"Gözlerinle her denk gelişimde ruhunu sunuyorsun adeta bana.
Gözlerine bakmak; ruhuna, gülüşüne, her şeyine tapmak için varolmuşum gibi hissettiriyor."
taekook, düz yazı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌾
Yılın bu vakitleri kasabaya panayır kurulurdu. Çocuklar için atlı karınca, dönme dolap ve daha nice şey olurdu. Kasabanın gençleri de burada buluşur tüm panayırı dolaşırlar, gülüş sesleri tüm panayırı kaplardı. Kasabanın en şen şakrak olduğu zamanlardı.
İnsanların kısa bir süreliğine de olsa her şeyi unutup gerçekten mutlu oldukları nadir anlardandı.
Bu yüzden Taehyung yılın bu vakitlerini seviyordu. Yüreği biraz da olsa yaşam sevinciyle çarpıyordu.
Göğüs kafesi aldığı derin nefesten ötürü inip kalkıyordu. Kahve saçlarının arasından geçen tombul ellerden başka hiçbir şey şu an onu daha iyi hissettiremezdi.
Dizlerine yattığı annenannesi saçlarını okşarken Taehyung'un gözleri ise kapalıydı. Huzur tüm vücudunu ele geçirmişti.
Anneannesi onun için çok özeldi. Herkesten değerliydi. Çünkü ona hep bir anne şefkatiyle yaklaşmıştı bu yaşına kadar. Hiçbir konuda onu yargılamamış, kasabalıların onun hakkında söyledikleri ithamlara sert bir şekilde tepki gösterip biricik yavrusunu korumuştu.
Her kötü hissettiğinde anneannesinin dizlerine yatar saatlerce öyle dururdu Taehyung. Anneannesi böyle zamanlarda Ne oldu? , Niye böylesin? Kim canını sıktı? tarzı sorular sormak yerine tombul parmaklarıyla torununun yumuşacık saçlarını okşar onu bir nebze olsun iyi hissettirmeyi amaçlardı.
Farkına varmasa da bu yaptığı Taehyung'u her zaman sakinleştirirdi.
Kaç yaşına gelirseniz gelin hâlâ 6 yaşındaki bir çocuk gibi şefkat beklediğimiz zamanlar oluyordu neticede.
Taehyung yumduğu gözlerini araladı. Hafifçe doğruldu. Anneannesi tombul ellerini yavaşça çekti.
Burnunun ucuna gelen gözlüklerinin ardından Taehyung'a gülümseyerek baktı. Taehyung da dudaklarına kondurduğu en içten gülümsemesiyle ona karşılık verdi.
Anneannesi kollarını açarak onu sıcak, merhametli kollarına davet etti. Gülerek o da kollarını açtı ve anneannesinin kanatları altına sığındı.
Kalbinden ayak uçlarına kadar huzuru hissediyordu.
Anneannesi iç çekerek "kuzum benim" diyerek kahve saçlarına birkaç tane öpücük kondurdu.
Taehyung akşama kadar böyle durabilirdi. Vücudu mayışmaya başlamıştı bile ama biraz sonra panayır açılacaktı.
Taehyung bu fırsatı kaçıramazdı. Kazandığı para onlara zar zor yetiyordu. Anneannesine de bakması gerekiyordu. Anneannesinin hipertansiyonu vardı. İlaçlarını almak zorundaydı.
Bu yüzden panayırda bu yıl yaptığı tuvallerden satacaktı. Anneannesinin iki sene önce ona aldığı akrilik boyalarla yapıyordu. Kendini çok yetenekli görmüyordu ama resim yaparken ruhu huzura kavuşuyordu. Bir nevi terapi gibiydi onun için.
