" မယု....။ မယုကို ေမခန႔္ ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲဟင္"
" ဘာကို ထပ္ရွင္းခ်င္ေသးတာလဲ ေမခန႔္ႏိုင္။
မင္းကို ဖြင့္ေျပာတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ငါဟာ မင္းရည္းစားပါ လို႔ မေျပာျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္အရာေတြက တားဆီးထားခဲ့လို႔လဲ။ သြားလိုက္ပါ။ သူ႔ဆီကိုပဲ သြားလိုက္ပါေတာ့ "
" မယု... ေမခန႔္ အခု ရွင္းျပမလို႔ လာတာေလ။ စိတ္မတိုပါရေစနဲ႔။ သြားခ်င္တိုင္း သြားခိုင္း ရေအာင္ ေမခန႔္ႏိုင္ က အ႐ုပ္လား ၊ ဟင္"
" ဒါဆို တို႔ကေရာ...။ လင္းယုႏြယ္ ဆိုတဲ့ တို႔ကေရာ မင္း ျငင္းခ်င္တိုင္း ျငင္းလို႔ ရတဲ့ အ႐ုပ္လား။ မင္းကပဲ စိတ္တို ဉီးမယ္ေပါ့။ ရတယ္ေလ။ တိုေလ။ "
ေျပာေျပာဆိုဆို အခန္းထဲ ဝင္ကာ တံခါးကိုပါ
ကလန႔္ထိုး ပိတ္သြားတာမို႔ ဘုရားစင္ ေရွ႕မွာပင္ ထိုင္ခ်မိရသည္ ။
ဒုကၡ ပါပဲ။
ေမခန႔္ လြန္သြားတာလား။
ေမခန႔္ ျငင္းရတာဟာ သူ႔သိကၡာကို ငဲ့႐ုံသက္သက္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ မယု တကယ္ မသိေလသလား။
သက္ျပင္းကို အသာ ခ်မိရင္းက စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ေတြးရသည္။
ဘုရားစင္ အေရွ႕မွာ ေခါက္ထားသည့္ သစ္သားေခါင္းခု ကို လွမ္းယူ ကာ အေနာက္ဖက္ ဝရံတာသို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
လျပည့္ည မို႔ထင္သည္။ လေရာင္က ျပည့္ဝစြာ အလင္းေပးလ်က္ ။
ဝရံတာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ေက်ာဆန႔္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အ႐ိုး အဆစ္တို႔ က တဖ်စ္ဖ်စ္ ျမည္ကုန္သည္။
တေန႔လုံး ေလွ်ာက္သြားထားသျဖင့္ ေညာင္းကိုက္ေနတာ မဟုတ္လား။
ဒီည ေတာ့ လေရာင္ေအာက္က ဝရန္တာမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္ရေတာ့မည္။
အေသအခ်ာ လဲခ် ၿပီးေတာ့မွ တစ္ေန႔လုံး
မဖြင့္ျဖစ္တဲ့ ဖုန္း ဆီ လက္ကေရာက္ရသည္။
Facebook ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မယု အေကာင့္ေလးက မီးစိမ္းလ်က္သား။
ဗန္းေမာ္ သိမ္ေတာ္ႀကီးမွာ ေမခန႔္ ႐ိုက္ေပးခဲ့သည့္ ေနေရာင္ႏွင့္ တစ္သားတည္း က်ေနသည့္ ေဘးတစ္ေစာင္းပုံ profile ေလးနဲ႔ မယုရဲ႕ အေကာင့္ေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္းက အလိုလို ၿပဳံးမိရျပန္သည္။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့် ချည်နှောင်သော( Completed)
Romanceမယု လို့ခေါ်လို့ရတယ်။ တို့နာမည်က လင်းယုနွယ် .....
