8-Özür

282 15 10
                                    

[yeni bölüm]

Jisoo:Günaydın!

Viola:Günaydın Jisoo!

Jisoo:Geçen gün getirdiğim tostu hâlâ yemedik hadi yiyelim!

Viola:Tamam yiyelim; acıkmıştım zaten.

~acaba Bangchan ne yapıyordur~
~bana bunca şey yaptıktan sonra niye onu düşünüyorum ki~
~salak kafa~

Jisoo:Bu aralar çok düşünür oldun, hep dalıp gidiyorsun.. SAKIN BANA BANGCHAN'I DÜŞÜNÜYORUM DEME!!

Viola:Y-yok canım n-ne Bangchan'ı... hem.. bana o kadar şey dedikten sonra...

Jisoo:YALAN SÖYLÜYORSUN!

Viola:Hayır söylemiyorum!

Jisoo:3 YILLIK DOSTUMUN YALAN SÖYLEYİP SÖYLEMEDİĞİNİ ANLAMAYACAĞIMI MI DÜŞÜNÜYORSUN VIOLA? SANA O KADAR ŞEY DEDİ VE SEN YİNE ONU DÜŞÜNÜYORSUN! BENİ HİÇ GÖRMÜYORSUN SEN! Beni hiç görmedin!..

*kapı kapandı*

Viola:Jisoo... Neden hep Jisoo'yu üzüyorum ki?! Ne kadar aptalım! Şimdi bile peşinden gitmiyorum. NEDEN PEŞİNDEN GİTMİYORUM KOŞSANA VIOLA!!

~nerede bu~
~bulamıyorum~
~bugün haftasonu değil mi? neden sınıfımız açık?~
~içerde biri var~

Viola:Bangchan?

~tam gitmek üzereydim~

Bangchan:Viola dur dinle lütfen!

Viola:Biliyorum o anki sinirle söyledin hepsini, ama yine de içimden bir ses senden uzak durmamı, sana aşık olmaya devam edersem çok üzüleceğimi söyleyip duruyor işte..

Bangchan:Viola n'olur affet beni lütfen!..

Viola:Ben.. yapamam.. Jisoo...

Bangchan:Ne Jisoo?

~neden bana bu kadar yaklaştı ki~
~kalbim hızla atıyordu~
~onunkinin de hızlandığını hissedebiliyorum~

Bangchan:Özür dilemekte iyi değilim Viola. Lütfen bunu bir özür olarak kabul et.

~daha ben ne olduğunu bile anlamadan buluşmuştu dudaklarımız~
~sanki tüm dertlerimin uzaklaşıp gittiğini hissettim o an~
~ama yine de.. yine de içimdeki sesi dinlemem gerektiğini biliyorum~
~fazlasıyla~

Viola:*geri çekilir* Üzgünüm Chan.. Yapamam...

Bangchan:Bir şans veremez misin?

Viola:Pekala.. öyleyse.. şimdi sevgili mi olduk?

~bir sarılmaya bile hemen ikna olabileceğimi söylemiştim~
~ama bu kafar çabuk olmamalıydı~
~delirmiş falan olmalıyım~
~sadece beni öptü ve şans istedi neden hemen onayladım ki~
~Jisoo'ya ne diyeceğim peki~
~duyguları incinmiş olmalı~
~sahi, sabah neden öyle dedi ki?~
~herneyse çok düşünüyorum~

Lisa:Olanları Jennie'den öğrendim iyi misin Viola?

Viola:İyiyim teşekkür ederim..

Lisa:Yanlız, Jisoo'yu bugün hiç görmedim sen nerede olduğunu biliyor musun?

Viola:Sabah, olanlardan sonra bile hep Bangchan'ı düşündüğümü, onu hiç görmediğimi söyledi ve kapıyı çarpıp gitti...

~gözümden iki yaş süzüldü~
~nedenini bilmesem de Jisoo'ya üzülüyordum~
~kalbi çok yıpranıyordu~

Lisa:Hâlâ unutamamış mı yani?

Viola:Neyi unutamamış?

Lisa:AYY AFEDERSİN SANA SÖYLEMEMEM GEREKİRDİ SESLİ DÜŞÜNDÜM GİTMEM LAZIM GÜLE GÜLE!!!

~koştu~
~Jisoo neyi unutamamıştı?~
~benimle alakalı bir şey mi?~
~yok canım daha neler~
~çok düşünmekten aklımı kaçırdım heralde~

~belime arkadan iki elin dolandığını hissettim~
~garip bir şekilde hiç irkilmedim ve kim olduğunu hemen anladım~

Viola:Koridordayız biliyorsun değil mi?

Bangchan:Sevgilime sarılamayacaksam neden yaşıyorum ki?

~güldük ikimiz de~

Bangchan:Çok özledim seni!

Viola:Daha beni görmeyeli 1 saat bile olmamışken-

Bangchan:Sorgulama özledim işte!

Viola:Bu arada...

|Jisoo neyi unutamadı ki? Sanki kendim yazmamış gibi merak ediyorum asıl ben delirdim|

I can't see you <Bangchan>Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin