Yanımıza geldiklerinde burak bana sımsıkı sarıldı. Gözlerinin içi gülüyordu anlamasamda bu hevesini kırmak istemediğim için bende ona karşılık verdim. Diğer herkes oturmuş bize gülüyolardı ha ne varki bunda.
"Zülal sana birşey oldu sandım ne kadar korktuğum hakkında bir fikrin var mı ? Yanına gelmek istedim ama gamzeler izin vermediler. "
"Ya aşkım bilmiyormuşsun gibi yapmasana hem kız daha iyileşmedi üzerine gitmesene."
"Tamam tamam neyse iyisin dimi hiç konuşmuyorsun da ?"
Bu çocuk sadece gamzenin sevgilisimiydi yani bana biraz fazla samimi davranıyor da sıkılmaya başlamıstım ama mecburiyetten gülümsedim ve ;
"Bilmem geçmisi hatırlamayan biri ne kadar iyi olabilirse o kadar iyiyim "
Bir anda hepsinin suratı düştü yanlış birşeymi söyledim acaba ?"Ben bugün çok yoruldum kendimi iyi hissetmiyorum eve gidip dinlensem olur mu ?"
"Eminmisin alışveriş yapacaktık daha "
Kibarca istemiyorum dedim canım arkadaşım hayır yani ne şekilde anlatmalıyım bunu sana daha."Evet dinlensem çok daha iyi olur daha sonra çıkarız alışverişe hem dünyanın son günü değil ya gidip biraz uyuyayım siz bana bir taksi ayarlayıp adresi verin ona yeter eğlenmenize devam edin."
"Hayır saçmalama tek başına göndermem seni kızların işi var ama ben geliyorum seninle , aşkım yarın buluşuruz olur mu ?"
"Olmaz kalıp sevgilinle vakit geçir bana yalnız kalmak iyi gelebilir."
"Peki o zaman ama kapıyı güzelce kitleyeceksin dikkat edeceksin kendine."Niye herkes çocukmuşum gibi davranıyorki bana kendimi koruyabilirim sadece 1 ay öncesine kadar olan şeyleri hatırlamıyorum hatırlamam için kimse çaba göstermiyor tek başıma çırpınıp duruyorum öylece. Sanki kimse benim ne hissettiğimi anlamıyor gibi... Boğuluyorum bazen nefes alamıyorum. Burak ayağa kalktı bende onu takip ettim kapıdan çıktığımızda içeride gerçekten bunaldığımı hissettim. Bir süre bekledikten sonra taksi geldi burakla vedalaşıp binmek için kapıya yöneldiğimde bir başkasınında kapıyı tuttuğunu gördüm. Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktıgımda o kahverengi gözlerle karşılaştım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAFIZA KAYBI
ChickLitHayat bazen öyle bir vurur ki insana herşeyi unutmak ister sonsuza kadar.. Zülal de bunu seçti unutmayı unutursa mutlu olacağını sandı herşeyi geride bırakıp yeni bir hayata başlayacağını ama o kaçtıkça hayat onu yeniden buldu....