Okulumuzun arka kısmında bir spor salonu var ordan aşağiya inen bir merdiven var. Belki oraya çıkan merdivendir. Korkudan o merdivenden de inemedim. Ama cesaretimi topladim ve inmeye karar verdim. İniyordum ama yine aynı yere geri dönüyordum. Merdiven beni bir türlü aşağı indirmiyordu. Belkide iyiliğimiz için inemiyorduk dedim ve arkadaşlarımda korkudan böyle söylediğimi söylediler.
Tekrar bodrum kata inmek istedik. Geri döndüğümüzde okulun ana kapısı tekrar kilitlenmişti. Açmak kolaydı ama.
Tekrar içeri girdik ve ben sağa sola yürüyerek mırıldanmaya başladım. KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ. Kapı birden açılmaya başladı. Tahmin etmiş bu kapıyı açacak olanın bir söz olduğunu.
Sanki burası okulun tarihi gibi. Öğretmenlerimizin anlattığı herşey yazıyor. Yani burda bir asansör var ve aşağı indikçe karşımıza milyonlarca kağıt çıkıyor. Bu kağıtların içinde de bahsettiğimiz olaylar. Sanırım bizim bu odayı buluşumuzda kayıtlara geçicek. Ve sanırım geçti bile bizim isimlerimizin bulunduğu kağıtta geldi bile. Şimdi düşünüceğimiz son bir şey kalmıştı. Burdan nasıl çıkqcaktık? Bura sanki büyülemişti bizi. Hiç çıkasım gelmemişti. Ama annemi ve kardeşlerimi düşündüm arkadaşlarımı da uyandırdım bu büyüden.
Asansörden çıktık ama kapı yerinde yoktu. Bağırmaya başladı. KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ. Açılmadı. Kısık sesle KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ KAPININ ŞİFRESİ sonunda açıldı. Çıkmadan önce inşallah Can' da beni sever diye dua ettim. Ne olu ne olmaz belki de burası dilekleri gerçekleştiren bir yerdir.
Çıktığımızda sabah olmuştu. Buranın zamanla sıkıntısı neyse.
Eve vardığımda polisler vardı . Annem yarı baygın yatıyordu koltukta. Yanında da doktor vardı. Muayene ediyordu annemi. Anne noldu diye oturdum yanına.
Kızım diye sıkıca sarıldı. Biraz kızdı nerdesin diye. Ben de olanları anlattım. Tabiki de inanmadı.
