"Bougainvillea"

122 8 5
                                    

ဝမ်းနည်းစရာကောင်းလောက်အောင် ရက်ရက်စက်စက် ဝေနေကြပြန်တဲ့ စက္ကူပန်းတွေဟာ ‌တစ်စုံတစ်ယောက်ပြန်အလာကို ကြိုနေကြတာလို့ ငါတွေးရမလား ဂျွန်...

သဲလမ်းပေါ်မှာလည်း ခခယယဝပ်စင်းနေတာကလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ပြန်လမ်းအတွက် ခင်းပေးနေတာလို့လည်း ငါမှတ်ယူလိုက်ရလေမလား...

ဒါပေမယ့် အနမ်းလေးနဲ့ကြိုဆိုနိုင်မယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်အစား... စိတ်နဲ့တောင် ပြန်မ၀င်စားနိုင်တော့တဲ့ အတိတ်ကို ဆွဲငင်ယူလာတာကိုတော့ ငါသည်းမခံနိုင်ဘူး ဂျွန်။

ဒါပေမယ့်လည်း ငါ့မှာ တတ်နိုင်ခြင်းဆိုလို့ မင်းရဲ့အမည်နာမကို ‌တသသရွတ်နေမိရုံပါပဲ...

မင်းဘယ်ဆီမှာများလဲ...
မင်းကို လွမ်းကြောင်း ဖွဲ့ဆိုနေမိတဲ့စကားတွေကို မင်းနားထောင်နေရဲ့လား...
ငါ့ရဲ့ဘေးက အရိပ်လေးကရော မင်းလား...

အခု ခြံရှေ့မှာ စက်ဘီးသံကြားတယ်...

ဟော... ငါ့ဆီ မင်းပြန်‌လာခဲ့တာများလား...

ဒါပေမယ့် ငါပြေးထွက်သွားမိချိန်မှာ အန်းနီးတိုင်းမ် ရေမွှေး‌နံ့တွေကပဲ လေထဲ လွင့်ပြယ်နေတယ်...

ဖိနပ်အပျက်ကလေးတစ်ရံကိုလည်း တွေ့တယ်...

ခြံဘေးမှာ ကပ်ရပ်ထားတဲ့စက်ဘီးလေးကရော ဘယ်သူ့ဟာလဲ...

စက္ကူပန်းတွေကတော့ ဆောင်းလေအမြူးမှာ လှလှပပ လွင့်ကျသေဆုံးလို့နေတယ်...

ထို့အတူ... အတိတ်ရဲ့ခြေရာထဲမှာ ငါဟာ ဝဲတလည်လည်နဲ့ တိမ်မြုပ်သေဆုံးလို့နေတယ်...
"ဂျွန်"ဆိုတဲ့ အဝေးထွက်သွားသူကမှ ငါ့အနားပြန်မလာဘဲ...

ဒါ့အပြင် ပုံပြင်ဟောင်းလေးတစ်ပုဒ်ကလည်း နှလုံးသားထဲမှာ ဇာတ်မသိမ်းသေးဘဲ အလွမ်းရက်တွေရှည်နေတုန်းပဲ...
ဘာလို့ဆို...
အတိတ်ဆိုတာဟာ သိပ်ကိုဆွေးမြေ့ရလွန်းတဲ့ အလွမ်းပြဇာတ်လေးတစ်ပုဒ်ပဲမဟုတ်ရဲ့လား "ဂျွန်"။



By: Joanna




**********

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ေဝေနၾကျပန္တဲ့ စကၠဴပန္းေတြဟာ ‌တစ္စုံတစ္ေယာက္ျပန္အလာကို ႀကိဳေနၾကတာလို႔ ငါေတြးရမလား ဂြၽန္...

သဲလမ္းေပၚမွာလည္း ခခယယဝပ္စင္းေနတာကလည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ျပန္လမ္းအတြက္ ခင္းေပးေနတာလို႔လည္း ငါမွတ္ယူလိုက္ရေလမလား...

ဒါေပမယ့္ အနမ္းေလးနဲ႔ႀကိဳဆိုႏိုင္မယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အစား... စိတ္နဲ႔ေတာင္ ျပန္မ၀င္စားႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတိတ္ကို ဆြဲငင္ယူလာတာကိုေတာ့ ငါသည္းမခံႏိုင္ဘူး ဂြၽန္။

ဒါေပမယ့္လည္း ငါ့မွာ တတ္ႏိုင္ျခင္းဆိုလို႔ မင္းရဲ႕အမည္နာမကို ‌တသသ႐ြတ္ေနမိ႐ုံပါပဲ...

မင္းဘယ္ဆီမွာမ်ားလဲ...
မင္းကို လြမ္းေၾကာင္း ဖြဲ႕ဆိုေနမိတဲ့စကားေတြကို မင္းနားေထာင္ေနရဲ႕လား...
ငါ့ရဲ႕ေဘးက အရိပ္ေလးကေရာ မင္းလား...

အခု ျခံေ႐ွ႕မွာ စက္ဘီးသံၾကားတယ္...

ေဟာ... ငါ့ဆီ မင္းျပန္‌လာခဲ့တာမ်ားလား...

ဒါေပမယ့္ ငါေျပးထြက္သြားမိခ်ိန္မွာ အန္းနီးတိုင္းမ္ ေရေမႊး‌နံ႔ေတြကပဲ ေလထဲ လြင့္ျပယ္ေနတယ္...

ဖိနပ္အပ်က္ကေလးတစ္ရံကိုလည္း ေတြ႕တယ္...

ျခံေဘးမွာ ကပ္ရပ္ထားတဲ့စက္ဘီးေလးကေရာ ဘယ္သူ႕ဟာလဲ...

စကၠဴပန္းေတြကေတာ့ ေဆာင္းေလအျမဴးမွာ လွလွပပ လြင့္က်ေသဆုံးလို႔ေနတယ္...

ထို႔အတူ... အတိတ္ရဲ႕ေျခရာထဲမွာ ငါဟာ ဝဲတလည္လည္နဲ႔ တိမ္ျမဳပ္ေသဆုံးလို႔ေနတယ္...
"ဂြၽန္"ဆိုတဲ့ အေဝးထြက္သြားသူကမွ ငါ့အနားျပန္မလာဘဲ...

ဒါ့အျပင္ ပုံျပင္ေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ကလည္း ႏွလုံးသားထဲမွာ ဇာတ္မသိမ္းေသးဘဲ အလြမ္းရက္ေတြ႐ွည္ေနတုန္းပဲ...
ဘာလို႔ဆို...
အတိတ္ဆိုတာဟာ သိပ္ကိုေဆြးေျမ့ရလြန္းတဲ့ အလြမ္းျပဇာတ္ေလးတစ္ပုဒ္ပဲမဟုတ္ရဲ႕လား "ဂြၽန္"။



By: Joanna




**********

**********

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎉 You've finished reading "ပုံပြင်ဟောင်းလေး လွမ်းရက်ရှည်"✔️ 🎉
"ပုံပြင်ဟောင်းလေး လွမ်းရက်ရှည်"✔️Where stories live. Discover now