Saudade° Jikook

üç

Jungkook'un bana aldığı evde kalıyordum o günün üstünden bir hafta geçmişti. Bazı geceler Jungkook gizlice yanıma geliyordu. Ona sıcak yemekler yapıyordum ve birlikte yiyorduk tıpkı evli çiftler gibi hissediyordum.

Ama geceleri ben uyuduktan sonra gittiğini sabah uyandığımda yanımdaki sogukluktan fark ediyordum. Kızmıyordum. Çünkü kendisini benim için daha fazla tehlikeye atması istemiyordum.

Uyuşuk bir şekilde yataktan kalkıp banyoya ilerledim orada ki işlerimi halledip mutfağa geçtim. Canım birsey istemiyordu ama sarayda çalışmaktan öğlen yemeği yemeye fırsat bulamiyordum bu yüzden vücudum halsiz düşüyordu. Dolabı açıp bir noodle alıp yedim.

Daha sonra saraya adımlamaya başladım.

Sarayın kapısının girişinde atları üzerinde birkaç asil görmemle adımlarımı yavaşlattım. Jungkook da dahil kral ve kraliçe de dışarıya çıkmıştı. Sanırım başka bir  krallık ziyarete gelmişti.

Arkamdan omzuma birinin dokunmasiyla ufak bir çığlık atmam bir oldu. Bütün gözler üstüme dönünce yanaklarıma pompalanan kanla birlikte özür mahiyetinde eğildim. Fena rezil olmuştum. Hızla oradan uzaklaştım kimseyle göz göze gelmeden.

_____

"Aptalsın! Neden orada durup soyluları izliyorsun. Senin ne haddine!"

Gözümden düşen yaş yere düşüp tok bir ses oluşturdu yüreğimde. Başım eğik sevgilimin sözlerini yedirmeye çalışıyordum.

Sadece merak edip biraz bakmıştım bu muameleyi hiç hak etmiyordum. Ama bir yandan da haklıydı ben kimdim ki zaten ! Sadece bir çalışanın tekiyim.

"Kafanı kaldır."

Direnmedim. Kalbimi bin parçaya bölmüştü. Başkasından duysam bu kadar acıtmazdı canımı.

Gözümden durmaksızın akan yaşlarla bulanık görüyordum yüzünü ama seçebilmiştim gözlerinde ki pişmanlığı.

"Jimin ben özür dilerim."

Bir hafta önce babam canimı acıttı diye ağlayıp sığındığım beden yakmıştı şimdi canımı. "Sen haklısın ben aptalın tekiyim. "

Göz yaşlarımı silmeye başladı geri çekilmemle birlikte elleri boşluğa düştü.

"Ha-Hayır bebeğim sinirle söyledim ben. Babam çok sinirlendi ve ben seni kaybetmekten korktum. Çok özür dilerim seni kaybetmeye göze alamam. Babama olan sinirimle sana patladım."

Elleri bu sefer belimi buldu ve sıkı sıkı sardı minik bedenimi. İşte benim huzurum buydu. Kollarının arası.

İlk büyük tartışmamız da bu sekilde oldu biz son sanarken.

Yine canımı yakacağını bilmeden sardım kollarımı bende omuzuna.

İnsan çok sevdiği birisine kırılınca hayatındaki birçok şeye küsüyormuş meğer...

____

Bu fici 10 bölümlük falan yapmayı düşünüyorum..

Kısa oldu üzgünüm telefi edeceğimm <3