Dokunuşlarında şefkat vardı. Hiçbir erkekten şefkat görmeyen bana fazlasıyla yetiyordu.
"Eğer bir gün sana aşık olursam ne yaparsın?"
dedim hiç düşünmeden
"O günleri inan bana iple çekiyorum. Şu yıllardır seni bekleyen ufaklık varya.."
dedi erkekli...
Sabah saat 11.33ü gösteriyordu telefona baktığımda. Asla bu kadar geç saatlere kadar uyumazdım ama Karan yanımda olunca ömür boyu uyanma deseler uyanmam.
Gece birlikte yattığımız için sabah gözlerimi açtığımda yine sarmaş dolaştık. Uyandırmak istemedim çünkü o kadar güzel nefes alışverişi vardı ki.. Üstündeki o tıraş losyonu kokusu yine her zamanki tazeliğini koruyordu. Minik bi öpücük kondurup, onu uyandırmamaya çalışarak yanından ayrıldım.
Ben kahvaltı hazırladıktan sonra uyandırmamda bir sakınca olmaz heralde. Her çeşit kahvaltılığın ve ayriyetten patates kızartması ve sucukta pişirmiştim. Kahvaltılıkları balkondaki masaya düzdükten sonra kuş cıvıltılarıyla ortam neşeleniyordu resmen. Sofrada kuş sütü haricinde her şey vardı sanırım :D
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatak odasına vardığımda Karan hala uyuyordu. Ne kadar uyandırmak istemesemde yanına yaklaşıp dudağına bir öpücük kondurdum.
Gözlerini açmadan konuşmaya başladı. "Uyuyan güzel mi oluyorum şimdi ben"
"Öyle miymiş ya"
"Değil miymiymiş ya"
"Yani bilemedim"
"Gel yanıma özledim"
"Ama kahvaltı hazır, hadi kalk"
"Karnımı doyurmadan sana doymam lazım küçük hanım"
Sıcak gülümsemesinin ardından usulca yanına yaklaştım. Bana sıkıca sarılarak kokumu içine çekti. Daha sonra dudaklarını boynumda gezdirerek yavaş yavaş dudağıma gelmeye başladı. Gözlerini kapadım ve dudaklarımızı birleştirdim. Karan'la her öpüşmemizde beni sarhoş ediyordu resmen. Dudaklarının tadı o kadar güzeldi ki, kendimi kaybediyordum. Öpüştük ve yine öpüştük, birbirlerimizin dudaklarından ruj ve hayat içererek. Küçükken sinemalarda öpüşme sahnelerinde neden nefesimi tutardım? Neden bacaklarımı sallar ve öpüşenlere değil de, perdede onlardan hafifçe daha yukarıda bir yere bakardım? Ne güzel hatırlamıştım buzdan camdan vuran beyaz ışığın içinde dudaklarıma değen şeyin tadını. Karan yavaştan dudaklarını ayırınca birbirimizden ayrıldık. Onu o kadar çok seviyordum ki, o hiç bir zaman dudaklarımdan ayrılmazsa bende ayrılmazdım.
Kahvaltı yaparken Karan gözlerini benden ayırmıyordu. Ekmeğe reçel sürüp ağzına verirken hiç olmadığı kadar mutluydu.
"Senin elinden yemek de bi ayrı güzelmiş. Hep sen mi yedirsen napsan ya"
