Karanlık

2 Bölüm

                          
                         1 Mart 2022

Yatağımda kıpırdanıp gözlerimi araladım. Dışarıdaki yağmurun sesi huzur doluydu. Muhtelemen saat henüz çok erkendi çünkü hava henüz aydınlanmamıştı. Yorganımı üzerimden atıp yataktan çıktım. Esneyip çalışma masamın üzerinde duran sürahiden kendime bir bardak su doldurdum. Bazı günler bu saatlerde uyanırdım sebebini hiç birzaman bilemedim. Çözmeye de çalışmadım açıkçası. Elimdeki bardakla cama doğru yürüyüp perdeyi sonuna kadar açtım. Evimizin önünde veya arkasında hiç ev Yoktu bomboş araziydi. Bu da bana özgürlük gibi geliyordu. Ne kadar az insan okadar çok huzurdu. Pencereyi de açıp içeri yağmur kokusu girsin istedim. Ellerimi dışarı çıkarıp ona dokundum. İçeri giren suyla ayaklarım ıslanıyordu ama bunu çok seviyordum. Bir müddet öyle oyalandıktan sonra aklıma telefonum geldi. Arkamı dönüp komidinin üzerinde duran telefonu kavradım. Birkaç sosyal medyadan gelen bildirimleri es geçip onun isminin üzerinde durdum. Ne zaman uyuyamasam onu aramamı isterdi. Bana öyle iyi gelirdi ki onun ardından hemen uykuya dalar rüya bile görmezdim. Saate bakıp arasam mı diye düşündüm. Aramasam sabah olunca bir ton laf edecekti. İsmine tıklayıp telefonun çalmasını bekledim. Heyecandan elim ayağıma dolaşıyordu ama sesini duymak için de bir okadar cam atıyordum.
- Aşkım... Dedi gözlerimi kapatıp o uykulu sesine bıraktım kendimi.
-Aşkım dedim bende karşılık olarak
-Guzelim uyuyamadın mı ? Dedi ilgili ses tonuyla.
-uyudum uyandım şimdi ise yağmuru seviyorum.
Dedim elimi tekrar camdan dışarı çıkartarak.
Bazı şeyleri canınızdan çok sevmeyi kimden öğrenirsiniz ? Annenizden veya babanızdan mı ? Ahh hayır bunu kimse öğretmez. Sevmek öğrenilmez. Bunu ancak hissedebilirsin. Yatakta kıpırdandığını duyuyordum telefonda.
-İyi misin prensesim ? Dedi
-İyiyim aşkım dedim bende sevecen bir ses tonuyla. Telefonda birkac dakika konuştuktan sonra camı da telefonu da kapatıp yatağıma girdim. Yarın yorucu bir gün olacaktı.

Saat öğleni geçiyordu. Ardı ardına gelen arkadaşlarım önce beni görüyor, daha sonra salona geçiyordu. Başımda dikilip duran kuaförüm sarılmalardan ve bol öpücükten bozulan makyajımı ve saçımı düzeltiyordu. Herşey harika görünüyordu. Gelinliğimin göğüs kısmından tutup hafif yukarı çekip aynaya son bir kez baktım. Sezerle tanıştığımız o ilk günü hatırladım.

22 Aralık 2020

"Hey!, Seni tanıyor muyum ?" İtmekte olduğum market arabasını durdurup arkamı dönmemle yüzü bana da tanıdık gelmişti. Oldukça seksi yüz hatları vardı. Çok uzun olmayan boyuyla tahmini 1,75. Gibi görünüyordu. Derin nefes alıp gülümsedim ve "Hayır " dedim tek nefeste.
"Süper, o halde tanışalım " demişti şaşkınlıkla yüzüne bakıp uzattığı elini sıktım
"Ben Sezer, Sezer Kara"

Günümüz...

Bu anı beni gülümsetmişti. Ama heyecanıma da heyecan katmıştı tabiii...
Makyaj masasında duran çiçeğime uzanırken, içeri giren fotoğrafçı beni görünce şok olmuştu.
"Esma sen..." Üniversite'den arkadaşım eraydı. Ellerimi yüzüme kapatıp kahkaha attım. "Kızım çok güzel olmuşsun" dedi yanıma gelirken. Kollarımı açıp ona sarıldım. "Fotoğrafçı'nın sen olduğunu bilmiyordum" dedim
"Bu güzel günü benden başkası ölümsüzleştiremezdi. Sezer rica etti bende geldim " dedi  lafını bitirir bitirmez içeri o girdi. İşte hayatımın aşkı. Yanıma usulca yaklaşıp anlima narin bir öpücük kondurdu. "Seni seviyorum çiçeğim" dediğinde eriyip bitmeme az kalmıştı ki bir anda gözüm karardı. Sezerin koluna tutunup ondan destek aldım. Muhtemelen heyecana bağlı bir şeydi bu. Makyaj masasına ait pufu çekip beni oturttular.
"İyimisin bebeğim ?" Dedi sezer kafamı iyiyim dercesine sallamıştım ama içimde tuhaf bir his oluşmuştu. Makyajimı yapan arkadaş hava almam için odanın penceresini açtı.
"Karnın mı aç güzelim birşeyler ister misin ?" Dediğinde karnımın içinden gelen sesleri duydum. Evet muhtelemen bu yüzden di. Açlıktan Kan şekerim düşmüştü. Gülümseyip "Evet sabahtan beri birşey yemedim" dedim. Sezer önümde o muhteşem damatlığıyla diz çökmüş ellerimden tutuyordu. "Tamamdır hemen bişeyler getiriyorum." Diyip hızla kalkıp çıkışa yöneldi. Erayda herhangi bir acil durumda ona ulaşmamız için kapının yakınında duracağını söyleyip çıkmıştı. Makyajimı yapan kızla baş başa kalmıştım. Pencerenin önünde kollarını bağlamış derin bir nefes çekmişti içine.
"Daha iyi misin ?" Diye sorduğunda onu incelediğimi farkettiğini anladım.
"Evet. Daha iyiyim" dedim. Ama içimde anlamlandıramadığım tuhaf bir his vardı. Bir kere çok üzgündüm. Bu tüm bedenimi kaplıyordu. ayağa kalkmamı bile engelliyordu. Zor da olsa ayağa kalkıp aynanın önünde durdum. Ve yüzüme baktım. İşte buradaydım. Harika görünüyordum. Bu geceyi berbat edecek birşey istemiyordum. Bu yüzden kocaman gülümsememi takındım ve havaya girmeye baktım.
Yaklaşık iki saat sonra sezer yemeğimi getirmiş bir güzel karnımı doyurmuştum. Bu sırada içerideki gürültü artmış ve hava iyice kararmıştı. Makyajimı yapan kız gitmiş, ve oda da tek başıma kalmıştım. İçimdeki his git gide büyürken buna aldırış etmiyor, devamlı ınstagramda yayınladığım fotoğraflarıma gelen yorumlara cevap veriyordum. Düğünüme gelemeyen arkadaşlarıma snapler atıp duruyordum. Gözüm saate kaydığında 20:30 olduğunu gördüm. Sezer birazdan gelirdi. Ve biz bol alkışlarla mihraba yürürdük.  Bu düşüncelerimin arasında bunu yapmamam gereken bir his doğup duruyordu içimde çok tuhaftı. Sezerle birbirimizi seviyorduk ve bunca zaman hiç tereddüt etmemiştim. Şimdi neden di ?
Birden kapı açıldı ve sezer içeri girdi.
"Çiçeğim.." muhteşem gülümsemesiyle girişini yaparken "Hazır mısın ?" Dedi
Kollarımı boynuna dolarken başımı anlına yasladım. "Hazırım" diye fısıldadım. Dudaklarını dudaklarıma değdirip beni öptü. "Rujunu şimdi bozmak istemiyorum" dediğinde ikimizde kahkaha attık. Daha sonra yanıma geçip koluna girmem için bana izin verdi. Elime gelin buketi mi alıp kapıya doğru ilerledik. Centilmence kapıyı açıp çıkmam için yol verdi. İçerideki giriş müziği ikimizin en sevdiği şarkıydı. Birbirimize kocaman gülümseyip mihraba ilk adımımızı attık.