ឆាប់ញញឹមទៅ

PE:4 រើទៅនៅអាផាតមិនជាមួយគ្នា

៚ព្រឹកស្អែក🌄៚

Sunghoon ទៅរៀនដូចធម្មតាតែអ្វីដែលមិនធម្មតាគឺនាយមិនដូចជារាល់ដងនោះទេ រាល់ដងពេលមកដល់សាលាម្ដងៗនាយស្ញេញសឹងតែ ស្ងួតជើងធ្មេញទៅហើយ តែថ្ងៃនេះមិនញញឹមអីបន្តិច មកដល់សាលាក៏ដើលចូលទៅក្នុងថ្នាក់ទាំងទឹកមុខដូចចែកទ្រាប់មិនស្មើរ ចូលមកដល់ក្នុងថ្នាក់ក៏ឃើញjayអង្គុយញាំគីមប៉ាប់ យ៉ាងសង្ហាទាំងដែលគ្រូ ហាមមិនឲយកអីមកញាំក្នុងថ្នាក់រៀនទេ
( ចង់ញាំអត់ ) jay ដោយសារតែឃើញគេសម្លឹងខ្ញុំមិនដាក់ភ្នែកបែបនេះខ្ញុំគិត ថាគេប្រហែលឃ្លានហើយ
( ហៅយើងមែនទេ ) sunghoon ខ្ញុំងាកមើលឆ្វេងស្ដាំខ្លាចថា គេមិនមែនហៅខ្ញុំនឹងសួរបញ្ជាក់ទៀត
( យើងហៅឯងនឹងហើយ ហាមាត់ទៅបើឃ្លាន ) jay
ដោយឃ្លានពិតមែនsunghoonក៏ហារមាត់ទៅដោយសាព្រឹកមិញរវល់តែsadភ្លេចញាំបាយព្រឹក
( តើឯងមិនបានញាំបាយមកទេហេស ) jay
( គឺយើងប្រញាប់មករៀនក៏ភ្លេចញាំ ) sunghoon
( ឯងក្ដៅខ្លួនមែនទេបានជាថ្ងៃនេះប្រញាប់ហើយ នៅភ្លេចញាំបាយទៀត ) jay
( គឺយើងចង់រៀនឲបានពិន្ទុល្អ ឯងអាចជួយបង្រៀនយើងបានទេចាំយើងឲលុយឯង ) sunghoon
( យើងមិនទំនេរទេយើងត្រូវធ្វើការនៅពេលយប់ទៀតគឺយើងទំនេរតែបន្តិចប៉ុន្នោះ ) jay
( ចុះពេលឯងរៀនខ្លួនឯងហ ) sunghoon
( គឺយើងក្រោកពីគេងក៏រៀនបន្តិចហើយក៏រៀបចំខ្លួនមកសាលានឹងហើយ ) jay
( យើងឃើញឯងដូចមិនសូវជាមានលុយទេ មិចក៏ឯងមិននៅបន្ទប់ស្នាក់របស់សាលាទៅ ចាំបាច់ទៅជួរបន្ទប់នាំតែអស់លុយធ្វើអី ) sunghoon
( ឯងមិនបាច់ចង់ដឹងទេវាជារឿងរបស់យើង ) jay និយាយត្រឹមកន្លែងនេះខ្ញុំក៏ឈប់និយាយហើយក៏បន្តញាំគីមប៉ាប់នឹងមិនភ្លេចបញ្ចុកគេផងដែល

គ្រាន់តែចេញពីរៀនភ្លាមsunghoon ក៏ធ្វើការស្ទាក់ផ្លូវរបស់yunaដើម្បីសួររឿងអ្វីមួយ
( yunaឈប់សិនបងសុំនិយាយជាមួយឯងតិច ) sunghoonក៏អូសដៃរបស់នាងទៅនិយាយ
( តើបងមានរឿងមែនទេនិយាយមក ) yuna
( គឺ..... ) sunghoonខ្ញុំដូចជាមិនហ៊ានសួរសោះ
( គឺស្អីទៅបងឆាប់និយាយមក ) yuna បុកពោះព្រោះគិតថាsunghoonប្រាកដជាចង់សារភាពថាស្លាញ់នាងហើយ
( គឺខ្ញុំចង់ដឹងថាហេតុអីបានជាjayគេមិននៅបន្ទប់ស្នាក់របស់សាលាបែបនេះ ) sunghoon
( រឿងនេះហេស គឺដោយសារគេតែងតែមកបន្ទប់
យប់ជ្រៅរហូតហើយវាតែងតែរំខាន់ដល់មិត្តរួមបន្ទប់របស់គេនឹងណា ហើយនៅមានទៀត ) yuna ស្មានតែសុំស្លាញ់តាមពិតចង់សួររឿងចឹងសោះ
( មានអីទៀតទៅ )
( គឺមានម្ដងjayគេបានមកបន្ទប់ម៉ោងប្រហែលជា12យប់ហើយពេលនោះមានភ្លៀងផ្គរខ្លាំងទៀតផងហើយគេបែល
ជាស្រែកយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឲអ្នកបានស្នាក់នៅ
ជិតបន្ទប់របស់គេមានកាខឹងយ៉ាងខ្លាំងទើបប្រាប់នាយកសាលាឲដកគេកុំឲនៅបន្ទប់ស្នាក់របស់សាលាទៀតទើបបានជាគេទៅជួរបន្ទប់នៅនោះ ) yuna
( គ្រាន់រឿងប៉ុន្នឹងសោះចាំ បាច់ដកគេមិនឲស្នាក់នៅធ្វើអី ) sunghoon
( តែវាមិនមែនម្ដងទេ ឲតែមេឃភ្លៀងគេតែងតែស្រែករហូត ) yuna
( នេះគេខ្លាចភ្លៀងដល់ថ្នាក់នឹងហេស៎ ) sunghoon មែនហើយខ្ញុំស្រាប់តែនឹកឃើញថ្ងៃដែលខ្ញុំគេងបន្ទប់គេ គេក៏បានស្រែកដែលពេលមានផ្គរខ្លាំង
( តើបងនិយាយអីនឹង ) yuna
( អត់មាននិយាយអីទេ ចឹងបងទៅមុនហើយណាព្រោះប្រញាប់ ) sunghoon ថាហើយនាយក៏ប្រញាប់រត់ចេញទៅ
( អេ...បងប្រញាប់ទៅណាមិញមិនឃើញប្រញាប់ផង ) yuna
   ៚ក្នុងផ្ទះsunghoon៚
( អ្នកម៉ាក់ អ្នកម៉ាក់ ) sunghoon ស្រែកយ៉ាងលឺឲរងំពេញផ្ទះ
( ម៉ាក់នៅទីនេះមានរឿងអីមែនទេ ) លោកស្រីpark ប្រញាប់រត់មករកសម្លេងកូន
( អ្នកម៉ាក់អង្គុយសិនមក ) sunghoon ប្រញាប់អូសដៃម៉ាក់ឲមកអង្គុយ
( មានរឿងអីមែនទេកូនឆាប់និយាយមក ) អ្នកស្រីparkនិយាយ ទាំងហត់ព្រោះអីខំរត់មកយ៉ាងលឿនពេលលឺកូនស្រែកទាំងភ័យផង
( គឺអាផាតមិននៅជិតសាលាដែលម៉ាក់ប្រុងឲខ្ញុំនៅការពីប៉ុន្មានខែមុន តើវានៅទៀតទេ ) sunghoon នាយចង់សួរថាតើគាត់លក់វាឬក៏នៅទុកទេ
( នេះគ្រាន់តែរឿងនឹងទេហេស ) លោកស្រីpark គោះទ្រុងព្រោះនឹកស្មានថានាយមានរឿងអីធំជាស្រែកហៅគាត់យ៉ាងនឹង
( បាទ ) sunghoon
( គឺម៉ាក់ក៏ទុកចោលទៅ តើឯងចង់ទៅនៅហេស ) លោកស្រីpark
( ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងទេម៉ាក់ ខ្ញុំលាសិនហើយ ) sunghoon នាយក៏រត់ទៅបន្ទប់បាត់ទៅ
( យី កូននេះឯងស្មានមានរឿងអីធំដំ ) លោកស្រីpark បានត្រឹមហួសចិត្តនឹងកូន
ប្រហែលជាកន្លះម៉ោងក្រោយsunghoon ក៏ចេញពីបន្ទប់វិញទាំងស្លៀកពាក់ស្អាតបាត
( នេះកូនទៅណាហេស ) អ្នកស្រីpark
( គឺកូនទៅញាំអីជាមួយមិត្តម៉ាភ្លេត ) sunghoon
( ម៉ាភ្លេតរបស់កូន5ម៉ោងឬ6ម៉ោង ) លោកស្រីpark សួរបញ្ចាក់ព្រោះម៉ាភ្លេតរបស់នាយពេលខ្លះមិនបានមកផ្ទះក៏ថាបាន
( គឺកូនអត់ទាន់ដឹងទេ ) sunghoon
( ប្រញាប់ទៅ ទៅហើយប្រញាប់ដឹងផង ) លោកស្រីpark
  Sunghoonក៏បានបើកឡានទៅកាន់ហាងកាហ្វេរដែលjayធ្វើការ
( អេប្អូនកម្មង់បាយឆាមួយ ) sunghoonគ្រាន់ចូលមកដល់ភ្លាមធ្វើការកូរយកតែម្ដងមិនដែលពីណាទៅចូលហាងកាហ្វេរកបាយឆាទេស
( នៅនេះអត់មានបាយឆាទេមានតែភេសជ្ជៈ ) jay
( ចឹងយកដូង1ផ្លែ ) sunghoon
( នៅនេះក៏អត់មានដូងដែល ហើយឈប់លេងសើចទៅ ) jay
( អឺ..ក៏បាន យកកាហ្វេរធម្មតាមក ) sunghoon ដោយមិនចង់ត្រូវនំផាច់របស់jayនាយក៏ឈប់លេងសើចទៀត
( ណេះ ) មួយសន្ទុះក្រោយjayក៏លើកកាហ្វេរមកឲsunghoon
( ចេញពីធ្វើការយើងមានរឿងចង់និយាយជាមួយឯងបន្តិច ) sunghoon ចម្លើយដែលមកជំនួសឲការនិយាយនោះjayធ្វើការងក់ក្បាលហើយក៏ដើលទៅធ្វើការបន្ត
  Sunghoonទិញកាហ្វេរគេមួយកែវនាយអង្គុយផឹកទាល់គេបិទហាង
( ម៉ោះមកនិយាយរឿងដែលឯងចង់និយាយជាមួយយើងមក ) jay នាយបិទហាងរួចអស់ក៏ដើលមកហៅsunghoonដែលអង្គុយចាំខ្លួនឡើងដេកជិតហើយឲងើប
ចេញមកខាងក្រៅ
( នេះឯងចង់មកនិយាយរឿងដែលឯងបានដឹងការពីល្ងាចមិញមែនទេ ) jay គ្រាន់តែចេញមកដល់ខាងក្រៅនាយក៏សួរទៅកាន់sunghoon
( មិចក៏ឯងដឹងថាយើងបានដឹងរឿងនេះ នេះឯងដាក់ប្រដាប់ស្រូបសម្លេងនៅលើខ្លួនយើងហេស៎ ) sunghoon ឆែកមើលពេញរាងកាយរបស់នាយព្រោះខ្លាចjayដាក់ប្រដាប់ស្រូបសម្លេងមកលើរាងកាយនាយ
( យើងមិនមានរឿងអីត្រូវដាក់ប្រដាប់ស្រូបសម្លេងទៅលើរាងកាយឯងផង ) jay និយាយទាំងរាងហួស70ចូល80ដែល
( ហើយមិចក៏ឯងដឹងចឹង ) sunghoon
( កុំចង់ដឹងអី មានរឿងអីនិយាយក៏ឆាប់និយាយមកយើងប្រញាប់ ) jay
( គឺយើងកុំពុងតែចង់រើទៅរស់នៅអាផាតមិនដែលនៅជិតសាលារបស់ពួកយើងហើយ ) sunghoon
( ហើយពាក់ព័ន្ធអីនឹងយើងដែល ) jay
( គឺពាក់ណា ) sunghoon [ពាក់អី😒]
( ពាក់ព័ន្ធយ៉ាងមិច ) jay
( គឺថាយើងចង់ឲឯងទៅរស់នៅអាផាតមិនជាមួយយើងដើម្បីបង្រៀនយើងនឹងធ្វើអាហារឲយើងញាំផង ចាំយើងឲលុយឯង ) sunghoon
( អត់ទេយើងនៅធ្វើការទីនេះសុខសប្បាយជាង ) jay
( ឯងកុំអាលសម្រាច់ចិត្តអីយកវាទៅគិតមើលសិនក៏បាន តែកុំគិតយូរពេកយើងចាំចម្លើយឯង ) sunghoon
( យើងបានសម្រាច់ចិត្តរួចហើយថាយើងនឹងមិនធ្វើទេ ) jay
( មិនបាច់សម្រាច់ចិត្តលឿនដល់ថ្នាក់នឹងក៏បាន យើងទៅហើយ ) sunghoon ក៏ដើលជ្រែងហោលប៉ោទៅបាត់ទៅ
( យើងមិនទៅធ្វើការឲឯងទេ ) jay បន្ទាប់ពីsunghoon ដើលទៅបាត់នាយក៏និយាយម្នាក់ឯងព្រោះអត់មានអ្នកយាយមួយ

TO BE CONTINUED
                Thank you