Ο ΦΑΚΕΛΟΣ

ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

Πέμπτη, 29 Αυγούστου 1974

Η Ελένη αναδεύτηκε στο κρεβάτι. Τα μισάνοιχτα μάτια της διέκριναν την ώρα στο ρολόι του κομοδίνου. Αν και πιο περασμένη απ' όταν σηκώνονταν συνήθως, δεν την απασχόλησε, έτσι αφέθηκε ξανά σ' έναν ελαφρύ ύπνο. Δεν είχαν δουλειές και υποχρεώσεις εκείνο το πρωινό, ο Λάμπρος δεν πήγαινε στη δουλειά, οπότε είχαν δικαίωμα να τεμπελιάσουν. Συν ότι το προηγούμενο βράδυ το είχαν ρίξει έξω. Παρόλο που η βραδιά άνηκε στον Νικηφόρο, καθώς το δεύτερο βιβλίο του βρισκόταν πια στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων, ο μεγάλος κήπος του Κωνσταντή και της Δρόσως προσφερόταν καλύτερα για τις πολυπληθείς συγκεντρώσεις της οικογένειας και όσων θεωρούσαν οικογένεια, συγκριτικά με το διαμέρισμα στο κέντρο της Λάρισας. Εκείνοι ευχαριστήθηκαν φαγητό και πιοτό, με τις κουβέντες να εναλλάσσονται από τα πιο σοβαρά στα πιο αστεία θέματα. Τα παιδιά χόρτασαν παιχνίδι, ο δεκαπεντάχρονος πλέον Σέργιος ακροβατούσε ανάμεσα στην αδυναμία που του έδειχναν τα ξαδέρφια του παρασέρνοντας τον συνεχώς στα παιχνίδια τους και στην ανάγκη του να διεκδικεί χώρο και χρόνο στον κόσμο των ενηλίκων. Τα παιδιά κατάκοπα αποκοιμήθηκαν στα παιδικά κρεβάτια, μα το περιεχόμενο στα ποτήρια των μεγάλων ανανεώθηκε ξανά και ξανά. Στον Σέργιο επετράπη να δοκιμάσει πρώτη φορά μπύρα, με την προϋπόθεση την κατανάλωση της μόνο σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Αν και η πρώτη γουλιά του φάνηκε πολύ παράξενη, στις επόμενες η γεύση καταστάλαξε στον ουρανίσκο του με θετικό πρόσημο. Γύρισαν στο σπίτι αργά, ο Λάμπρος μετέφερε την κοιμωμένη Ελπίδα στα χέρια, της φόρεσαν νυχτικάκι χωρίς να ενοχλήσουν τον ύπνο της και την ακούμπησε μαλακά στο κρεβάτι. Όταν όμως εκείνοι απαλλάχτηκαν από τα ρούχα τους, η ζάλη του ποτού μπλέχτηκε με τη μέθη του έρωτα τους, κι έτσι αποκοιμήθηκαν αγκαλιά πολύ αργότερα...

Ο Λάμπρος άλλαξε πλευρό, φέρνοντας το πρόσωπο του στη μεριά της. Γύρισε και κείνη, τα σώματα τους αγκαλιάστηκαν σχεδόν ασυνείδητα. Εκείνος χαμογέλασε αμυδρά στο άγγιγμα των κορμιών τους, σημάδι ότι κι αυτός απολάμβανε την πρωινή αδράνεια. Μερικές στιγμές μετά, μια πόρτα έτριξε ελαφρώς και μερικά βηματάκια προσπάθησαν να μην κάνουν φασαρία. Ένα ντουλάπι ανοιγόκλεισε και η Λενιώ χαμογέλασε υποπτευόμενη την ακολουθία. Το περιεχόμενο ενός χάρτινου κουτιού έπεσε με αναπόφευκτο θόρυβο μέσα στο μπολ. Ο Λάμπρος σήκωσε αντανακλαστικά το κεφάλι προς τη μεριά της κουζίνας. "Άστην, αφού μπορεί", ίσα που ακούστηκε να τον προτρέπει η γυναίκα του και χαλάρωσε στο μαξιλάρι ξανά. Η πόρτα του ψυγείου ανοιγόκλεισε, το γάλα προστέθηκε στο περιεχόμενο του μπολ. Ξανά η πόρτα του ψυγείου. Ένα κουταλάκι αποσπάστηκε από το δοχείο με τα πλυμένα μαχαιροπίρουνα. Μερικά βηματάκια και το σύρσιμο μιας καρέκλας. Και μετά πάλι ησυχία.