သူမေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္jisooအခန္း၌သာခဏအနားယူ
လိုက္သည္ကုတင္ဟူ၍မ႐ွိတာေၾကာင့္ၾကမ္းျပင္
ေပၚ၌ပင္ေမွးခနဲအိ္ပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးအခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္လန္႔ႏိုးလာသည္jisooေရခ်ိဳးၿပီးျပန္လာ
ျခင္းျဖစ္သည္
"အိပ္ေနတာငါ့ေၾကာင့္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလား"
"မျဖစ္ပါဘူး"
"ဗိုက္မဆာဘူးလား"
ထိုအခါမွသူမဘာမွမစားရေသးတာကိုသတိရသြားကာ
ဗိုက္ထဲကအသံေတြပင္ထြက္လာသည္jisooကျပံဳး
လိုက္ၿပီး
"ဒီမွာပဲေန...ငါစားစရာသြားယူေပးမယ္"
ထိုသို႔ေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားသည္
သူျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့လက္ထဲမွာစားပြဲတစ္လံုးပါလာကာထိုေပၚမွာအဝတ္ျဖင့္အုပ္ထားေသာစားစရာပန္း
ကန္မ်ားပါလာသည္
"ငါကေတာ့မနက္စာစားၿပီးၿပီ...မင္းဘာမွမစားရေသးဘူးမလား..စားလိုက္"
သူသယ္ေပးေသာစားပြဲဝိုင္းေပၚကအဝတ္အုပ္ျဖင့္ထား
သည္မွာဘာေတြျဖစ္မလဲသူမရင္ခုန္မိသည္သူကအ
ဝတ္စျဖဴျဖဴကိုဖယ္လိုက္ေတာ့အေငြ႔တေထာင္း
ေထာင္းထေနသည့္စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္တစ္ခုႏွင့္ကန္စြန္းဥျပဳတ္ေတြကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္
"အစာေျပစားထားလိုက္...ေန႔လည္စာအတြက္ကခ်က္ေနတုန္းမလို႔"
"ရပါတယ္"
စတီးဇြန္းကိုယူကာစြပ္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းျမည္းၾကည့္လိုက္
သည္
"ဘယ္လိုလဲ"
"ေကာင္းတယ္...ကြၽန္မစားဖူးသမ်ွထဲမွာအရသာအ႐ွိဆံုးပဲ"
"မင္းအေမလက္ရာနဲ႔ဘယ္ဟာပိုေကာင္းလဲ"
"အေမခ်က္ေပးတာကိုတစ္ခါမွမစားဖူးဘူး ကြၽန္မကို
ေမြးၿပီးဆံုးသြားတာဆိုေတာ့"
"အာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္....ငါမရည္ရြယ္ပါဘူး"
"အိမ္မွာ႐ွိေနတာမိေထြးေလ"
"ေၾသာ္"
ထို႔ေနာက္ေခတၱမွ်စကားသံတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးသူမ
စြတ္ျပဳတ္ေသာက္ေနတာကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္
ေဒၚေလးကအျပင္ဘက္မွတံခါးေခါက္ကာ
