Tek Bölümlük Hikâyeler

Papatyanın Gülü

Teoman - Kupa Kızı Ve Sinek Valesi

Bir efsane.. Bundan yıllar öncesine dayanan bir efsane varmış. Ama gerçek mi bilinmiyormuş. Ne zaman insanlar Papatya görseler Papatyanın Gülü efsanesini hatırlatırmış insanlara. O günden sonra herkesin ağzında Papatyanin Gülü efsanesi kalmış.

Bu efsane Papatyanın başından geçenlermiş.

Papatya bir gün dikildiği yerde güneşe öylece bakarken yanına bir adam ve bir çocuk gelmiş. Çocuğun yaşları küçükmüş adamın ise yaşı büyük. Baba oğul gibi duruyorlarmış. Küçük çocuk babasına demiş;
"Baba buraya dikelim Gülü burası çok güzel."
Babası hemen kabul etmiş. Sonra elleriyle beraber toprağı kazmaya başlamışlar. Yanlarındaki papatya ise sadece onları izliyordur. Yoksa yanına bir tane Gül mü gelecekti?

Baba ve oğul toprağı kazarlar. Gülü saksısından çıkarıp toprağa koyarlar ve etrafını toprakla kaplarlar. Ardından su döküp ordan uzaklaşırlar.

Bu durum Papatyanın hoşuna gitmemiştir. Olduğu yerde tek başına olmak istemiştir hep. Ama artık yanında bir Gül vardır. Aynı toprağı Gül ile paylaşmak zorundadır.

Aradan yıllar geçer. Papatya yaşlanmıştır. Gül ise çok büyümüştür. Papatya yaşlanınca somurtkan bir hal almıştır. Gül bunca zaman Papatyayla konuşmak istese de Papatya
Gülü istemiyordur. Ama Papatya da biliyordur ki oda Gülü çok seviyordur.
Ama Gül bunu bilmiyordur. Hep düşünmüştür beni seviyor mu diye ama seven insan böyle yapar mı düşünmüştür hep. Bu sorusuna hiçbir zaman bir yanıt bulamamıştır Gül.

Bir gün Gül Papatya ile konuşmak ister.
"Papatya, sen neden hiçbir zaman gülmüyorsun?"
Papatya bu soruya şaşırır. Ama bir cevap vermesi gerekiyordur. Çünkü kimseyi yanıtsız bırakamazdı Papatya.
"Gülmek bana göre değil." Der Papatya.
"Gülmek aslında herkese yakışır. Eğer şimdi gülemiyorsan bilki daha zamanı gelmemiştir." Dedi Gül.

Papatya Gülün böyle düşünmesine çok sevinir. Ama belli etmez.
Aradan yine aylar, yıllar geçmiş. Papatya artık çok yaşlanmıştır. Ama sırf mutluluğu görmek için yaşıyordur. Bir gün yanına bir çocuk gelmiş. Bu çocuk yine küçük bir çocuktur. Ve küçük çocuk Güle doğru yaklaşır. Papatya korkar. Gülüm ölürse ben ne yaparım diye düşünür.

Çocuk Gülü dalında koklar. Gül çok güzel kokuyordur. Papatya bir anda ne olduğunu anlayamadan küçük çocuk Gülü dalından koparır. Papatya şok içerisindedir. Gülü gitmiştir. Papatya bir anda ağlamaya başlar. Artık yanında yaşadığı, yıllarını beraber geçirdiği bir Gülü yoktur artık.

Papatya şu an öğrenmiştir; Hayatta artık bir yaşama sebebi kalmamıştır. Herkesin bir yaşama sebebi vardır ve Papatyanınkide yanındaki Gülmüş.

Papatya o günden sonra kahrolur. Dayanamaz Gülünün gitmesine. İntihar etmez belki ama sabırsızlıkla ölümünün geleceği günü bekler. Ve bir gün ölüm çat kapı gelir. Ve Papatyayıda Gülünün yanına gönderirler.