"Gözlerinle her denk gelişimde ruhunu sunuyorsun adeta bana.
Gözlerine bakmak; ruhuna, gülüşüne, her şeyine tapmak için varolmuşum gibi hissettiriyor."
taekook, düz yazı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ondan başkakimseyle konuşmak gelmiyordu içinden, ama onunla konuşacak cesareti de yoktu." ¹
Rüzgâr terden ensesine yapışan saçlarının arasında adeta dans ediyordu. Omurgasında ki sızlayan kemikleri yere uzanmasıyla biraz olsun rahatlamıştı.
Ah işte günün en sevdiği saatleriydi bu vakitler... güneş yeryüzünü yavaşça terk ederken saçtığı ışınlar karşısında, en sevdiği limon ağacının altında rüzgârın da ona eşlik etmesiyle gözleri kapalı, boylu boyunca uzanmak...
Uzaktan bir ses duyuyordu. İlk başta umursamasa da ses hiddetleniyor. Gözlerini açıyor, güneş dağların arkasından el sallıyor yavaşça. Kalkıp üzerini silkeliyor. Elleri ot izleri ve yer yer küçük taşların oluşturduğu kızarıklarla dolu..
Arkasına dönüyor, seslenenin anneannesi olduğunu anlıyor nihayetinde. Tekrar uzanıyor geri, sabahları erken kalktığından dolayı oldukça bitap düştüğünden gün sonunda elini kaldıracak gücü bulamıyor kendinde. Anneannesi tekrar sesleniyor:
" Taehyung, yemek hazır oğlum, gel hadi."
Oflayarak kalkıyor istemese de.
"Geliyorum anneanne."
Taehyung karnının guruldadığını o an farkediyordu. Yorgunluktan açlığı bile çoğu zaman farketmezdi. Zaten ne kadar acıksa da çok yemek yiyen biri olmamıştı hiçbir zaman. Belki de alışkanlıktı sadece, bilmiyordu. Ya da her zaman iştahını kaçıran olaylar olduğu içindi..
Taehyung doğduğundan beri bu küçük kasabada annesi ve anneannesi ile birlikte yaşıyordu.
Şehir merkezine hiç gitme fırsatı olmamıştı. Onun dünyası bu küçük kasabadan ibaretti.
19 yıllık ömrü bu küçük kasabada şekillenmişti. Yanlış anlamayın düşünceleri hiç de 19 yaşında birine ait gibi değildi. Olgundu Taehyung, gerek yaşadıkları gerekse okuduğu romanlar olgunlaştırmıştı onu.
Şehirdeki çoğu çocuğa taş çıkartırdı. Üniversite okumasa da daha doğrusu okumaya fırsatı olmasa da günün sonunda kalan vakitlerde çok yorgun değilse merak ettiği çoğu şeyi araştırırdı.
Kasaba da küçük, kimsenin uğramadığı kütüphaneye gider, merak ettiği konulardaki ansiklopedileri okurdu. Zaten ondan başka uğrayan olmazdı bu eski kütüphaneye, orada görevli olan her zaman yorgun görünen kadında alışmıştı Taehyung'a. Ondan başkası pek aralamazdı o kapıyı..
Hatta kasabadakiler tuhaf gözlerle bakardı Taehyung'a çünkü kasabada okumanın bir işe yaramayacağını vaktini saçma şeylere ayırdığını düşünürlerdi.
