Reincarnate To Be Her (REVISING)

🖤 CHAPTER 20 🖤

(ERRORS AHEAD!!!
YOU'VE BEEN WARNED!!)

🖤 Chapter 20 🖤

Knifekill's POV

"Sean..."
Dalawang araw. Dalawang araw na simula ng ma-grounded kami sa loob ng sarili naming dormitoryo.

Minsan pa ay napapatingin pa sa amin ang sampong lalaki na nahuhuli kong ngumingisi ng nakakaasar sa mga royalties.

Hindi Naman Nila ito pinapansin at hinahayaan na lamang dahil mas itinutuon Nila ang atensyon sa akin. Oo, sa akin.

Mariin nakatingin ang tatlong prinsepe ng Veileigh at ang prinsepe na si lerion nyayon sa aming dalawa ni sean.

Kasalukuyang nakatambay kami sa balkonahe ng kwarto ni jell na ngayon ay natutulog ng mahimbing. Ngunit Minsan ay  pumapalag at nagsisimulang umiyak na tila nananaginip ng masama.

Nasa loob ng kwarto ni jell  ang lahat at kaming dalawa lamang ni sean ang nasa balkonahe.

Naka-upo kami sa isang lamesa na pandalawahan lamang. Malungkot na nakatingin si sean sa kapatid nya.
Namumutla ito at nangngayayat na din dahil Minsan ay hindi ito kumakain lalo na kapag hindi ako mismo ang nagbigay sa kanya ng pagkain.

Inabot ko ang mga kamay nito na nakapatong sa ibabaw ng lamesa  na dahilan ng paglingon Niya sa akin. He looks so tired.

"Sean..." Malungkot ko syang tinignan na ikinangiti lamang nya ng pilit.

Hinawakan nito ang aking pisngi.

"W-Will she be alright lein? S-She's suffering from her trauma...I...I I'm so useless. I-I..."
Nagsisimula na Naman itong umiyak.
Ayaw nitong lumapit sa kapatid dahil pakiramdam nya ay kasalanan nya ang lahat. Pakiramdam nya ay walang syang magagawa para sa kapatid nya.

Pinunasan ko ang mga luha nito saka ngumiti sa kanya. I give him a ressuring smile.

"No. Your not useless. Don't blame yourself sean. Hindi mo kasalanang bumalik ang trauma ni jell. A-Actually...I-It's actually M-My fault dahil dapat ako yun eh, s-sa akin sana tumama yun. Creomn is aiming to m-me A-And i-i..."

Nagsimulang tumulo ang mga luha ko habang patuloy na sinisisi ang sarili ko.

Bigla Naman nyang hinawakan ng mahigpit ang mga kamay ko. I look at him with teary eyes.

He look at me with his serious expression.

"No. It's not you Lein. Don't blame it to yourself. You just avoided it ."

Napangiti Naman ako dito.

"Then don't blame your self too sean. Dahil hindi mo rin yun kasalanan. We're not at fault okay."
Napatitig ito sa akin habang naluluha ang mga mata. At bigla na lamang ako nitong hinila para yakapin. Ibinaon nito ang sariling mukha sa balikat ko habang humahagulgol.

Hinimas himas ko lamang ang likod nito maging ang buhok nito.

"T-Thank you for always comforting me in this hard times lein. T-Thank you..."

"Of course sean. I'll always here for you."
I softly said and secretly look at hell's direction. I secretly smirk when I saw how her side lips lift. She's awake at mukhang hindi yun napansin ng iba.

"Sean your still not eating."

"Then can you cook for me lein?"

I carries his face and lift it up so that I could look at him in the eyes.

I wipe off those years in his eyes and smile at him sweetly.

"Of course sean. Since you like my cooking skills that much" I said and let a slow chuckle scape my mouth.