You and Draco Malfoy

Bölüm 41

Son iki derse girmemiştim. Pans'in yanına gelip biraz daha kitap okudum. Dersler birazdan bitecekti ve ben, herkes çıkmadan yatakhaneye gidip yatmayı düşünüyordum. Bunun için eşyalarımı aldım, o sırada Draco içeri girdi.

-"Son iki saat neden derse girmedin?" Cevap vermedim. "İyi misin?" yine cevap vermedim. -"Y/N, beni dinler misin? Tamam konuşmak istemiyorsun ama sadece beni dinle." özür dilemeye devam edecek büyük ihtimalle. "Sana yaptığımın hiç bir manzereti olamaz. Bahane üretmeyeceğim. Ama seni kaybetmek istemiyorum. Sana yalan söylüyorsun dedim. Ama Merlin şahidim olsun, asla inanarak demedim bunu. Sadece olayın aksini iddia edecek bir şey bulamadım."

-"Benim yapmadım demem sana yetmiyor muydu?"

-"Yetmeliydi."

-"Doğru, yetmeliydi." Gelip bana sıkıca sarıldı. Burnunu saçlarıma gömdü ve derin derin nefesler almaya başladı. Tepki vermedim. Kokusunu o kadar özlemişim ki, burnuma dolduğunda bile uyuşmaya başlamıştım. Bir kaç hafta oldu sadece ama ben ona o kadar açtım ki. Ancak öylece affedemezdim de.

-"Seni kaybedemem Y/N. Yaptığım saçmalıkları bir kenara at, kendimi affettirmek için her şeyi yaparım. Sana bağırdıktan sonra gittiğinde, o an pişman oldum ben."

-"Şu an çok daha önemli bir şey var. O da, Pans'in uyanması." Diyip kollarından ayrılıp gittim. Odama çıktım ve kendimi sıcak suyun altına attım. Bu sefer rahatlayabilmiştim. Duştan çıkıp üstümü giyinip yattım. Kimseyle ne konuşmak, ne de birini görmek istiyordum. Akşam yemeğe de inmeyecektim.

*

-"Mill?"

-"Malfoy?"

-"Afiyet olsun."

-"Geç bunları. Ne istiyorsun?"

-"Bana bu kadar kızgın değilsin diye umuyordum."

-"Sana o kadar kızgınım Malfoy. Şimdi, sana Malfoy bozuntusu olarak hitap etmeye başlamadan, ne istiyorsun onu söyle."

-"Tamam, ablandan özür diledim."

-"Ve?"

-"Pişmanlığımı hemen hemen anlatabildim ama beni hala tam olarak affetmedi."

-"Tam olarak derken?"

-"Tamam, affetmedi. Senden yardım istemek için geldim."

Sorgulayan gözlerle bana bakıyordu. Yemin ederim Mill, inadını Y/N'den almış.

-"Bakma bana öyle. Sen olmazsan yapamam."

-"Dökül."

-"Ne yaparsam beni affeder?"

-"Sadece seni mi affetmesini istiyorsun yoksa hepinizi mi?" yanıma baktığımda diğerleri de burdaydı.

-"Bizi deee!"

-"Git kendini kendin affettir Harry! Ben kendimi affettirmek için çabalıyorum burda."

-"Benim yüzümden oldu." Ron gelmişti. Arkamda dikiliyordu. "Gidip onunla konuşurum. Sizi benim inandırdığımı söylerim. Suçlu olan kişi benim. Kendini affettirmesi gereken kişi de ben oluyorum doğal olarak. Konuştum ama yine konuşurum."

-"Açık söyleyim. Hepiniz suçlusunuz."

-"Açık söylemediğin bir şey var mı senin Millian?"

-"Kaşınma istersen Zabini. Bu durumdan rahatsızsan binanın masası orda. Gidebilirsin."

Harry güldü.

-"Millian 1, Blaise 0."

-"Kavga etmeyin. Dediğim gibi, ben gidip Y/N ile konuşacağım. Sizi benim etkilediğimi söylerim. En azından denerim."