Tek Bölümlük Hikâyeler

Sonsuzluğa Mâhkum

Son Feci Bisiklet - Elektrot

Uzun zaman sonra ilk defa bisiklet sürmeye çıkmıştım. Heyecanlıydım. Ailem öldükten sonra evden çıkamaz olmuştum. Âdeta depresyondaydım sanki. Ama bugün ilk defa dışarı çıkmıştım o günden sonra..

Etrafta bana bakan insanlar bana hayretle bakıyorlardı. O günden sonra hiç dışarı çıkmam sananlar vardı. Ama çıkmıştım.

Bisikletime atladım. Ve yavaş yavaş sürmeye başladım. Bir süre sonra hızlanmak istedim. Hızlı hızlı sürmeye başladım. Öyle hızlı sürüyordum ki bu zamana kadar tüm acılarım gitsin istiyordum. Ama gitmiyorlardı.

Bir anda anlayamadığım birşey oldu. Sesler, etrafta koşan insanların bağırışları...
Ve kendimi yerde bulmam. Bunlar çok hızlı gelişen şeylerdi. Ne olduğunu anlayamadan bir bayan;
"Ambulansı arayalım hemen."
Neden ambulans? Kime ne olmuştu? Ben neden yerdeydim? Çok ileriden bir ses geldi.
"Açılın! Açılın! Doktorum ben. Hemen ambulansı arayın biriniz!"
Adamın sesi o kadar derinden geliyordu ki. Kelimeleri zor algılıyordum. 

İnsanlar, birbirlerine bir şey anlatmaya çalışıyorken ben ise neden burada olduğumu algılamaya çalışıyordum.

Ambulans seslerini duymaya başlamıştım. Çok derinden gelse de sesler duyuyordum. Bir anda anne ve babamın yüzleri ve sesleri gözümün önünde canlandı. Bana bağırıyorlardı. Ölecek miydim? Neden bağırıyorlardı? Yıllardır beklediğin ölüm günüm gelmiş miydi? Hemde mutlu olduğum bir günde..
Annem ve babam bana bağırıyorlardı. Onlarda öleceğimi kabullenmiş olsa gerek buraya gel diyorlardı. Beni yanlarına çağırıyorlardı. Gitmem gerekiyordu. Gidemiyordum. Nasıl gidecektim? Annem ve babam beni bekliyorlardı. İkiside ellerini uzatmış bana "Buraya gel kızım" diyorlardı.

Annem ve babam beni dört göz ile bekliyorlardı ama ben yanlarına gidemiyordum.

Bu sırada ambulansa kaldırılmış hastaneye doğru götürülüyordum. Hemşirelerin sesleri, makinaların sesleri ve ambulansın sesi..

Annem ve babam bana hala "buraya gel kızım" diye ellerini uzatmış bağırıyorlardı. Yanlarına eğer şimdi gidemezsem ne zaman gidecektim?

Hemsirenin;
"Hastayı kaybediyoruz!" Dediğini duydum.
Gidiyormuydum annemin ve babamın yanına? Beni bekliyorlardı. Sevdiklerim, herkes oraya gitmişti. Bende gitmek istiyordum.

Bazı sesler duydum. Hemşirenin "Hastayı kaybettik" sesini...

Ölmüş müydüm? Bitmiş miydi herşey? Annem ve babam nerdeydi? Tüm sevdiklerim nerdeydiler?
HERKES NEREYE GİTMİŞTİ?

Çok ileriden annemin sesini duydum.
"Geldin mi kızım?"
Arkami döndüm. Annem ve babam ordaydı.
"Anne!"
Hemen koşarak anneme ve babama sarıldım. Kokusunu içime çektim. Konuşmayı başlatan babam olmuştu;
"Neden geldin be kızım?"
"Sizi özledim baba.."
"Burası iyi bir yer değil. Keşke gelmeseydin güzel kızım."
"Ne zaman mutlu olucaz baba o zaman?"
"Zamanı geldiğinde kızım zamanı geldiğinde..."