yeni hayatım

2.bölüm

Arabada derin bir sessizlik vardı .Ne onlar konuşuyodu neden ben bir saat önce önce eski ailemin kızı olmadığım öğrenmiştim babamlar o kadar çok sevinmiştiki yeni kızlarını aldıkları gibi gitmişlerdi ben daha ne olduğunu anlamdan birisinin bana sıkıca sarılmasıyla kendime gelmiştim bana sarılan Alev hanımdı onun sarılmasıyla şaşkına döndüm ama sonra gülümseyerek bende ona sarıldım ardından çekilip elimi tuttu

-biliyoruz  şuan şaşkınsın ama bizimle gelip yeni bir sayfa açmak ister misin

Şuan ne diyeceğimi bilemiyordum bunca yıllık ailemin kızı olmadığımı öğreniyorum ve şimdi yeni bir hayata başlaya bilecekmiydim sanırım biraz fazla düşünmüş olmalıyımki Alev hanımın gözleri dolmuştu sanırım onlarla gelmeyeceğimi düşünmüştü gitmek istiyormuydum evet gitmek istiyodum Alev hanıma dönüp kısık bir sesle

-sizinle gelmek istiyorum Alev hanım

Alev hanımın ilk gözleri parladı sonra ona hanım diyince hafif kırgınlığı gördüm ama napabilirdimki daha yeni tanıdığım birine -öz annemde- olsa anne diyemezdim Abdullah beyin hafif öksürüğüyle onlara baktım biz konuşurken varlıklarını unuttuğum Abdullah beylere baktım

-hadi o zaman eve geçelim

Kafamı sallamakla geçinidim hep birlikte hastaneden çıktık.Şuan arabada Alev hanımların evine gidiyoduk ön koltukta Alev hanım ve Abdullah bey vardı arka koltukta ben ortada olmak üzere sağımda kaner solumda Ediz vardı poyraz ve asil poyrazın arabasıyla geliyodu. Kafamı onalara taraf çevirdiğimde edizin telefonla uğraştığını gördüm bana kısa bir bakış atıp tekrar telefona gömüldü kanere taraf baktığımdaysa dalgınca elerinin etini yolduğunu gördüm ben kopartmaya çalıştığımda hep acırdı ama o sanki acı hisetmiyomuş gibi koparıyodu bir beş dakika daha geçtiğinde dayanamayıp elimi elinin üstüne koydum şaşkın gözlerle bana bakıyodu

-yapma artık parmağında et kalmadı

-ha

Tepkisi çok komikti hafif kıkırdayıp kafamla elini gösterdim eline baktığında yüzünü buruşturdu sonra tekra bana bakıp

-teşekkür ederim fark etmemiştim

Bende kafamı önemi yok der gibi salayıp önüme döndüm  yarım saat sonra güzel bir mahallenin içine girdik biraz daha ilerleyince geniş bahçesi olan rengarenk çiçeklerle dolu mavi bir  evin önünde durduk herkes tek tek inince en son ben indim eve hayranca bakiyodum bahçe o kadar güzeldi ki gözümü anlamıyodum arkadan gelen sesle o tarafa döndüm

-çiçekleri çok severim ne zaman üzgün yada kendimi kötü his etsem çiçeklerle uğraşırım ve bu bana terapi gibi gelir

-gerçektende çok güzeller emek var

Alev hanım bana genişçe gülümseyip elimi tuttu

-hadi eve girelim

Onun heyecanın banada geçmişti kapının önüne gelince zile basıp bekledik kapıyı ellilerin ortasında tontiş bir teyze açtı bizi görünce biraz çekilip kapıyı tam açtı

-hoşgeldiniz efendim

Kaşlarım hafif çatilmisti

-ne efendim teyzecim kızın yaşındayım gece demen yeterli efendime gerek yok

Kadın ilk şaşırdı sonra genişçe gülümseyip kapıdan çekildi bizde içeri geçtik Alev hanım salon olduğunu tahmin ettiğim yere gidince bende onu takip ettim salon geniş ve ferahtı krem rengi oturma takımı önünde cam masa olduğu duvarın tümünü kaplayan televizyon takımıyla güzle duruyodu  başta fark etmesemde sonradan fark ettim gözlerimi şokla açılırken yerimde kala kaldım koltukta dört adam vardı ikisi boş bakerken diğer ikisi hafif gülümsüyordu Alev hanımın sesiyle ona taraf döndüm

-ailemize hoşgeldin gece kızım.