aralık ve diğer aralıklar,
biz farklıydık.
senin bilmeni istemediğim dillerde
ve hep aynı ülkenin, aynı odasında
beş parmağının arasındaki dört parmak,
avuç içlerine bağladığım yalnız dört harflik bir silah ve névtelen,
cesedinin benden önce gömülmesini istemedim.
ismini oluşturabilen alfabeyi öğrenmenin tek yolu ölümdü,
öldüğünde névtelen, benden daha özgürdün ve sen,
hangi irtihalin, hangi cennete göndereceğini bile bilmeden,
deniz fenerlerinin o korkunç hüzmesinin altında,
çürümüş bedeninin hangi ırmaktan, hangi okyanusa akacağını bile öğrenemeden
aralanmış kollarımın arasından düşerken geriye,
beş parmağının arasında dört parmağım,
yalnızca karanlığın arasında kayıp gitti ve
hayatımın hiçbir evresinde, hiçbir ismi duymak istemedim.
