agos ng mainit na luha sa aking mga mata

'alec comeback to me ang sakit sakit na alec ang sakit sakit na' 

If I can just turn back time I'd held your hand tight so tight you can't get out of it

Lumipas ang ilang oras dumating na ang doctor at katulad ng dati hindi ko magawang umusal ng kahit isang salita tila dismayado si ate felia pero walang nagawa ang doctor umalis din ito at ngayon kaharap ko na ang mommy ko she's crying again why did she call kung iiyakan niya lamang ako hindi pa naman ako patay but I couldn't blame her in my state I'm no different from dead I'm lifeless

"kamiya anak don't push yourself ... Pasensya kana wala ako diyan malapit na kamiya malapit ng umuwi si mommy...hintayin moko anak" she spoke very sweet like I'm the 10 year old girl back then na nadadala pa ng mga salitang ganyan I wanted to tell her how I'm hurting so much How I need her so bad am I not enough for her to comeback here to just stay? But I could only stare at her in the monitor with the equally opposite emotion she's giving me I could no longer cry I've heard her cries pero sanay na ko sa mga salita niya paulit ulit na hindi ko na magawang paniwalaan

Tinabig ko na ang tablet na hawak ni ate felia marahan lamang iyon at hiniga ko na ang katawan ko upang magpahinga this day was too heavy actually everyday parang laging may mabigat sa dibdib ko na hindi ko magawang alisin kahit anong gawin kong paghinga ng malalim

I heard the shutting of the door ibig sabihin ay umalis na si ate felia I sighed at the thought of my loneliness inside this four walls of my room the only thing that can be heard is the dripping of the rain outside and my breathing para akong hinehele ng mga patak ng ulan kalaunan ay nagawa ko ng makatulog

"Aelex are you quiting?" Serina's hysterical voice was the only sound inside my Gallery that can be heard good thing at closing hours na at wala ng mga tao ako siya at ang body guard na lamang ang nandito

"Serina hinaan mo nga ang boses mo you're too loud" I was stressed this past few weeks that I decide to visit my gallery and look back at my masterpieces a work of art that made me the name king of Creative strokes which is also the name of my gallery

"As if someone can hear me this late hour and besides I really have to be loud so I could knock the hell out of you"she's still loud but I guess not like before diniinan na lang niya ang mga salita na parang gigil na gigil na ito saakin I couldn't blame her 1 year na din simula ng huli akong gumawa ng mga artwork

"Aelex you need to paint, those kids... they're waiting for you they need their hero back.." I looked at her she was now speaking like she's almost done and pleading I sighed

"I need a vacation Serina Give me three months"

Ate Felia

Dahil naudlot ang pamamalengke namin ni berto kahapon ay kinaumagahan na namin ito napag usapan na ituloy hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa na ni serina na makapagsalita kawawang bata

"Hoy felia ano kumusta na ang alaga mo tsaka ano yang niluluto mo nagugutom na ako" kung hindi ba naman mamalasin sa umaga at andito nanaman ang asungot na ito aba akala yata nito ay nakalimutan na niya ang pagsungit nito sakanya ng gisingin niya ito ng maaga para mamalengke aba gusto siya ang mag adjust rito nako kung ako ang masusunod ay aalisin ko na ang damuhong ito sa bahay na ito