ឆាប់ញញឹមទៅ

PE2 ជូនទៅផ្ទះ

ពេលល្ងាចក៏បានមកដល់jayក៏បានមកធ្វើកាជាអ្នករត់ទុកនៅក្នុងហាងលក់កាហ្វេមួយដែលនៅជិតផ្ទះជួលរបស់នាយ
( ហេ jayឯងមើលទៅដូចមិនសប្បាយចិត្តសោះថ្ងៃនេះ ) jake
Sim jae yun ហៅjake អាយុ20ឆ្នាំ ជានិស្សឹតឆ្នាំទី2ជាមិត្តជិស្និតរបស់jayតែម្នាក់ ដែលម្ដាយនាយជាម្ចាស់ហាងដែលjayធ្វើកាផងដែលឯប៉ានាយជាគ្រូបង្ហាត់តៃហ្វាន់ដូ

( មិនមានអីទេ ) jayឆ្លើយទាំងញញឹមតិចៗ
( អឺ អត់មានអីគឺល្អហើយចឹងឯងជួយយកកាហ្វេទៅឲភ្ញៀវនៅតុខាងនោះបន្តិចទៅ ) jake
( អឺ ម៉ោះឲមក ) jay
( នេះជារបស់អ្នកទាំង2 អេ!គឺឯង ) jayរាងភ្ញាក់ព្រោះ អ្នកទាំងពីនោះគឺជាsunghoon នឹង yuna
( តើឯងធ្វើការនៅទីនេះហេស ) sunghoon [អេមើលសួរបើឃើញធ្វើនៅនឹងហើយ]
( អឺ មិនឃើញទេហេស ) jay
( និយាយជាមួយភ្ញៀវឲស្រួលបួលផង ) sunghoonនិយាយទាំងញញឹម ធ្វើឲjayស្ទើរតែដាក់មួយដៃកណ្ដាលមាត់ទេ
( បាទ ខ្ញុំធ្វើកានៅទីនេះ តើលោកមានត្រូវការអីទៀតទេ ) jayនិយាយយ៉ាងពិរោះហើយ គិតក្នុងចិត្តថាអញចេញពីធ្វើហែងដឹងតាបែកក្បាលហើយ
( គឺត្រូវ ឲឯងមកអង្គុយនៅទីនេះ ) sunghoonក៏ហៅjayឲអង្គុយជិតខ្លួន
( មិនបានទេខ្ញុំ ត្រូវធ្វើការ ) jay
( មិនអីទេចឹង ចាំលើកក្រោយក៏បាន ) sunghoon
( បាទ [ក្នុងចិត្ត:គ្មានលើកក្រោយទេ] ) jay

( yuna ពួកយើងទៅវិញទៅ ) sunghoon
( ហេតុអី ក៏ប្រញាប់យ៉ាងនេះពួកយើងគួរតែទៅមើលកុនសិនចាំទ្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ) yuna
( មិនបានទេ គឺចាំលើកក្រោយទៅ ) sunghoon
( ចឹងក៏បានដែល ) yunaនិយាយទាំងមិនចង់
ពេលyunaទៅបាត់
( អធ្យាស្រ័យ តើហាងនេះបិទម៉ោងប៉ុន្មាន ) sunghoon សួរទៅកាន់jake
( ទីនេះគឺ បិទម៉ោង9យប់បាទ ) jake
( បាទ អរគុណ ) sunghoon
( បាទ មិនអីទេចឹងខ្ញុំសុំទៅធ្វើការសិនហើយ ) jake
៚ ម៉ោង9យប់ ៚
( jay ថ្ងៃនេះម៉ាក់មិននៅទេហើយយើងមានការប្រញាប់ឯងអាចបិទហាងម្នាក់ឯងបានអត់ ) jake
( មិនអីទេយើងបិទបាន ឯងប្រញាប់ក៏ទៅៗ ) jay
( ចឹង លាសិនហើយ ) jake
( ហេ តើឲយើងជួយទេ ) sunghoon
( នេះឯងមិនទាន់ទៅផ្ទះទៀតហេស ) jay
( គឺយើងមិនចង់ទៅទេ មិចអាចឲយើងជួយបាននៅ ) sunghoon
( ជួយទៅចឹង ) jay
( តើឲយើងជូនទៅផ្ទះអត់ ) sunghoon បន្ទាប់ពីជួយរៀបចំបិទហាងរួចហើយនាយក៏ចង់ជូនjayត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ
( មិនបាច់ទេ ) jay គេក៏ឆ្លើយទាំងធ្វើចរឹកប្រុសស្អាត
( មិនឲជូនក៏ មិនអីដែលតែយើងលឺគេថាថ្មើរនឹងហា គឺនឹងមានខ្មោចចេញមកលង បើមិនជឿក៏មិនអីដែល )sunghoon
( មិនបាច់មកកុហកទេយើងមិនខ្លាចទេ ) jay និយាយហើយក៏ដើលទៅបាត់ sunghoonបន្ទាប់ពីឃើញjay មិនខ្លាចបែបនេះនាយក៏នឹកឃើញកំនិតមួយគឺយកដំថ្មគប់កញ្ចក់ផ្ទះគេឲបែកដើម្បីបន្លាចjay«ពិតជាលះបង់មែនដោយសារចង់ជូនកូនគេទៅផ្ទះដោយមិនខ្លាចបែកក្បាល»
៚ ផាំង សម្លេងគប់កញ្ចក់ ៚
( អាយ......ខ្មោច ) jay រត់មកវិញលោតជិៈចង្កេះsunghoon
( ឃើញទេយើងប្រាប់ហើយថានឹងមានខ្មោច ) sunghoon
( កុំនិយាយច្រើនពេកឆាប់ចូលឡានទៅជូនយើងទៅផ្ទះ ) jay និយាយទាំងបិទភ្នែក
( យើងប្រាប់តាំងពីតំបូងហើយមិនជឿ ) sunghoon និយាយបណ្ដើរនឹងលើកjayដាក់ចូលក្នុងឡាន ដោយមិនភ្លេចលួចសើច

( អរគុណដែលបានជូនមកឆាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅ ) jay អរគុណទៅកាន់sunghoon ដោយមិនភ្លេចដេញឲត្រឡប់ទៅវិញ
( ឈប់សិនយើងឃ្លានណាស់អាចធ្វើអីឲយើងញាំបានអត់ ញាំហើយយើងនឹងប្រញាប់ត្រឡប់ទៅ ) sunghoon
( មានតែមីទេ តើអាចញាំបានអត់ ) jay
( ញាំបាន ) sunghoon
( ចឹងចូលក្នុងមក ) jay
( បន្ទប់ឯងរៀបចំបានស្អាតណាស់ ) sunghoon
( អង្គុយឲស្ងៀមទៅកុំប៉ះរបស់យើង ) jay
៚ 15នាទីក្រោយ ៚
( ណេះញាំឲលឿនហើយប្រញាប់ត្រឡប់ទៅវិញ ) jay
( ដឹងហើយកុំដេញពេក ) sunghoon
៚ ផាំង⚡️ ផាំង⚡️៚
( អាយ... ) សម្លេងរន្ទះធ្វើឲjayភ័យហើយក៏ស្រែកយ៉ាងខ្លាំង
( ឯងមិនអីទេមែនទេ ) sunghoonស្ទុះទៅអោបjayហើយសួរដោយក្ដីបារម្មណ៍
( ខ្ញុំមិនអីទេ ) jayប្រញាប់រុញsunghoonចេញដោយមិនឲគេដឹងថាខ្លួនខ្លាចរន្ទះ
( អា..ធ្វើយ៉ាងមិចទៅបើភ្លៀងបាត់ទៅហើយនឹង ខ្ញុំមិចនឹងអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងភ្លៀងបែបនេះទៅវាពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ) sunghoon និយាយបណ្ដើរធ្វើមុុខកំសត់បណ្ដើរ
( ចាំ រាំងសិនទៅ ) jay
( នេះជាង2ម៉ោងហើយមិនទាន់រាំងទៀត ) sunghoon
( ចឹងត្រឡប់ទៅទាំងភ្លៀងតែម្ដងទៅ ) jay
( មិនបានទេវាគ្រោះថ្នាក់ ខ្ញុំសុំគេងទីនេះមួយយប់បានអត់ ) sunghoon
( មិនបានទេ ) jay
៚ ក្រវីលុយចុះ ក្រវីលុយឡើង ៚
( បានគេងទៅ ) jayប្រញាប់ទាញយកលុយពីsunghoonព្រោះខ្លាចsunghoonទៅផ្ទះមានគ្រោះថ្នាក់
( ចឹងយើងខ្ចីអាវសិនណា ) sunghoon
( ចាំម៉ាភ្លែត ) ថាហើយjayក៏ទៅបើកទូយកអាវឲsunghoonពាក់
( យើងងូតទឹកហើយណា )sunghoon
( ឆាប់ងូតឲលឿនទៅ ) jay
( ហេ ឈប់សិនយើងខ្វះរបស់ម្យាងខ្ចីឯងបានអត់ ) sunghoon
( របស់ស្អីប្រាប់មកចាំយើងយកឲ ) jay
( យើងខ្ចីលីអូឯងពាក់សិន ) sunghoon
៚ ផាំងប្រាវ ៚
ដោយខឹងពេកខ្ចីអីមិនខ្ចីមកខ្ចីលីអូ jayក៏លោតធាក់sunghoonមួយជើង ឡើងបះជើង
( បើមិនឲចាំបាច់ប្រើអំពើហិង្សា អត់ពាក់ម៉ាយប់ក៏បាន ) sunghoon ថាហើយក៏ទៅងូតទឹកបាត់ទៅខ្លាចត្រូវម៉ាជើងទៀត

TO BE CONTINUED
Thank you