Merhaba ben Sude Karayel :)
Ben küçük yaşta yetimhaneye bırakılmış biriyim . Annem ve babam beni neden buraya bıraktılar bilmiyorum ama onlara çok öfkeliyim. Soyadımı ise beni evlatlık edinen Beyza ve Gökhan Karayel 'e borçluyum. Onlar sayesinde hayata tekrardan tutundum diyebilirim size . Eğer onlar olmasaydı İstiklal Caddesinin kuytu köşelerinde dilencilik yapar bonzai çekerdim herhalde. Neyse size bunları anlatarak kendimi acındırmak istemiyorum. Arkadaşlarımdan hiçbiri benim yetim biri olduğumu bilmiyor. Bilmelerini kesinlikle istemiyorum. Beni evlatlık edinen ailem epey zengin. Vee bugün yaz tatilimin son günü :(
Şu alarmdan nefret ediyorum. Ve boktan okul günlerimin ilk günü ne de güzel(!). Beyza annem beni uyandirmaya geldiğinde homurdanarak yataktan kalktım elimi yüzümü yıkamaya gittim ve koşa koşa üstüme güzel şeyler giydim. Sonuçta bugün okulun ilk günüydü. 11.sınıf olmuştum artık. Sınıfın reisi gibi bi şeydim yani sınıfın ana merkezi bendim. Sınıfımıza 2 tane yeni öğrenci gelicekti.
Bunları düşünerek Gökhan babamla evden çıktık.
Gökhan babam beni okula getirdiğinde hemen Can 'ın yanına gittim . Bi itiraf daha benim hiç kız arkadaşım yoktu. Dedim ya sınıfın hatta okulun reisiyim diye :D İstiklal marşını okuyup sınıflarımıza geçince yeni gelen çocuğu gördüm. Ve görür görmez gıcık oldum .
