"Selam."
Katsuki bu sesle kendinden gçöer gibi olmuştu. İlk başta konuşamamıştı. Kelimeler boğazından çıkmamıştı. Anlamıyordu, bu nasıl bir histi böyle?
"Nasılsın?"
"İyiyim sen nasılsın?"
"Bende iyiyim."
Sohbetleri ilerledi. İzukunun uykusu geldiği için iyi geceler diyip içeri geçti. Katsuki de sıkıldığı için telefonla uğraşmaya başladı. Sabaha karşı perdelerini çekip oda yattı ve uykuya kendini teslim etti. Sabah erken saatler de İzuku kalkıp iş için hazırlandı ve işe gitti.
Öğlen olmuştu ve Katsuki de uyandı. Gene lanetler edip sövdü ve yatajtan kalktı. İşleri olduğu için oda kalktı ve hazırlandı. Ardında evden çıktı, yolda giderken acıktığını hissetti ve gene lanetler etti.
Sokakta biri aradı, ama şansına kimse yoktu. Lanetler etmeye devam ederek yola devam etti. Sonunda birini gördü. Sevinmişti ama aniden kanını içerse birinin görebileceğini biliyordu.
Kadının yanına gitti birley istermiş gibi yapıp bayıltı ve ara sokaklardan birine soktu. Kanını içmeye başladı. Öyle açılmıştı kanın hepsini sömrmüştü. Haliyle kadın ölmüştü. Kadını bir yere sakladı ağzını yüzünü silip ara sokaktan çıktı ve yürümeye devam etti.
İş yerine vardı ve çalışmaya başladı. İşi bitince bir cafeye gitti ve oturdu. Garson çağırdı. Garsona baktığında İzuku'yu gördü. Selamlaştılar ve bir tatlı siparişi verdi. Beklemeye başladı gelince teşekkür etti ve yemeğe başladı. Tadını beğenmişti bundan sonra hep buraya gelecekti. Birde İzuku oldupu için tabiki de çaktırmayın.
Ödemeyi yapıp çıktı ve eve gitti.
༺༻
Akşam olmuştu. Katsuki yemek yapma çabalarını bitirmiş yemek yiyordu. İzuku ise kitap okuyordu her zaman ki gibi. Canı muzlu kek çekti ve hızlıca mutfağa ilerle di. Muzlu kek yapmaya başladı. Arada açtığı şarkıyla dans ediyor ve eğleniyordu. Bu sefer kek götümeyecek direkt Katsuki'yi çağırmayı planlıyordu.
Keki bitirdi ve biraz süsledi. İçecek yapmak için buz dolabına gitti ve çilekleri çıkarttı. Çilek ve muz ikilisini hep severdi. Bu sebeble muzlu kekin yanına çilekli meyve suyu yapacaktı. Çilekleri ezdi ve meyve suyunu yapmaya başladı. Bitirince bardaklara koydu ve içine birkaç buz attı.
Evden çıkıp Katsuki'nin evine gitti ve kapıyı çaldı. Katsuki gene kim diye sinirlenerek kapıya ilerledi ve sinirle konuştu.
"Kim o!"
"Ee benim İzuku."
Katsuki kendine çeki düzen verdi ve kapıyı açtı sesini düzelterek ve nazik çıkarmaya çalışarak konuştu.
"Evet?"
"Ah, şey kek yaptım ve sizi çağırmaya geldim. Belki gelirsiniz diye."
Katsuki ne diyeceğini bir süre düşünir sonra da tekrardan konuşur.
"Olur, gelirim."
İzuku nayifçe gülümser.
"Peki o zaman bekliyorum ben."
"Hemen gelirim siz isterseniz evinize gidim 5 dakikaya gelirim."
"Tamamdır bekliyorum ben sizi."
Tekrardan gülümseyip eve doğru gider. Katsuki biraz telaşlanır ve hızla odasına gider. Biraz şık giyinir ve saçlarını yapar. Hızla aşapı inip anahtarını alıp evden çıkar ve yan eve gider. Kapıyı çalar ve beklemeye başlar o sırada biraz daha üstünü düzeltir.
Kapı yavaşça açılır ve gülümseyen biri kapıya çıkar.
"Hoşgeldin Bakugou."
Katsuki'nin kalbi hızlanmaya ve yamakları ısınmaya başlar. İlk defa adını bu kadar sevdiğini hisseder. Birinin ağzına bu kadar mı yakışırdı adı?
"Hoşbuldum."
İzuku'nun gülimsemesi büyür ve eve davet eder. Katsuki girer ve birlikte oturma odasına giderler. Oturup sohbet ederek keki yemeğe başlarlar.
"Çok güzel olmuş ellerinize sağlık."
İzuku nayifçe gülümser.
"Afiyet olsun."
Katsuki tekrar hayran kaldı. İzuku'nun yüzünü incelemeye başladı. Son olarak dudaklarına baktı İzuku'nun. Pembe ve öpülesi dudakları vardı. Hafif dolgunlardı ve onu mükemmel yapıyorlardı. Ağzından yanlışlıkla kaçırdı.
"Dudakların. Onlar mükemmeller."
İzuku olabildiğince kızardı.
"E-eh?"
