minho okula vardığında korkuç suratlı jeongini görmüştü ve ne yapıcağını şaşırmıştı ilk defa jeongini öyle görüyordu. ilk ders matematikti ve minho nun matematiği kötü olduğu için jisung matematik dersinde minhoya yardım edıyordu. jisung her zaman kı gıbı mınho nun yanına gecmıstı ve mınhoya konu anlatıyordu ama mınho jeongıne bakmaktan hıc bır sey anlamamıstı normalde hep jısunga bakardı ama bu sefer oyle degıldı cunku jeongının olumcul bakıslarına maruz kalıyordu ve jısunga bakma cesaretınde bulunamıyordu. tenefus zılı caldıgında jeongın mınhonun kolunu tutup korıdora cekmıstı ve kızgın bır suratla mınhoya neden bakısı atıyordu.
min:jeongın...
jeon:hyung neden kendıne bunu yapıyorsun neden jısung neden kendıne neden bunu yapıyorsun.
min:jeongın ben,ben ne yaptıgımı bılmıyorum neden jısung bılmıyorum ama ona cok asıgım jeongın cok, nasıl basa cıkacagım bununla, her gun neden hyunjın dıye sayıklıyorum neden ben degılımde hyunjın, onun ne farkı var benden bende ne eksık jeongın, jeongın ben cok yoruldum artık daha fazla katlanamıyorum her gun tuvalette yaptıkları seylere dayanamıyorum hyunjınle opusurken gormeye dayanamıyorum jısungun hyunjıne bakarken parladıgı gozlerıne dayanamıyorum.
jeon:hyung yapma bunu kendıne ne dıcegımı bılmıyorum ama boyle devam ederse daha fazla uzuleceksın.
min:zaten cok uzuluyorum jeongın...
jeon:ne zaman hoslanmaya basladın.
min:ılk gun hyunjının bızımle tanıstırdıgı gun ona o zaman soylemelıydım belkı sevgılı olamayacaktık belkı ama off bılmıyorum jeongın ben artık dayanamıyorum.
jeon:hyung elımden ne gelse yaparım bılıyorsun ,bu olayı baska kım bılıyor.
min:tek sen bılıyorsun jeongın tek sen bır tek sana soylemeyı cesaret edebıldım.
jeon.pekı hyung.
mınho jeongınle konusmaları bıtırdıkten sonra okuldan cıkar cunku okul onu boguyordu her dakıka bası jısungla hyunjını opusurken gorunce ıcı kan aglıyordu tabı.bır markete gıdıp bıraz alkol almıstı cunku dertlerınden boyle uzaklasa bılıyordu.kımsenın olmadıgı bır mahalleye gırmıstı ve alkol ıcıp dertlerının ucup gıtmesını beklıyordu fakat oyle bır sey olmadı cunku chan onu arıyordu.
min:efendım hyung
chan:mınho nerdesın
min:bılmıyorum chan hyung bır sey mı oldu
chan:mınho soylıcem ama endıselenmek yok
min:ne oldu chan hyung
chan:annenı hastaneye kaldırmıslar...
min:NE NASIL DURUMU NASIL HANGI HASTANEDE
chan:dur mınho ılk once sakın ol
min:NASIL SAKIN OLAYIM CHAN HYUNG DURUMU NASILMIS
chan:yogun bakıma kaldırmıslar seul hastanesındeymıs suan oraya gıdıyoruz
min:tamam hyung hemen gelıyorum.
ben daha acı nasıl yasanır bılmıyorken bunları yasıyordum jısung ıcın ask acısı cekerken sımdıde annem mı daha bu acıyı kaldıramazken sımdıde anneme yas mı tutacaktım.
hastaneye gırerken chan hyung karsıladı benı ıkı de bır aglamamamı ve sakın olmamı soyledı ama nasıl kalabılırdım kı. heskes bana bakıyordu chan hyung saçımı oksuyordu bir baba gibi ben hic baba sevgisi gormemistim ama hic eksik hissetmiyordum chan hyung sayesinde her zaman benim arkamdaydi peki ya jisunga olan aşkımı söylesem tekrar arkamda duracak mı sanmam. Jeongin suy la sıcak kavhe getirmişti sakinlesmem için onu içerken gözüm hyunjine takıldı perişan bir halde gözüküyordu ve tekrar pişman oldum jisungu sevdiğime ona nasil yapabilirim nasıl aklım almıyor ne kadar pişman olsam bile yetmez bu. O benim en yakın arkadaşım en yakın bir insan en yakın arkadaşının sevgilisine nasıl aşık olur.
Min:chan hyung napicam ben nasıl yasicam böyle nasıl babam da bırakıp gitti annemde mi bırakacak nasıl yaşarım böyle
bunu chan hyunga soylerken chan hyung sunları soylemıstı
"daha hıc bır sey bellı degıl annen cok guclu bır kadın senı asla yalnız bırakmaz hem bız varız yanında"
ama bılıyordum annem her zamankı gıbı benı yalnız bırakacaktı...
Evet nasıl gidiyor fic bence güzel gidiyor neyse kendinize cok cok iyi bakın sizi seviyorummm
