Ama hâlâ içimde bir umut vardı bana bunu jeongin öğretmişti ve ona inanıyorum belki annem.. belki taşıyacaktı beni bırakıp gitmezdi dimi babam gibi olmazdı o...
Ameliyathane'nin önünde bekliyorduk ve bir şey olmuştu içeri hemşireler giriyordu anneme bir şey olmuştu herkes ayaklanmış tı hemşireye neler olduğunu sormak için kolunu tutmuştum ama geri çevirmişti ne oluyor o lanet ameliyathanede.
Daha çok ağlamaya başlamıştım.
Chan hyung beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ama bir şey eksikti abim, abim yoktu annemiz ölüyordu ama abim yoktu ortalıklarda telefonmu çıkartıp abimi aramıştım ama meşgul çalıyordu ne kadar aradığımı bilmiyorum ama annem oluyordu ve nerde olduğunu bilmiyorum.
Ameliyathaneden doktor çıkmıştı ve chan hyung neler olduğunu sormak için doktorun yanına gitmişti ve pek iyi şeyler konuştuklarını sanmıyorum.
Konuşmaları bittikten sonra Chan hyung yanıma gelmişti ve suratı çok kötüydü konuşamıyordu.
Min: Chan hyung bir şey söyle ne dedi doktor.
Chan:minho...
Min: CHAN HYUNG SÖYLE NE DEDI DOKTOR
Daha fazla ağlamaya başlamıştım.
Chan: Minho annen... Anneni kurtaramamislar.
Min: ne, hayır olamaz annem ölemez annem beni yalnız bırakmaz ki yapmaz bana bunu dimi yapmaz
Chan:minho dur sakin ol topalanicaz hepsi geçicek.
Min: nasıl sakin olayim nasıl abim bile yanımda değil annemiz öldü nerde yok hangi bokta bilmiyorum...
Ben abimi istiyorum...
Chan hyung bu dediklerimden sonra bir şey diyemedi tabi o da bilmiyordu abimin nerde olduğunu.
Sabah olmuştu ama hiç hissetmemiştim sabah olduğunu inanmiyordum annemin öldüğüne beni sevmesede benim annemdi o.
Nasıl sevmezdim ki onu.
Abimi geceden beri arıyordum ama açmıyordu telefonu. Siktigimin telefonunu açmıyordu.
Annem ölmüştü annemiz ölmüştü ama hâlâ ortalıklarda yoktu.
Ne yapıcaktim tek başıma...
Ailem yoktu artık ne babam ne annem ne abim artık tek başımaydım...
Ertesi gün annemin cenazesi olucaktı.
Chan hyung yanımdaydı ve hyunjin o gün jisungu hiç düşünmemiştim onu dusundurmeyen şeylerde varmış ilk başta çok garip gelmişti bana.
Ertesi gün annemin cenazesi için mezarlığa gitmiştik ve yıllardır gitmediğim babamın yanına görmüşlerdi annem orayı babamın yanını hak etmiyordu ki.
Cenaze bittikten sonra bilinmeyen bir numara aramıştı açtığımda abim vardı o pislik adam vardı utanmadan yurt dışına gittiğini söyledi ve benide yanına almak istiyormuş telefonu yüzünü kapatmıştım abimin bu kadar yüzsüz olduğunu bilmiyordum...
Eve tek başına gittiğimde anladım her şeyi yapayalnız olduğumu...
Evett nasıl gidiyor fic bu daha başlangıç sizi üzmek ağlatmak istemiyorum umarım aglamazsiniz sizi seviyorummm
