ÖLÜLER MÜZESİ

Tanıtım

Selam 🐣
Şuan o kadar çok heyecanlıyım ki size anlatamam kitabın
kurgusunu oluşturmak için çok çok zaman harcadım,
her satırını binlerce kez silip yazdım umarım buna değmiştir🐣🖤

Çok uzatmadan bölüme geçelim mi??

Buraya minik bir tarih ya da emoji alabilir miyim??

Kitabımın ilk okuyucusu kim olur bilmiyorum ama okumazsan bile buraya bir emoji atar mısın lütfen ✨🦋

Sevgili günlük, bugün en değerli şaheserler için ayırdığım köşeye bir beden daha eklendi. Ama bu defa farklıydı, köşemde hayat bulan beden diğerleri gibi değildi. Onların aksine burada var olduğu için mutluydu. Onun mutluluğu ölümeydi.

Bana, ona tekrar hayat veren Azrail'ine gülümsüyor, en güzel manzarayı sunuyordu. Diğer bedenler gibi değildi onların mutsuzluğunu örtmek için kullandığım çiçekler bu bedenin mutluluğu içerisinde basit duruyordu. Çiçekleri kabul etmeyen bedeni onları ilk saniyesinde soldurmuştu.

Bugün ölüme inatla gülen beden dışında farklı bir şey daha oldu. Müzemde bulunan cesetlerden biri daha kayboldu. Bu ay kaybolan beşinci cesetti, bu cesetlerin galiba nasıl kaybolduğunu çözdüm. Onları ba...

" Devam et?" Sedna tereddütle karşısındaki adama baktı. Elindeki kağıt parçası son bulmuştu.

" Devamı yok. Aslında var ama okunmuyor silinmiş." Elinden hızla çekip aldığı sayfaya baktı. Tıpkı söylediği gibi gerisi yoktu. Zaman bir çok kelimeyi silmiş yerine boş satırlar bırakmıştı.

Oradaki cesetlere ne olduğunu öğrenmeleri gerekiyordu ve en önemlisi daha önceki sayfada bahsettiği şehri bulmaları ve oraya gitmeleri lazımdı.

Zamanın satırlarda bıraktığı izler normal bir desenin dışında farklı bir yazıyı anımsatıyordu. Bunu metrelerce uzaktan fark eden Sedna günlüğün sayfasını tekrar eline aldı. Bir kaç adım atıp güneşin peyda olduğu yere gidip elindeki sayfayı gün ışığıyla buluşturdu.

Tamda tahmin ettiği gibi silinen yazıların dışında sayfada başka şeylerde yazılıydı   sayfanın en altında yazılan minik yazı diğer cümlelerinin aksine Sedna'nın tüylerini ürpertmişti

Yazılan cümleyi telaffuz eden beyni korkudan donmuştu. Buraya ilk geldiği gün anlamıştı bu kasabada yaşananların normal olmadığını. Tek tek yok olan insanlar, cesetler ile kurulmuş bir müze ve şimdi de o cesetlerin kaybolması.

Hayatı biranda değişen kız şimdi ne yapacağını nasıl hareket edeceğini bilmiyordu, belki devam etmeli belki de şuan bırakmalıydı, tabi her şeyden önce buz kütlesini andıran bedeninin çözülmesi gerekiyordu. Tekrardan sayfayı bulan gözleri son bir kez daha o yazıyı buldu.

(Biz hiçbir zaman ölmedik!!!)

🩸

yorum yapıp yıldızı parlatmayı unutmayın lütfen 🖤